اي به وصفت گمشده هرجان که هست

اي به وصفت گمشده هرجان که هست شاعر : عطار جان تنها نه خرد چندان که هست اي به وصفت گمشده هرجان که هست تا ابد فارغ ز هر نقصان که هست وي کمال آفتاب روي تو نيست عيب چشمه‌ي حيوان که هست گر سکندر چشمه‌ي حيوان نيافت در بر آن حسن جاويدان که هست کور مادرزاد آيد کل خلق بود هم زين شيوه سرگردان که هست صد هزاران قرن چرخ تيزرو چون تو خورشيدي درين دوران که هست از شفق در خون بسي گشت و نيافت در سياهي شد چنين پنهان که هست آفتاب از شرم رويت هر شبي...

شنبه، 6 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اي به وصفت گمشده هرجان که هست

شاعر : عطار

جان تنها نه خرد چندان که هست		اي به وصفت گمشده هرجان که هست
تا ابد فارغ ز هر نقصان که هست		وي کمال آفتاب روي تو
نيست عيب چشمه‌ي حيوان که هست		گر سکندر چشمه‌ي حيوان نيافت
در بر آن حسن جاويدان که هست		کور مادرزاد آيد کل خلق
بود هم زين شيوه سرگردان که هست		صد هزاران قرن چرخ تيزرو
چون تو خورشيدي درين دوران که هست		از شفق در خون بسي گشت و نيافت
در سياهي شد چنين پنهان که هست		آفتاب از شرم رويت هر شبي
بي سر و بن مي‌رود زين سان که هست		باز چون زلفت کمند او شود
در خم آن زلف چو چوگان که هست		ني چه مي‌گويم فلک گويي است بس
گوي خواهد شد درين ميدان که هست		هيچ سر بر تن نخواهد ماند از انک
ابر را هر ديده‌ي گريان که هست		زاشتياق روي چون خورشيد توست
شبنمي است اين جمله‌ي باران که هست		وي عجب در جنب عشق عاشقانت
از دل هر يک درين طوفان که هست		ابر چبود زانکه صد درياي خون
کار تا چون رفت از آن پيشان که هست		هرچه از ما مي‌رود آن هيچ نيست
همچو من بس بي سر و سامان که هست		کار تنها نه مرا افتاد و بس
در دو عالم اين همه حيران که هست		تو چنين در پرده و از شور توست
تا بفرمايي تو هر فرمان که هست		جمله‌ي ذرات عالم گوش شد
بيشتر از ملک هر سلطان که هست		گرد نعلين گداي کوي تو
ذره‌اي دردت ز هر درمان که هست		دوست‌تر دارم من آشفته دل
گر دمي برهد ازين زندان که هست		همدم عيسي شود بي شک فريد