ترسا بچه‌ي مستم گر پرده براندازد

ترسا بچه‌ي مستم گر پرده براندازد شاعر : عطار بس سر که ز هر سويي بر يکدگر اندازد ترسا بچه‌ي مستم گر پرده براندازد يارب که چه آتش‌ها در هر جگر اندازد از دير برون آمد سرمست و پريشان مو صد رهبر ايمان را در رهگذر اندازد چون زلف پريشان را زنار برافشاند هم طره‌ي طرارش بي تيغ سر اندازد هم غمزه‌ي غمازش بي تير جگر دوزد بس شور به شيريني کاندر شکر اندازد در وقت ترش‌رويي چون تلخ سخن گويد کو يوسف کنعاني تا چشم بر اندازد کو عيسي روحاني تا معجز خود بيند...