زهي ز طره‌ي تو آفتاب در سايه

زهي ز طره‌ي تو آفتاب در سايه شاعر : سيف فرغاني به پيش پرتو روي تو ماه و خور سايه زهي ز طره‌ي تو آفتاب در سايه درخت لطف تو را هر دو کون در سايه هواي عشق تو را مهر و ماه چون ذره کسي به قامت و بالاي تو مگر سايه بنزد عقل چو خورشيد روشن است که نيست که آفتاب فگندست سايه بر سايه چو سايه بر من بي‌نور افگني گويند که بر زمين نفتد بعد ازين دگر سايه چنان گرفت جهان نور آفتاب رخت چو شمع نور شد از پاي تا به سر سايه چو تاب مهر تو چون ريسمان گرفت بدل...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

زهي ز طره‌ي تو آفتاب در سايه

شاعر : سيف فرغاني

به پيش پرتو روي تو ماه و خور سايه		زهي ز طره‌ي تو آفتاب در سايه
درخت لطف تو را هر دو کون در سايه		هواي عشق تو را مهر و ماه چون ذره
کسي به قامت و بالاي تو مگر سايه		بنزد عقل چو خورشيد روشن است که نيست
که آفتاب فگندست سايه بر سايه		چو سايه بر من بي‌نور افگني گويند
که بر زمين نفتد بعد ازين دگر سايه		چنان گرفت جهان نور آفتاب رخت
چو شمع نور شد از پاي تا به سر سايه		چو تاب مهر تو چون ريسمان گرفت بدل
گر آفتاب نباشد همان اثر سايه		ز تاب و پرتو رويت در آب و خاک کند
نبات خط تو افگند بر شکر سايه		چو خواست کز من شيرين سخن بر آرد شور
چو افگند سر زلف تو بر کمر سايه		چه گردنان که کله زير پايت اندازند
چو آفتاب کند خاک را گهر سايه		ز بهر آنکه نهي پاي بر گهر در راه
ز روي و موي تو گر آفتاب و گر سايه		ز روز اول هستند روشن و تاريک
اگر بيفگني از لطف بر سقر سايه		به اعتدال شود چون هواي فصل ربيع
که او دريغ ندارد ز خشک و تر سايه		تو آفتاب جمالي و لطف تو چون ابر
به آسمان و به ماه از تو زيب و فر سايه		تو آفتاب زميني وگر خوهي ندهد
مدام در شب تاريک جلوه‌گر سايه		ز پرتو تو چو خورشيد ذره را باشد
\N		ز تاب مهر تو در روي ذره‌هاي حقير