معلم ورزش گمشده ای آشنا
معلم ورزش" را باید یکی از تاثیرگذارترین عناصر در سیستم آموزشی به حساب آورد که متاسفانه سالهاست زنگ ورزش و معلمان ورزش مقابل چشم مدیران و مسئولان به "گمشده‌ای" تبدیل شده اند و کسی آنها را نمی‌بیند!
"ببخشید خانم، من میتونم از کلاس ورزش شما برای درس خودم استفاده کنم؟ بچهها در فیزیک خیلی عقب هستند! ببخشید آقا اگه اجازه بدید میخوام زنگ ورزش شما رو کنسل کنم تا بچهها سر کلاس من حاضر بشن. آخه امتحانات نزدیکه و باید مروری روی دروس گذشته ریاضی داشته باشیم!.... بچهها من این هفته با شما زنگ ورزش ندارم. به جای من معلم زبان سرکلاس حاضر میشه! و ....
صحبتهایی از این دست که بیشتر آنها نتیجه بخش هم بوده در مدارس کشور زیاد شنیده می‌شود. فرقی هم ندارد مدرسه پسرانه است یا دخترانه. رده ابتدایی است یا راهنمایی یا دبیرستان. آنچه آشکارا دیده می‌شود اینکه زنگ ورزش فرصتی مقتنم شمرده می‌شود برای جبران عقب ماندگی دانش آموزان در سایر درس‌ها که هیچ شباهتی هم به ورزش ندارند!
البته این امری طبیعی به نظر می‌رسد وقتی کمتر کسی جویای وضعیت ورزش دانش آموزان می‌شود. حتی خود والدین که بعضا برای تحصیل فرزندانشان هزینه‌های بالا صرف کرده و وقت زیادی هم می‌گذارند اما میزان توجه آنها به ورزش نزدیک به صفر است. مگر زمان‌هایی که به خاطر معدل پیگیر نمره بهتر فرزند دانش آموز خود در ورزش می‌شوند. چون اعتقاد دارند اگر نمره ورزش فرزندشان ?? نشود، معدل او پایین می‌آید. به همین دلیل است که بیشتر والدین از هر معلمی وضعیت درسی فرزند خود را جویا می شوند به جز معلم ورزش!
ورزش و زنگ ورزش در مدارس، زمینه‌هایی ابتدایی برای شناسایی استعدادهایی است که می‌توانند در آینده یکی از ملی‌پوشان و مدال آوران ورزش ایران در رشته و عرصه‌‌ای مختلف باشند. البته اگر معلم ورزش از شیوه‌های استعدادیابی آگاه باشد.
همه اینها در حالی است که ورزش و به خصوص معلم ورزش نقش مهم و تاثیرگذار در امر اهداف آموزشی و سلامت دانش آموزان دارند. به همین دلیل است که از سالیان دور معلم ورزش به خصوص در کشورهای پیشرفته اگر نقش و جایگاهی مهم‌تر و برجسته‌تر از سایر معلمان نداشته باشد، نقش کم اهمیت تر ندارد.
معلم ورزش ارتباط مستقیمی با توسعه سلامت جسمی و روانی دانش آموزان و آموزش شیوه‌های صحیح زندگی سالم دارد. ارزیابی سلامت جسمی اولیه و بهبود شاخص‌های سلامت دانش آموزان، بهبود مهارت‌های حرکتی و ورزشی آنها از وظایف معلم ورزش است.
با همه اینها جایگاه اصلی معلم ورزش هنوز در کشورمان شناخته و ایجاد نشده است. البته اوضاع نسبت به گذشته بهتر شده اما هنوز تا رسیدن به نقطه عالی راه زیادی مانده است.
کیومرث هاشمی، قائم مقام وزیر آموزش و پرورش در امور سلامت و تربیت بدنی ضمن تاکید بر این مطلب می گوید: " از زمانی که آمدم برای هویت دادن به ورزش به معنای واقعی کارهای زیادی انجام شده است اما نمیتوان توقع داشت که یک شبه اتفاقات جدید زیادی افتاده و دیگر زنگ ورزش، زنگ تفریح تلقی نشود. باید در این زمینه فرهنگسازی شود".
یکی از مشکلاتی هم که در کم اهمیت شمردن ورزش، زنگ آن و مربیان ورزش در مدارس نقش داشته به کارگیری معلمان و نیروهای غیرتخصصی در این جایگاه است. مشکلی که البته با توجه به اقدامات انجام شده تا حدودی مرتفع شده است. هاشمی در این مورد ضمن تاکید بر جذب بهترین گزینه‌ها برای شغل حساس و مهم معلمی ورزش، یادآور شد: "طی یک سال و نیم گذشته 15 هزار نیروی متخصص تربیت بدنی جذب مدارس ابتدایی کرده ایم که از مهرماه گذشته آغاز به کار کردهاند. این معلمان در کنار 13 هزار و 500 نیروی متخصص پیشین می توانند نقش زیادی در پیشبرد اهداف داشته باشند".
همه اینها نیازمند آن است که جایگاه معلمان ورزش در آنجایی که باید باشد، حفظ شود. چرا که اگر معلم ورزش فاقد مهارت باشد و غیر متخصص، می تواند موجب بی توجهی دانش آموزان به ورزش و سلامتی در بزرگسالی شود.
ورزش و زنگ ورزش در مدارس، زمینه‌هایی ابتدایی برای شناسایی استعدادهایی است که می‌توانند در آینده یکی از ملی‌پوشان و مدال آوران ورزش ایران در رشته و عرصه‌‌ای مختلف باشند. البته اگر معلم ورزش از شیوه‌های استعدادیابی آگاه باشد. بنابراین معلمان ورزش باید به گونه‌ای تربیت شوند که بتوانند مهارت های لازم برای تاثیرگذاری به عنوان "معلم ورزش" را به دست آورند.
همه اینها نیازمند آن است که جایگاه معلمان ورزش در آنجایی که باید باشد، حفظ شود. چرا که اگر معلم ورزش فاقد مهارت باشد و غیر متخصص، می تواند موجب بی توجهی دانش آموزان به ورزش و سلامتی در بزرگسالی شود.
در کنار همه اینها لازم است نگرش‌ها نسبت به معلم ورزش و زنگ او تغییر کند. باید جایگاه معلم در راستای جایگاه معلمان سایر دروس قرار گیرد. کاملا برابر و چه بسا در بسیاری موارد بالاتر از سایرین.
البته در کنار این موارد باید به مشکلات مدارس و کمبود فضاهای ورزشی هم اشاره کرد که متاسفانه در اکثر مدارس ما فضاهایی برای ورزش کردن دانش اموزان وجود ندارد و همین امر دست معلمان برای انجام وظیفه به معنای واقعی را بسته است.
منبع:مهر
ارسال توسط کاربر محترم سایت : sukhteh
"ببخشید خانم، من میتونم از کلاس ورزش شما برای درس خودم استفاده کنم؟ بچهها در فیزیک خیلی عقب هستند! ببخشید آقا اگه اجازه بدید میخوام زنگ ورزش شما رو کنسل کنم تا بچهها سر کلاس من حاضر بشن. آخه امتحانات نزدیکه و باید مروری روی دروس گذشته ریاضی داشته باشیم!.... بچهها من این هفته با شما زنگ ورزش ندارم. به جای من معلم زبان سرکلاس حاضر میشه! و ....
صحبتهایی از این دست که بیشتر آنها نتیجه بخش هم بوده در مدارس کشور زیاد شنیده می‌شود. فرقی هم ندارد مدرسه پسرانه است یا دخترانه. رده ابتدایی است یا راهنمایی یا دبیرستان. آنچه آشکارا دیده می‌شود اینکه زنگ ورزش فرصتی مقتنم شمرده می‌شود برای جبران عقب ماندگی دانش آموزان در سایر درس‌ها که هیچ شباهتی هم به ورزش ندارند!
البته این امری طبیعی به نظر می‌رسد وقتی کمتر کسی جویای وضعیت ورزش دانش آموزان می‌شود. حتی خود والدین که بعضا برای تحصیل فرزندانشان هزینه‌های بالا صرف کرده و وقت زیادی هم می‌گذارند اما میزان توجه آنها به ورزش نزدیک به صفر است. مگر زمان‌هایی که به خاطر معدل پیگیر نمره بهتر فرزند دانش آموز خود در ورزش می‌شوند. چون اعتقاد دارند اگر نمره ورزش فرزندشان ?? نشود، معدل او پایین می‌آید. به همین دلیل است که بیشتر والدین از هر معلمی وضعیت درسی فرزند خود را جویا می شوند به جز معلم ورزش!
ورزش و زنگ ورزش در مدارس، زمینه‌هایی ابتدایی برای شناسایی استعدادهایی است که می‌توانند در آینده یکی از ملی‌پوشان و مدال آوران ورزش ایران در رشته و عرصه‌‌ای مختلف باشند. البته اگر معلم ورزش از شیوه‌های استعدادیابی آگاه باشد.
همه اینها در حالی است که ورزش و به خصوص معلم ورزش نقش مهم و تاثیرگذار در امر اهداف آموزشی و سلامت دانش آموزان دارند. به همین دلیل است که از سالیان دور معلم ورزش به خصوص در کشورهای پیشرفته اگر نقش و جایگاهی مهم‌تر و برجسته‌تر از سایر معلمان نداشته باشد، نقش کم اهمیت تر ندارد.
معلم ورزش ارتباط مستقیمی با توسعه سلامت جسمی و روانی دانش آموزان و آموزش شیوه‌های صحیح زندگی سالم دارد. ارزیابی سلامت جسمی اولیه و بهبود شاخص‌های سلامت دانش آموزان، بهبود مهارت‌های حرکتی و ورزشی آنها از وظایف معلم ورزش است.
با همه اینها جایگاه اصلی معلم ورزش هنوز در کشورمان شناخته و ایجاد نشده است. البته اوضاع نسبت به گذشته بهتر شده اما هنوز تا رسیدن به نقطه عالی راه زیادی مانده است.
کیومرث هاشمی، قائم مقام وزیر آموزش و پرورش در امور سلامت و تربیت بدنی ضمن تاکید بر این مطلب می گوید: " از زمانی که آمدم برای هویت دادن به ورزش به معنای واقعی کارهای زیادی انجام شده است اما نمیتوان توقع داشت که یک شبه اتفاقات جدید زیادی افتاده و دیگر زنگ ورزش، زنگ تفریح تلقی نشود. باید در این زمینه فرهنگسازی شود".
یکی از مشکلاتی هم که در کم اهمیت شمردن ورزش، زنگ آن و مربیان ورزش در مدارس نقش داشته به کارگیری معلمان و نیروهای غیرتخصصی در این جایگاه است. مشکلی که البته با توجه به اقدامات انجام شده تا حدودی مرتفع شده است. هاشمی در این مورد ضمن تاکید بر جذب بهترین گزینه‌ها برای شغل حساس و مهم معلمی ورزش، یادآور شد: "طی یک سال و نیم گذشته 15 هزار نیروی متخصص تربیت بدنی جذب مدارس ابتدایی کرده ایم که از مهرماه گذشته آغاز به کار کردهاند. این معلمان در کنار 13 هزار و 500 نیروی متخصص پیشین می توانند نقش زیادی در پیشبرد اهداف داشته باشند".
همه اینها نیازمند آن است که جایگاه معلمان ورزش در آنجایی که باید باشد، حفظ شود. چرا که اگر معلم ورزش فاقد مهارت باشد و غیر متخصص، می تواند موجب بی توجهی دانش آموزان به ورزش و سلامتی در بزرگسالی شود.
ورزش و زنگ ورزش در مدارس، زمینه‌هایی ابتدایی برای شناسایی استعدادهایی است که می‌توانند در آینده یکی از ملی‌پوشان و مدال آوران ورزش ایران در رشته و عرصه‌‌ای مختلف باشند. البته اگر معلم ورزش از شیوه‌های استعدادیابی آگاه باشد. بنابراین معلمان ورزش باید به گونه‌ای تربیت شوند که بتوانند مهارت های لازم برای تاثیرگذاری به عنوان "معلم ورزش" را به دست آورند.
همه اینها نیازمند آن است که جایگاه معلمان ورزش در آنجایی که باید باشد، حفظ شود. چرا که اگر معلم ورزش فاقد مهارت باشد و غیر متخصص، می تواند موجب بی توجهی دانش آموزان به ورزش و سلامتی در بزرگسالی شود.
در کنار همه اینها لازم است نگرش‌ها نسبت به معلم ورزش و زنگ او تغییر کند. باید جایگاه معلم در راستای جایگاه معلمان سایر دروس قرار گیرد. کاملا برابر و چه بسا در بسیاری موارد بالاتر از سایرین.
البته در کنار این موارد باید به مشکلات مدارس و کمبود فضاهای ورزشی هم اشاره کرد که متاسفانه در اکثر مدارس ما فضاهایی برای ورزش کردن دانش اموزان وجود ندارد و همین امر دست معلمان برای انجام وظیفه به معنای واقعی را بسته است.
منبع:مهر
ارسال توسط کاربر محترم سایت : sukhteh
/ج
