دردي به دل رسيد که آرام جان برفت

دردي به دل رسيد که آرام جان برفت شاعر : سعدي وان هر که در جهان به دريغ از جهان برفت دردي به دل رسيد که آرام جان برفت بر بوستان که سرو بلند از ميان برفت شايد که چشم چشمه بگريد به هاي هاي ناگه به حسرت از نظر باغبان برفت بالا تمام کرده درخت بلند ناز خون سياوشان زد و چشمش روان برفت گيتي برو چو خوش سياووش نوحه کرد هرگز چنين نبود که تا آسمان برفت دود دل از دريچه برآمد که دود ديگ زنهار از آتشي که به چرخش دخان برفت تا آتش است خرمن کس را چنين...