خورد عياري بدان دل‌خسته باز

خورد عياري بدان دل‌خسته باز شاعر : عطار با وثاقش برد دستش بسته باز خورد عياري بدان دل‌خسته باز پاره‌ي نان داد آن ساعت زنش شد که تيغ آرد زند در گردنش ديد آن دل‌خسته را در دست نان چون بيامد مرد با تيغ آن زمان گفت اين نان را عيالت داد و بس گفت اين نانت که داد اي هيچ کس گفت بر ما شد ترا کشتن حرام مرد چون بشنيد آن پاسخ تمام سوي او با تيغ نتوان برد دست زانک هر مردي که نان ما شکست من چگونه خون او ريزم به تيغ نيست از نان خواره‌ي ما جان...