تا دل لايعقلم ديوانه شد

تا دل لايعقلم ديوانه شد شاعر : عطار در جهان عشق تو افسانه شد تا دل لايعقلم ديوانه شد وز همه کار جهان بيگانه شد آشنايي يافت با سوداي تو صد هزاران جان و دل پروانه شد پيش شمع روي چون خورشيد تو همچو آدم از پي يک دانه شد مرغ عقل و جان اسير دام تو ره بياموخت و به سوي خانه شد نه که مرغ جان ز خانه رفته بود وآخر اندر کار تو مردانه شد بود تردامن در اول چون زنان مست پيشت آمد و ديوانه شد مرديش اين بود کاندر عشق تو شد تو را شايسته هرگز يا...