سرمست به بوستان برآمد

سرمست به بوستان برآمد شاعر : عطار از سرو و ز گل فغان برآمد سرمست به بوستان برآمد هر گل که ز بوستان برآمد با حسن نظاره‌ي رخش کرد مخمور ز گلستان برآمد نرگس چو بديد چشم مستش دلسوخته شد ز جان برآمد چون لاله فروغ روي او يافت آزاده و ده زبان برآمد سوسن چو ز بندگي او گفت فرياد ز کاروان برآمد بگذشت به کاروان چو يوسف هر شور که از جهان برآمد از شيريني خنده‌ي اوست هر تير که از کمان برآمد وز سر تيزي غمزه‌ي اوست از شرم رخش چنان برآمد...