شب جمعه کمتر از شب قدر نیست!
اهل بیت(علیهم السلام) شب جمعه را كمتر از شب قدر نمی‌دانستند؛ از اعمالی كه برای این شب بزرگ نقل شده است، خواندن دعای ملكوتی و بی‌نظیر كمیل است و این دعایی است كه علی(علیه السلام) در نیمه شب، در شبهای جمعه در تاریكی مطلق در سجده با چشمان گریان می‌خواندند.
كسانی كه همانند علی(علیه السلام) به خدا(صلی الله علیه وآله) معرفت داشته باشند و باطنشان دریای بی‌نهایتی از عشق به پروردگار باشد، با این نوع عبادت‌ها خسته نمی‌شود، بلكه هنگامی كه عبادتشان پایان می‌یابد، اندوه و رنج به سراغ آنان می‌آید، برای اینكه ارتباط آنها با خدا تمام شده است.
هنگامی كه در محشر به رسول خدا اجازه سخن گفتن داده شود، كل اهل محشر صدای ایشان را خواهند شنید و ایشان اولین سخنش خطاب به خداوند در حالی كه با یك دست قرآن را بلند می كند و با دست دیگر دست اهل بیت را می‌گیرد این است كه از تك تك مردم سؤال كن كه بعد از من با قرآن و اهل بیتم چه كار كردند؟
عده ای از افراد قادر به پاسخگویی در محشر نیستند!
انسان های بی‌حجاب و بدحجاب، دروغگویان و تهمت زنان قادر به پاسخگویی در محشر نیستند. این افراد عملا در محشر پاسخگوی اعمال خود نیستند و قرآن در سوره آل عمران می‌گوید: «این افراد به خداوند التماس می‌كنند كه از آتش دورخ نجات پیدا كنند» ولی خداوند می‌فرماید: «من پاسخ آنها را تا ابد نخواهم داد».
دشمنی با قرآن و اهل بیت گناه كوچكی نیست و سبك شمردن محرمات گناهی بزرگ است و سبك شمردن فرهنگ اهل بیت(علیهم السلام) از آن بزرگ تر است. روز قیامت مرد و زن هر عذری بیاورند، خداوند عذر آنها را قبول نخواهد كرد. این نکته را فراموش نکنیم که خداوند متعال در هر دوره‌ای افراد بسیار پاكدامنی را دارد كه در قیامت آنها را به مردم ارائه می‌دهد.
امام علی (علیه السلام) در بخشی از دعای كمیل كوشش و جدیت در ترس از خداوند را از او می طلبد: « هَب لِیَ الجِدَّ فی خَشیَتِكَ »؛ و از او می خواهد همچون یقین آورندگان از او بترسد: « اَخافَكَ مَخافَةَ المُوقِنینَ .» از این آیه و این عبارات ادعیه و صدها مانند آن معلوم می شود قصه جدی است و جهنم و عذاب و دردی برای عاصیان و طاغیان مهیا شده است
ارزش و جایگاه زیارت امام حسین(ع)
در روایتی از كتاب كامل الزیارات آمده است كه امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند: «قبر جدم حسین(علیه السلام) را هر كسی زیارت كند از زیارت امام زنده بالاتر است».
امام رضا(علیه السلام) می‌فرمایند «گریه كردن بر حسین ما برای كسی كه اشك چشم دارد واجب است»، باید توجه داشت كه دستگاه خلقت طبق آیات قرآن است و گریه كردن مردم همه ثبت و ضبط می‌شود و در قیامت بر اشك ریختن برای سید الشهدا(علیه السلام) گواهی می دهد.
دعا برای رهایی از عذاب جهنم
«رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا إِنَّهَا سَاءتْ مُسْتَقَرًّا و َمُقَامًا : (فرقان،65)... پروردگارا، عذاب جهنم را از ما بازگردان كه عذابش سخت و دایمی است؛ و در حقیقت، آن بد قرارگاه و جایگاهی است.
امام علی(علیه السلام) در بخشی از دعای كمیل كوشش و جدیت در ترس از خداوند را از او می طلبد: «هَب لِیَ الجِدَّ فی خَشیَتِكَ»؛ و از او می خواهد همچون یقین آورندگان از او بترسد: «اَخافَكَ مَخافَةَ المُوقِنینَ» از این آیه و این عبارات ادعیه و صدها مانند آن معلوم می شود قصه جدی است و جهنم و عذاب و دردی برای عاصیان و طاغیان مهیا شده است.
امام عاشقان و عارفان، حضرت سجاد(علیه السلام) در عرفانی ترین لحظات خلوتش، بعد از نماز شب، با توصیف عذاب قهر الهی این گونه به درگاه معبود پناهنده می شود: «اَللّهُمَّ اِنّی اَعُوذُبِكَ مِن نارٍ تَغَلَّظتَ عَلی مَن عَصاكَ وَ تَوَعَّدتَ بِها مَن صَدَفَ عَن رِضاكَ، وَ مِن نارٍ نورها ظلمة وَهَیّنُها اَلیمٌ وَ بَعیدُها قَریبٌ وَ مِن نارٍ یَأكُلُ بَعضَها بَعضٌ وَ یَصُولُ بَعضُها عَلی بَعضٍ... » (خدایا، من به تو پناه می برم از آتشی كه گناهكاران را بدان عذاب می كنی و هر كه از راه رضای تو منحرف شود بدان بیم می دهی ـ آتشی كه نور آن تاریكی است و اندك آن بسیار و دردناك و دورش نزدیك؛ آتشی كه بعضی شعله هایش بعضی دیگر را می بلعد و فرومی برد و پاره ای از آن بر پاره دیگر حمله می برد؛ آتشی كه استخوانها را می فرساید و می پوساند و ساكنانش را از آب جوشان می نوشاند؛ آتشی كه به زاری و ناله كسی گوش فرانمی دهد و از عجز و نیاز احدی به رحم نمی آید و كسی نمی تواند به فروتنی و تسلیم از شكنجه و عذاب آن بكاهد و ساكنانش را به عذابی دردناك و سخت ترین كیفر ناگواری كه در اختیار دارد كیفر می دهد؛ و به تو پناه می برم از عقربهای دوزخ كه دهان گشوده و مارهای آن كه نیش برآورده اند و از نوشیدنی آن كه دلها و امعا و احشای ساكنانش را پاره پاره می كند و قلب آنها را از جای برمی كند؛ و از تو می خواهم كه مرا راه نمایی به آنچه مرا از آتش دور می گرداند و عقاب را تأخیر میاندازد!)
منابع:سایت عرفان
سایت حوزه
ارسال توسط کاربر محترم سایت :sukhteh
كسانی كه همانند علی(علیه السلام) به خدا(صلی الله علیه وآله) معرفت داشته باشند و باطنشان دریای بی‌نهایتی از عشق به پروردگار باشد، با این نوع عبادت‌ها خسته نمی‌شود، بلكه هنگامی كه عبادتشان پایان می‌یابد، اندوه و رنج به سراغ آنان می‌آید، برای اینكه ارتباط آنها با خدا تمام شده است.
هنگامی كه در محشر به رسول خدا اجازه سخن گفتن داده شود، كل اهل محشر صدای ایشان را خواهند شنید و ایشان اولین سخنش خطاب به خداوند در حالی كه با یك دست قرآن را بلند می كند و با دست دیگر دست اهل بیت را می‌گیرد این است كه از تك تك مردم سؤال كن كه بعد از من با قرآن و اهل بیتم چه كار كردند؟
عده ای از افراد قادر به پاسخگویی در محشر نیستند!
انسان های بی‌حجاب و بدحجاب، دروغگویان و تهمت زنان قادر به پاسخگویی در محشر نیستند. این افراد عملا در محشر پاسخگوی اعمال خود نیستند و قرآن در سوره آل عمران می‌گوید: «این افراد به خداوند التماس می‌كنند كه از آتش دورخ نجات پیدا كنند» ولی خداوند می‌فرماید: «من پاسخ آنها را تا ابد نخواهم داد».
دشمنی با قرآن و اهل بیت گناه كوچكی نیست و سبك شمردن محرمات گناهی بزرگ است و سبك شمردن فرهنگ اهل بیت(علیهم السلام) از آن بزرگ تر است. روز قیامت مرد و زن هر عذری بیاورند، خداوند عذر آنها را قبول نخواهد كرد. این نکته را فراموش نکنیم که خداوند متعال در هر دوره‌ای افراد بسیار پاكدامنی را دارد كه در قیامت آنها را به مردم ارائه می‌دهد.
امام علی (علیه السلام) در بخشی از دعای كمیل كوشش و جدیت در ترس از خداوند را از او می طلبد: « هَب لِیَ الجِدَّ فی خَشیَتِكَ »؛ و از او می خواهد همچون یقین آورندگان از او بترسد: « اَخافَكَ مَخافَةَ المُوقِنینَ .» از این آیه و این عبارات ادعیه و صدها مانند آن معلوم می شود قصه جدی است و جهنم و عذاب و دردی برای عاصیان و طاغیان مهیا شده است
ارزش و جایگاه زیارت امام حسین(ع)
در روایتی از كتاب كامل الزیارات آمده است كه امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند: «قبر جدم حسین(علیه السلام) را هر كسی زیارت كند از زیارت امام زنده بالاتر است».
امام رضا(علیه السلام) می‌فرمایند «گریه كردن بر حسین ما برای كسی كه اشك چشم دارد واجب است»، باید توجه داشت كه دستگاه خلقت طبق آیات قرآن است و گریه كردن مردم همه ثبت و ضبط می‌شود و در قیامت بر اشك ریختن برای سید الشهدا(علیه السلام) گواهی می دهد.
دعا برای رهایی از عذاب جهنم
«رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا إِنَّهَا سَاءتْ مُسْتَقَرًّا و َمُقَامًا : (فرقان،65)... پروردگارا، عذاب جهنم را از ما بازگردان كه عذابش سخت و دایمی است؛ و در حقیقت، آن بد قرارگاه و جایگاهی است.
امام علی(علیه السلام) در بخشی از دعای كمیل كوشش و جدیت در ترس از خداوند را از او می طلبد: «هَب لِیَ الجِدَّ فی خَشیَتِكَ»؛ و از او می خواهد همچون یقین آورندگان از او بترسد: «اَخافَكَ مَخافَةَ المُوقِنینَ» از این آیه و این عبارات ادعیه و صدها مانند آن معلوم می شود قصه جدی است و جهنم و عذاب و دردی برای عاصیان و طاغیان مهیا شده است.
امام عاشقان و عارفان، حضرت سجاد(علیه السلام) در عرفانی ترین لحظات خلوتش، بعد از نماز شب، با توصیف عذاب قهر الهی این گونه به درگاه معبود پناهنده می شود: «اَللّهُمَّ اِنّی اَعُوذُبِكَ مِن نارٍ تَغَلَّظتَ عَلی مَن عَصاكَ وَ تَوَعَّدتَ بِها مَن صَدَفَ عَن رِضاكَ، وَ مِن نارٍ نورها ظلمة وَهَیّنُها اَلیمٌ وَ بَعیدُها قَریبٌ وَ مِن نارٍ یَأكُلُ بَعضَها بَعضٌ وَ یَصُولُ بَعضُها عَلی بَعضٍ... » (خدایا، من به تو پناه می برم از آتشی كه گناهكاران را بدان عذاب می كنی و هر كه از راه رضای تو منحرف شود بدان بیم می دهی ـ آتشی كه نور آن تاریكی است و اندك آن بسیار و دردناك و دورش نزدیك؛ آتشی كه بعضی شعله هایش بعضی دیگر را می بلعد و فرومی برد و پاره ای از آن بر پاره دیگر حمله می برد؛ آتشی كه استخوانها را می فرساید و می پوساند و ساكنانش را از آب جوشان می نوشاند؛ آتشی كه به زاری و ناله كسی گوش فرانمی دهد و از عجز و نیاز احدی به رحم نمی آید و كسی نمی تواند به فروتنی و تسلیم از شكنجه و عذاب آن بكاهد و ساكنانش را به عذابی دردناك و سخت ترین كیفر ناگواری كه در اختیار دارد كیفر می دهد؛ و به تو پناه می برم از عقربهای دوزخ كه دهان گشوده و مارهای آن كه نیش برآورده اند و از نوشیدنی آن كه دلها و امعا و احشای ساكنانش را پاره پاره می كند و قلب آنها را از جای برمی كند؛ و از تو می خواهم كه مرا راه نمایی به آنچه مرا از آتش دور می گرداند و عقاب را تأخیر میاندازد!)
منابع:سایت عرفان
سایت حوزه
ارسال توسط کاربر محترم سایت :sukhteh
/ج
