سحرگاهي شدم سوي خرابات

سحرگاهي شدم سوي خرابات شاعر : عطار که رندان را کنم دعوت به طامات سحرگاهي شدم سوي خرابات که هستم زاهدي صاحب کرامات عصا اندر کف و سجاده بر دوش بگو تا خود چه کار است از مهمات خراباتي مرا گفتا که اي شيخ اگر توبه کني يابي مراعات بدو گفتم که کارم توبه‌ي توست که تر گردي ز دردي خرابات مرا گفتا برو اي زاهد خشک ز مسجد بازماني وز مناجات اگر يک قطره دردي بر تو ريزم که نه زهدت خرند اينجا نه طامات برو مفروش زهد و خودنمائي که در کعبه کند بت...

شنبه، 6 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

سحرگاهي شدم سوي خرابات

شاعر : عطار

که رندان را کنم دعوت به طامات		سحرگاهي شدم سوي خرابات
که هستم زاهدي صاحب کرامات		عصا اندر کف و سجاده بر دوش
بگو تا خود چه کار است از مهمات		خراباتي مرا گفتا که اي شيخ
اگر توبه کني يابي مراعات		بدو گفتم که کارم توبه‌ي توست
که تر گردي ز دردي خرابات		مرا گفتا برو اي زاهد خشک
ز مسجد بازماني وز مناجات		اگر يک قطره دردي بر تو ريزم
که نه زهدت خرند اينجا نه طامات		برو مفروش زهد و خودنمائي
که در کعبه کند بت را مراعات		کسي را اوفتد بر روي، اين رنگ
خرف شد عقلم و رست از خرافات		بگفت اين و يکي دردي به من داد
مرا افتاد با جانان ملاقات		چو من فاني شدم از جان کهنه
چو موسي مي‌شدم هر دم به ميقات		چو از فرعون هستي باز رستم
چو ديدم خويشتن را آن مقامات		چو خود را يافتم بالاي کونين
درون من برون شد از سماوات		برآمد آفتابي از وجودم
بگو تا کي رسم در قرب آن ذات		بدو گفتم که اي داننده‌ي راز
رسد هرگز کسي هيهات هيهات		مرا گفتا که اي مغرور غافل
ولي آخر فروماني به شهمات		بسي بازي ببيني از پس و پيش
فرومانده ميان نفي و اثبات		همه ذرات عالم مست عشقند
نه موجود و نه معدوم است ذرات		در آن موضع که تابد نور خورشيد
که داند اين رموز و اين اشارات		چه مي‌گويي تو اي عطار آخر