هر زمان لاف وفايي مي زني

هر زمان لاف وفايي مي زني شاعر : عطار آتشي در مبتلايي مي زني هر زمان لاف وفايي مي زني لاف نيکويي ز جايي مي زني چون که جاني داري اندر مردگي تا تو پر بر چه هوايي مي زني بوالعجب مرغي که کس آگاه نيست مهر و مه را پشت پايي مي زني ماهرويي و ازين رو اي پسر من بمردم تا تو رايي مي زني گفته‌اي کار تو را رايي زنم تا چرا راه چو مايي مي زني مي‌زنم بر آتش عشق آب چشم تا همه بر آشنايي مي زني بس‌که کردم آشنا در خون دل گر به صد زاري نوايي مي زني...