زند گي در ايستگاه فضايي بين المللي براي بسياري از افراد رؤيايي است، اما براي کساني که با تحمل تمرين هاي طاقت فرسا آماده ي اقامت در اين ايستگاه شده اند، همه چيز متفاوت است و زند گي آن ها روزهاي وحشتناکي نيز دارد. ايستگاه بين المللي فضايي که در حال نزديک شد ن به د همين سالگرد خود در سکني داد ن انسان ها در فضا است، يکي از بزرگ ترين موفقيت هاي بشر در تجربه ي زند گي در فضا به شما مي رود.
زند گي در مدار، دشواري هاي زيادي دارد و بد اقبالي هايي که در تجربه ي اين پديده براي انسان رخ داده نشان د هنده اين موضوع هستند که هنوز بايد در زمينه ي ايجاد تمد ن هاي بشري در فضا بيشتر بياموزيم.
در اين مقاله ده موقعيت که مي توانند زند گي در فضا رابه جهنمي ترسناک تبديل کنند را مي خوانيد .
1- افتاد ن ناخن هاي دست
تجربه نشان داده دستکش هاي لباس هاي فضايي که فضانوردان درهنگام کار کرد ن با راهپيمايي فضايي در خارج از ايستگاه به دست مي کنند براي سلامت آن ها بسيار مضر است. بررسي هايي که به تازگي انجام گرفته نشان مي د هند در حدود ده درصد از فضانوردان در اثر پوشيد ن اين دستکش ها به «آسيب ناخن انگشت» دچار مي شوند و تعدادي از آن ها يکي از ناخن هاي خود را به کلي از دست مي د هند! زيرا دستکش هاي با محدود کرد ن مسير حرکت انگشتان دست مي توانند به ناخن ها آسيب برسانند و آن ها را بکنند. هر چه دست فضانورد بزرگ تر باشد، اين آسيب جدي تر مي شود.
2- خطرهاي بي وزني
زند گي در خلاء مي تواند نتايج کاملاً عجيبي بر زند گي داشته باشد. در سال 2007 فضانورد «سونيتا ويليامز» در تلاش بود تا مقداري سبزيجات و چاشني معطر را درون سوشي فضايي خود بگنجاند که ناگهان اين مواد در خلاء متلاشي شده و همه جا را در برگرفتند و بلافاصله ديوارها و فضاي اطراف پر از قطرات و ذرات گياهي شد. مدت زمان زيادي براي از بين رفتن بوي اين ماده در فضاي ايستگاه صرف شد و ويليامز نيز ناچار شد ديگر از اين گياه سنتي ويژه سوشي استفاده نکند، زيرا آن ها براي دستگاه هاي که درون ايستگاه قرار داشتند بسيار خطرناک بودند.
3- سواري خطرناک
در حالي که معلق ماند ن در ايستگاه مي تواند بسيار هيجان انگيز باشد، ورود با خروج آن مي تواند سواري خطرناکي به شمار برود! گفته مي شود سفرهايي که توسط کپسول فضايي «سايوز» صورت مي گيرند فشار شديدي را به فضانوردان وارد مي آورند.
سفر با سايوز تجربه يي مانند يک تصادف قطار، در پي آن تصادف خودرو و در نهايت افتاد ن از روي دوچرخه را براي انسان خلق مي کند، اما پس از اين که يکي از فضانوردان اين سفر را تجربه کرد تمامي اين شايعات را رد و اعلام کرده به هيچ وجه اذيت نشده و سفر بازگشت به خانه اش، سواري بسيار هيجان انگيزي بوده است.
4- رژيم غذايي فضايي
غذاهاي فضايي هنوز با غذاهاي دلنشين و گوارا فاصله اي زيادي دارند. ميوه هاي تازه و سبزيجات در ايستگاه ناياب هستند و استفاده از غذاهايي مانند نان در خلاء غير ممکن است، زيرا ذرات آن در شرايط خلاء در همه جا شناور خواهند شد و تميز کرد ن آن ها براي ساکنان ايستگاه به يک فاجعه تبديل مي شود. هرچند فضانوردان از صرف غذاهاي تکراري با قابليت گرم کرد ن مجدد در برنامه يي هشت روزه تکرار مي شوند، عاصي هستند!
5- فضاي دلگير
با اين که ايستگاه طي ده سال گذشته گسترش يافته و امکان سکونت دايم در آن به وجود آمده است، بسياري از فضاهاي داخلي آن بسيار تنگ و کوچک هستند. خوابيد ن در ايستگاه مي تواند بسيار دشوار باشد، به ويژه اگر ناچار باشيد در فرورفتگي به اندازه ي يک کابين تلفن بخوابيد و اگر خوابيد ن امکان پذير شد، خطر ديگري در کمين فضانوردان است. ممکن است زماني که از خواب بيدار مي شويد خود را در جايي نبينيد که در آن به خواب رفته ايد!
6- مشکلات بهداشتي
عد م وجود حمام در ايستگاه معمولاً تجربه هاي دردناکي را براي فضانوردان به وجود مي آورد. خلاء استفاده از حمام و دوش هاي آب معمولي را در ايستگاه غير ممکن مي کند و فرايند خشک شد ن رطوبت نيز خود داستاني ديگر است. از اين رو فضانوردان براي شستن لباس هاي خود از تفنگ آب ويژه اي استفاده و آب را به سمت لباس ها شليک مي کنند! همچنين براي شست و شوي موهاي سر، فضانوردان از شامپوهاي خشک استفاده مي کنند. حال براي درک عمق فاجعه مي توانيد کوچک بود ن فضاي ايستگاه را تصور کنيد، در حالي که بايد شش ماه در کنار چند نفر ديگر در چنين حفره ي کوچکي زند گي کنيد و به حمام نرويد.
7- مشکلات دستشويي
يک از آزارد هنده ترين و مداوم ترين مشکلات ايستگاه وضعيت دستشويي آن است. در ايستگاه فضايي دو دستشويي وجود دارد که يکي از آن ها در بخش روسي ايستگاه و ديگري در بخش آمريگايي آن قرار گرفته است که هر دو آن ها براي قابل استفاده بود ن عمليات لوله کشي طاقت فرسايي را طلب مي کنند. مشکل بعدي فاضلاب است که در سال 2009 با استفاده از سيستم بازيافت و تصفيه از فاضلاب ايستگاه آب آشاميدني، آب براي شست و شو و آشپزي به دست آمد.
8- استخوان هاي فرسوده
جدا از حالت تهوع روزانه، فضانوردان بايد به قيمت ماند ن و زند گي کرد ن در مدار زمين، عواقب سلامتي سنگيني را تحمل کنند. يکي از مهم ترين اين موارد تأثيرات کيهاني بر روي تراکم استخوان فضانوردان است. مطالعات نشان مي د هند قدرت استخوان هاي اختر شناسان با نيم سال اقامت در فضا در حدود چهارده درصد کاهش پيدا مي کند. هم چنين بر اساس ديگر تحقيقات تراکم مواد معدني استخوان ها با هر ماه اقامت در فضا 4 درصد تا 1/8 درصد کاهش پيدا مي کند و فضانوردان را با خطر بيشتر شکستگي و پوکي استخوان مواجه مي شوند.
9- تهوع
خو گرفتن به زند گي در خلاء به ويژه به خاطر نبود ن شبيه ساز شرايط خلاء بر روي زمين، زمان زيادي از فضانوردان مي گيرد و از اين رو به هم خورد ن وضعيت طبيعي بد ن فضانوردان و احساس حالت تهوع شديد پس از پرتاب و حتي قبل از اين که فضاپيما به ايستگاه فضايي برسد، امري رايج است.
10- تنهايي
شايد سخت ترين بخش از زند گي در فضا احساس انزوا و احساس دلتنگي شديدي است که پس از نيم سال اقامت در ايستگاه به فضانوردان دست مي د هد. با وجود اين که فضانوردان مي توانند با مراوده با همکاران خود در ايستگاه يا برقراري چند تماس تلفني با منزل بر اين احساس غلبه کنند، واقعيت اين است که گاه بخشي مهم از زند گي آن ها در حالي سپري مي شود که فضانوردان بر روي زمين نيستند. براي مثال در سال 2007 مادر فضانورد «دانيل تاني» در اثر تصادف رانند گي کشته شد، اما او در ايستگاه به سر مي برد و از اين رو در فاصله ي 320 کيلومتري از زمين براي مادر خود عزاداري کرد تا دو ماه پس از مرگش دوباره به زمين بازگردد.
منبع: 7 روز زند گي شماره 114
