دعا براي سلامتي امام عصر(علیه السلام)
از روايات و ادعيه نقل شده از معصومان(ع) برميآيد كه هر شيعه وظيفه دارد پيوسته براي سلامتي امام عصر(ع) خود و رفع هرگونه خطر و آسيب از وجود شريف او دعا كند. در اينجا به نمونههايي از آنها اشاره ميكنيم:
1. علامه مجلسي(ره) در بيان اعمال ماه مبارك رمضان مينويسد:
«از جمله وظايفي كه در هر شب (ماه رمضان) مقرر شده، اين است كه بنده در آغاز هر دعاي نيكو و در پايان هر عمل پسنديده، آن كس را كه جانشين خداوند ـ جلّ جلاله ـ در ميان بندگان و سرزمينهاي او ميداند، ياد كند؛ زيرا آن جانشين، عهدهدار همه نيازمنديهاي روزهدار است؛ از خوراكي و آشاميدني او گرفته تا همه آنچه او در نظر دارد؛ يعني همه اسباب و وسايلي كه در اختيار جانشين پروردگار بزرگ (رب الارباب) است.همچنين هر روزهدار وظيفه دارد آن جانشين خدا را به آنچه شايسته مانند اوست، دعا كند و معتقد باشد كه خداوند ـ جل جلاله ـ و جانشينش بر وي منت گذاشتهاند كه چنين جايگاه و منزلتي را به او بخشيدهاند».1
مجلسي پس از اين عبارت، روايتي را از «ابن ابيقره» نقل ميكند كه در آن، به نقل از صالحين (ع) چنين آمده است:
«در شب بيست و سوم ماه رمضان، ايستاده و نشسته و در هر حاليكه هستي و همچنين در تمام اين ماه و به هر صورت ممكن، بلكه در تمام مدت روزگارت، پس از بزرگداشت نام
خداي تعالي و درود و صلوات بر پيامبر و خاندان او بگو:
خداوندا، وليّ و برپا كننده امرت، محمد، زاده حسن، مهدي را ـ كه برترين درودها و سلامها بر او و پدرانش باد ـ در اين ساعت و در همه ساعتها، سرپرست، نگهدار، راهبر، ياور، راهنما و پشتيبان باش تا او را [نه، از سر زور، بلكه] به اختيار [مردم] در زمين جايگاه بخشي و او را در درازا و پهناي زمين بهرهور و كامران سازي». 2
چنانكه در عبارت مرحوم مجلسي نيز آمده بود، دعاي ما به امام زمان (ع) در واقع شكرانه نعمت وجود حجت خداست. آن شخصيت بزرگواري كه هر چه داريم از اوست و همه نعمتهاي مادي و معنوي عالم به واسطه او به ما ارزاني ميشود.
2. امام سجاد(ع) در بسياري از دعاها و مناجاتهاي خود، دعا به امام و ولي عصر(ع) را مورد توجه قرار داده است و از جمله در دعاي روز عرفه از خداوند چنين درخواست ميكند:
«بار خدايا، به وليّ خود الهام كن كه شكر نعمتي را كه به او ارزاني داشتهاي به جاي آرَد و به ما نيز الهام ده كه شكر نعمت هدايت او را به جاي آريم و او را از جانب خود سلطه و توانايي ده و به آساني راه پيروزي بر او بگشاي و به نيرومندترين اركان قدرت خود يارياش فرماي و پشتش محكم و بازوانش توانا گردان و زير نظر مراقبت خويش قرار ده و در سايه حفظ خود حفظش كن و به ملايكه خود يارياش ده و به شكر پيروزمند خود مددش رسان». 3
3. امام رضا (ع) نيز از سالها پيش از تولد نسل چهارم خود با بيانهاي متعدد و متفاوت، او را دعا كرده و يارياش را از خداوند خواسته است. در يكي از اين دعاها چنين ميخوانيم:
«خداوندا! [امور] بنده و جانشينت را اصلاح كن، آنچنانكه [امور ]پيامبران و رسولانت را اصلاح كردي. او را با فرشتگانت در بر گير و با روحالقدس از جانب خودت ياري كن. در پشت سر و پيش روي نگهباناني قرار ده كه او را از بدي در امان دارند. بيم و نگراني او را به امنيت و آرامش تبديل كن تا تنها تو را بپرستد و كسي را براي تو شريك نگيرد. هيچيك از آفريدگانت را بر وليّات مسلط مساز. اجازه جهاد با دشمنان تو و دشمنان خودش را به او عطا كن و مرا از ياران او قرار ده؛ زيرا تو بر همه چيز توانايي».4
با توجه به روايات ياد شده، همه ما وظيفه داريم كه پيوسته به ياد امام زمان خود باشيم و در دعاهاي خود هيچگاه دعا براي سلامتي و طول عمر آن حضرت را فراموش نكنيم؛ زيرا اين دعا در گام نخست، اداي بخش بسيار ناچيزي از حقوق بيشماري است كه امام عصر (ع) برعهده همه ما دارند و در مرحله بعد، سپاس و ستايشي است به درگاه خداوند متعال كه ما را از نعمت وجود حجت معصوم خود بهرهمند ساخته و آن حضرت را واسطه ميان خود و بندگانش قرار داده است.
1. علامه مجلسي(ره) در بيان اعمال ماه مبارك رمضان مينويسد:
«از جمله وظايفي كه در هر شب (ماه رمضان) مقرر شده، اين است كه بنده در آغاز هر دعاي نيكو و در پايان هر عمل پسنديده، آن كس را كه جانشين خداوند ـ جلّ جلاله ـ در ميان بندگان و سرزمينهاي او ميداند، ياد كند؛ زيرا آن جانشين، عهدهدار همه نيازمنديهاي روزهدار است؛ از خوراكي و آشاميدني او گرفته تا همه آنچه او در نظر دارد؛ يعني همه اسباب و وسايلي كه در اختيار جانشين پروردگار بزرگ (رب الارباب) است.همچنين هر روزهدار وظيفه دارد آن جانشين خدا را به آنچه شايسته مانند اوست، دعا كند و معتقد باشد كه خداوند ـ جل جلاله ـ و جانشينش بر وي منت گذاشتهاند كه چنين جايگاه و منزلتي را به او بخشيدهاند».1
مجلسي پس از اين عبارت، روايتي را از «ابن ابيقره» نقل ميكند كه در آن، به نقل از صالحين (ع) چنين آمده است:
«در شب بيست و سوم ماه رمضان، ايستاده و نشسته و در هر حاليكه هستي و همچنين در تمام اين ماه و به هر صورت ممكن، بلكه در تمام مدت روزگارت، پس از بزرگداشت نام
خداي تعالي و درود و صلوات بر پيامبر و خاندان او بگو:
خداوندا، وليّ و برپا كننده امرت، محمد، زاده حسن، مهدي را ـ كه برترين درودها و سلامها بر او و پدرانش باد ـ در اين ساعت و در همه ساعتها، سرپرست، نگهدار، راهبر، ياور، راهنما و پشتيبان باش تا او را [نه، از سر زور، بلكه] به اختيار [مردم] در زمين جايگاه بخشي و او را در درازا و پهناي زمين بهرهور و كامران سازي». 2
چنانكه در عبارت مرحوم مجلسي نيز آمده بود، دعاي ما به امام زمان (ع) در واقع شكرانه نعمت وجود حجت خداست. آن شخصيت بزرگواري كه هر چه داريم از اوست و همه نعمتهاي مادي و معنوي عالم به واسطه او به ما ارزاني ميشود.
2. امام سجاد(ع) در بسياري از دعاها و مناجاتهاي خود، دعا به امام و ولي عصر(ع) را مورد توجه قرار داده است و از جمله در دعاي روز عرفه از خداوند چنين درخواست ميكند:
«بار خدايا، به وليّ خود الهام كن كه شكر نعمتي را كه به او ارزاني داشتهاي به جاي آرَد و به ما نيز الهام ده كه شكر نعمت هدايت او را به جاي آريم و او را از جانب خود سلطه و توانايي ده و به آساني راه پيروزي بر او بگشاي و به نيرومندترين اركان قدرت خود يارياش فرماي و پشتش محكم و بازوانش توانا گردان و زير نظر مراقبت خويش قرار ده و در سايه حفظ خود حفظش كن و به ملايكه خود يارياش ده و به شكر پيروزمند خود مددش رسان». 3
3. امام رضا (ع) نيز از سالها پيش از تولد نسل چهارم خود با بيانهاي متعدد و متفاوت، او را دعا كرده و يارياش را از خداوند خواسته است. در يكي از اين دعاها چنين ميخوانيم:
«خداوندا! [امور] بنده و جانشينت را اصلاح كن، آنچنانكه [امور ]پيامبران و رسولانت را اصلاح كردي. او را با فرشتگانت در بر گير و با روحالقدس از جانب خودت ياري كن. در پشت سر و پيش روي نگهباناني قرار ده كه او را از بدي در امان دارند. بيم و نگراني او را به امنيت و آرامش تبديل كن تا تنها تو را بپرستد و كسي را براي تو شريك نگيرد. هيچيك از آفريدگانت را بر وليّات مسلط مساز. اجازه جهاد با دشمنان تو و دشمنان خودش را به او عطا كن و مرا از ياران او قرار ده؛ زيرا تو بر همه چيز توانايي».4
با توجه به روايات ياد شده، همه ما وظيفه داريم كه پيوسته به ياد امام زمان خود باشيم و در دعاهاي خود هيچگاه دعا براي سلامتي و طول عمر آن حضرت را فراموش نكنيم؛ زيرا اين دعا در گام نخست، اداي بخش بسيار ناچيزي از حقوق بيشماري است كه امام عصر (ع) برعهده همه ما دارند و در مرحله بعد، سپاس و ستايشي است به درگاه خداوند متعال كه ما را از نعمت وجود حجت معصوم خود بهرهمند ساخته و آن حضرت را واسطه ميان خود و بندگانش قرار داده است.
پي‌نوشت‌ها:
1.محمد باقر مجلسي، بحار الأنوار، ج 94، صص 348 و 349، به نقل از: سيد بن طاووس، إقبال الأعمال، ص86 .
2.همان.
3.صحيفه سجاديه، ترجمه: عبدالمحمد آيتي، چاپ چهارم: تهران، سروش، 1380، صص 305و 325 نيايش چهل و هفتم.
4. معجم احاديث الإمام المهدي (ع)، ج 4، ص 171، به نقل از: شيخ طوسي، مصباح المتهجّد، بيروت، 1411 ق، ص 326.
