من که باشم که به تن رخت وفاي تو کشم

من که باشم که به تن رخت وفاي تو کشم شاعر : سنايي غزنوي ديده حمال کنم بار جفاي تو کشم من که باشم که به تن رخت وفاي تو کشم چون به دل بار سرافيل وفاي تو کشم ملک الموت جفاي تو ز من جان ببرد چون به جان غاشيه‌ي حکم و رضاي تو کشم چکند عرش که او غاشيه‌ي من نکشد بر بلايي که به جاي تو براي تو کشم چون زنان رشک برند ايمني و عافيتي نکشم ور بکشم طعنه براي تو کشم نچشم ور بچشم باده ز دست تو چشم ور کشم سرمه ز خاک کف پاي تو کشم گر خورم باده به ياد کف دست...