زهي ماه در مهر سرو بلندت

زهي ماه در مهر سرو بلندت شاعر : عطار شکر در گدازش ز تشوير قندت زهي ماه در مهر سرو بلندت چو بگذشت بادي به مشکين کمندت جهان فتنه بگرفت و پر مشک شد هم به يک دم شدم عاشق بند بندت سر زلف پر بند تو تا بديدم بيا تا به جانم رساني گزندت گزند تو را قدر و قيمت که داند که گوگرد سرخ است گرد سمندت برآر از سر کبر گردي ز عالم چو جان مست توست و خرد مستمندت به چه آلتي عشق روي تو بازم به رخ با قمر در غلط او فکندت چنان ماه رويي که آئينه‌ي تو جگر...