پيشگاه عشق را پيشان که يافت

پيشگاه عشق را پيشان که يافت شاعر : عطار پايگاه فقر را پايان که يافت پيشگاه عشق را پيشان که يافت جمله مردند و اثر زيشان که يافت در ميان اين دو ششدر کل خلق رخنه‌اي جز مرگ ازين زندان که يافت رخنه مي‌جويي خلاص خويشتن قسم موجودات جز هجران که يافت ذره‌اي وصلش چو کس طاقت نداشت در زمين و آسمان درمان که يافت ذره‌اي اين درد عالم سوز را در فروغش کفر با ايمان که يافت آفتاب آسمان غيب را کان هزاران ذره سرگردان که يافت چون بتافت آن آفتاب آواز...

شنبه، 6 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

پيشگاه عشق را پيشان که يافت

شاعر : عطار

پايگاه فقر را پايان که يافت		پيشگاه عشق را پيشان که يافت
جمله مردند و اثر زيشان که يافت		در ميان اين دو ششدر کل خلق
رخنه‌اي جز مرگ ازين زندان که يافت		رخنه مي‌جويي خلاص خويشتن
قسم موجودات جز هجران که يافت		ذره‌اي وصلش چو کس طاقت نداشت
در زمين و آسمان درمان که يافت		ذره‌اي اين درد عالم سوز را
در فروغش کفر با ايمان که يافت		آفتاب آسمان غيب را
کان هزاران ذره سرگردان که يافت		چون بتافت آن آفتاب آواز داد
ليک دريا گشت و آن باران که يافت		ابر بر دريا بسي بگريست زار
گر کفي گل بود و ور طوفان که يافت		گشت مستهلک درين دريا دو کون
پس وجودي بي سر و سامان که يافت		چون دو عالم هست فرزند عدم
ذره‌اي در سايه‌اي پنهان که يافت		چون دو عالم نيست جز يک آفتاب
آب حيوان زين همه حيوان که يافت		چون همه مردند و مي‌ميرند نيز
تا خري رهوار بي پالان که يافت		بر فلک رو اين دم از عيسي بپرس
گشت خون‌باران همه، باران که يافت		صد هزاران چشم صديقان راه
غرقه‌ي اين راه شد جانان که يافت		صد هزاران جان صديقان راه
ذره‌اي هستي درين ديوان که يافت		اي فريد از فرش تا عرش مجيد