باز ماندم در بلايي الغياث اي دوستان
باز ماندم در بلايي الغياث اي دوستان
شاعر : سنايي غزنوي
از هواي بي وفايي الغياث اي دوستان باز ماندم در بلايي الغياث اي دوستان باد دستي خاکپايي الغياث اي دوستان باز آتش در زد اندر جانم و آبم ببرد از بت چونين جدايي الغياث اي دوستان باز ديگر باره چون سنگين دلان بر ساختم آفتابي را هبايي الغياث اي دوستان باز ناگه بلعجب وارم پس چادر نشاند در همه صحرا گيايي الغياث اي دوستان بادهخواران باز رخ دارند زي صحرا و نيست هر دمش بينم به جايي الغياث اي دوستان بنگه هادوريان را ماند اين دل کز طمع در کف موسي عصايي الغياث اي دوستان جادوي فرعونيان در جنبش آمد باز و نيست هر زمان برگ و نوايي الغياث اي دوستان خواهد اندر وي همي از شاخ خشک و مرغ گنگ در بهاي توتيايي الغياث اي دوستان ديدهي روشن جز از من در همه عالم که داد مر سنايي را چو نايي الغياث اي دوستان از براي انس جان انس و جان اي سرفراز