کسي کو خويش بيند بنده نبود

کسي کو خويش بيند بنده نبود شاعر : عطار وگر بنده بود بيننده نبود کسي کو خويش بيند بنده نبود چرا شبنم به دريا زنده نبود به خود زنده مباش اي بنده آخر که جز دريا تو را دارنده نبود تو هستي شبنمي درياب دريا که هر کو گم نشد داننده نبود درين دريا چو شبنم پاک گم شو تو را جاويد کس جوينده نبود اگر در خود بماني ناشده گم بسازي از بقا افکنده نبود تو مي‌ترسي که در دنيا مدامت که گل چون گل بسي پاينده نبود وجود جاودان خواهي، نداني که سلطاني مقام...
شنبه، 6 فروردين 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
کسي کو خويش بيند بنده نبود
کسي کو خويش بيند بنده نبود
کسي کو خويش بيند بنده نبود

شاعر : عطار

وگر بنده بود بيننده نبودکسي کو خويش بيند بنده نبود
چرا شبنم به دريا زنده نبودبه خود زنده مباش اي بنده آخر
که جز دريا تو را دارنده نبودتو هستي شبنمي درياب دريا
که هر کو گم نشد داننده نبوددرين دريا چو شبنم پاک گم شو
تو را جاويد کس جوينده نبوداگر در خود بماني ناشده گم
بسازي از بقا افکنده نبودتو مي‌ترسي که در دنيا مدامت
که گل چون گل بسي پاينده نبودوجود جاودان خواهي، نداني
که سلطاني مقام بنده نبودوجود گل به بالاي گل آمد
اگر بر قد تو زيبنده نبودتورا در نو شدن جامه که آرد
تورا جز نيستي يابنده نبودچه مي‌گويم چو تو هستي نداري
که در هستي تورا ماننده نبوداگر خواهي که دايم هست گردي
که هرگز رفته‌اي آينده نبودفرو شو در ره معشوق جاويد
اگر شب تا سحر سوزنده نبوددر آتش کي رسد شمع فسرده
اگر سر تا قدم گردنده نبودفلک هرگز نگردد محرم عشق
وراي او کسي پرنده نبودهر آن کبکي که قوت باز گردد
به عالم در چو تو گوينده نبودچه مي‌گويي تو اي عطار آخر


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.