ترسا بچه‌اي ناگه قصد دل و جانم کرد

ترسا بچه‌اي ناگه قصد دل و جانم کرد شاعر : عطار سوداي سر زلفش رسواي جهانم کرد ترسا بچه‌اي ناگه قصد دل و جانم کرد ترسا بچه آن دارد ديوانه از آنم کرد زو هر که نشان دارد دل بر سر جان دارد وز کعبه به بتخانه زنجير کشانم کرد دوش آن بت شنگانه مي‌داد به پيمانه چون رفت مسلماني بس نوحه که جانم کرد کردم ز پريشاني در بتکده درباني دردا که به سر باري اسلام زيانم کرد دل کفر به دين‌داري زو کرد خريداري انگشت زنان بودم انگشت گزانم کرد آزاد جهان بودم بي...

شنبه، 6 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

ترسا بچه‌اي ناگه قصد دل و جانم کرد

شاعر : عطار

سوداي سر زلفش رسواي جهانم کرد		ترسا بچه‌اي ناگه قصد دل و جانم کرد
ترسا بچه آن دارد ديوانه از آنم کرد		زو هر که نشان دارد دل بر سر جان دارد
وز کعبه به بتخانه زنجير کشانم کرد		دوش آن بت شنگانه مي‌داد به پيمانه
چون رفت مسلماني بس نوحه که جانم کرد		کردم ز پريشاني در بتکده درباني
دردا که به سر باري اسلام زيانم کرد		دل کفر به دين‌داري زو کرد خريداري
انگشت زنان بودم انگشت گزانم کرد		آزاد جهان بودم بي داد و ستان بودم
وين جرم چو خود کردم با خود چه توانم کرد		دل دادم و بد کردم يک درد به صد کردم
از روي چنان ماهي من توبه ندانم کرد		دي گفت نکو خواهي توبه است تورا راهي
بسيار سخن راندم تا راه بيانم کرد		آخر چو فرو ماندم ترسا بچه را خواندم
در پرده‌ي بي خويشي از خويش نهانم کرد		بنهاد ز درويشي صد تعبيه انديشي
هر چيز که مي‌جستم در حال عيانم کرد		چون دست ز خود شستم از بند برون جستم
تا در بن دريايي بي نام و نشانم کرد		من بي من و بي‌مايي افتاده بدم جايي
هم مهر به لب بر زد هم بند زبانم کرد		عطار دمي گر زد بس دست که بر سر زد