آنها که در حقيقت اسرار مي‌روند

آنها که در حقيقت اسرار مي‌روند شاعر : عطار سرگشته همچو نقطه‌ي پرگار مي‌روند آنها که در حقيقت اسرار مي‌روند هم در ميان بحر نگونسار مي‌روند هم در کنار عرش سرافراز مي‌شوند هم در طريق عشق به هنجار مي‌روند هم در سلوک گام به تدريج مي‌نهند ايشان به حکم وقت به يکبار مي‌روند راهي که آفتاب به صد قرن آن برفت ور مي‌روند سخت سزاوار مي‌روند گر مي‌رسند سخت سزاوار مي‌رسند کز تنگناي پرده‌ي پندار مي‌روند در جوش و در خروش از آنند روز و شب گرچه به پرده...

شنبه، 6 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

آنها که در حقيقت اسرار مي‌روند

شاعر : عطار

سرگشته همچو نقطه‌ي پرگار مي‌روند		آنها که در حقيقت اسرار مي‌روند
هم در ميان بحر نگونسار مي‌روند		هم در کنار عرش سرافراز مي‌شوند
هم در طريق عشق به هنجار مي‌روند		هم در سلوک گام به تدريج مي‌نهند
ايشان به حکم وقت به يکبار مي‌روند		راهي که آفتاب به صد قرن آن برفت
ور مي‌روند سخت سزاوار مي‌روند		گر مي‌رسند سخت سزاوار مي‌رسند
کز تنگناي پرده‌ي پندار مي‌روند		در جوش و در خروش از آنند روز و شب
گرچه به پرده باز گرفتار مي‌روند		از زير پرده فارغ و آزاد مي‌شوند
در مطلقي گرفته‌ي اسرار مي‌روند		هرچند مطلقند ز کونين و عالمين
وآزاد همچو سرو سبکبار مي‌روند		بار گران عادت و رسم اوفکنده‌اند
سر در درون کشيده چو طومار مي‌روند		چون نيست محرمي که بگويند سر خويش
در اندکي هر آينه بسيار مي‌روند		چون سير بي نهايت و چون عمر اندک است
روي پر اشک و روي به ديوار مي‌روند		تا روي که بود که به بينند روي دوست
تا لاجرم نه مست و نه هشيار مي‌روند		بي وصف گشته‌اند ز هستي و نيستي
کز خود نه گم شده نه پديدار مي‌روند		از ذات و از صفات چنان بي صفت شدند
بر بوي آن به کلبه عطار مي‌روند		از مشک اين حديث مگر بوي برده‌اند