آيا فناوري براي شما مضر است؟ (2)

آيا اينترنت اعتيادآور است؟
 

اگر روزانه چند ساعت را صرف سايت هايي مثل فيس بوک، ويکي پديا و سايت هاي ديگر مي کنيد، جواب شما به اين سوال ممکن است چيزي شبيه اين باشد: خير، نيست بلکه باعث پيشرفت هم مي شود. اما بايد گفت بله، اينترنت مانند يک داروي مخدر قوي اعتياد آور است؛ دارويي که از طريق سيم هاي ارتباطي به شما مي رسد.
حدود ده درصد از کساني که «وابسته به اينترنت» به شمار مي روند، هر ماه بيش از 68 ساعت را در سايت هاي اينترنتي مي گذرانند. موارد جنون آميزي هم مي توان پيدا کرد. مدتي پيش يکي از معتادان بازي هاي آنلاين بعد از 50 ساعت بازي مداوم، در اثر حمله قلبي جان خود را از دست داد.
اما همه با اين ايده که اينترنت به خودي خود اعتياد آور است موافق نيستند. مارک گريفيث- متخصص اعتياد به فناوري در دانشگاه ناتينگهام ترنت- در اين باره مي گويد: «کسي که معتاد به شرط بندي آنلاين است، در واقع يک معتاد شرط بندي است. کسي هم که معتاد بازي هاي اينترنتي است، در واقع يک معتاد بازي است. در اين موارد اينترنت تنها جايي است که در آن افراد در عادت هاي خود زياده روي مي کنند.»
گريفيث معتقد است بعضي از چيزهايي که مختص اينترنت هستند، مثل چت روم ها، مي توانند اعتيادآور باشند. در ادامه مي گويد: «اگر روزي يک ساعت را در سايتي مثل گوگل مي گذرانيد، معنيش اين نيست که مشکل خاصي داريد. ما نبايد رفتار مردم را بيماري به حساب بياوريم، حتي اگر اين رفتار زياده روي به نظر برسد. اگر از اينترنت به شکل مناسب استفاده شود، فايده هايش بسيار بيشتر از زيان هاي آن خواهد بود.»

آيا شما يک معتاد به اينترنت هستيد؟
 

آيا تمام موارد زير در مورد شما صادق است؟
1. زماني که از اينترنت استفاده نمي کنيد در مورد دفعه پيش که آن لاين بوديد فکر مي کنيد يا منتظريد که دوباره آن لاين شويد.
2. بايد مدت زمان زيادي از اينترنت استفاده کنيد تا احساس رضايت به شما دست بدهد.
3. براي کنترل کردن مدت زمان استفاده از اينترنت يا جدا شدن از آن تلاش زيادي مي کنيد.
4. روزهايي که براي مدت کوتاهي از اينترنت استفاده مي کنيد، احساس خستگي، افسردگي و زودرنجي مي کنيد.
5. بيشتر از مدت زماني که قصد داريد، آن لاين مي مانيد.
آيا حداقل يکي از موارد زير در مورد شما صادق است؟
1. يک رابطه، موقعيت شغلي، تحصيل يا حرفه تان را به خاطر استفاده از اينترنت به خطر انداخته ايد.
2. در مورد مدت زمان استفاده از اينترنت به خانواده تان يا ديگران دروغ گفته ايد.
3. از اينترنت به عنوان وسيله اي براي فرار از مشکلات استفاده مي کنيد.
به عنوان مثال چيزهايي مثل احساس تنهايي، افسردگي و احساس گناه.
در اين صورت بنا بر تحقيقات دانشگاه رايت استيت و مجله روان شناسي جهان مجازي، شما يک معتاد به اينترنت هستيد و ممکن است نياز به درمان داشته باشيد.

آيا صفحه لمسي شما مکان مناسبي براي رشد باکتري هاي بيماري زا است؟
 

در يک کلام: بله، سطح صفحه لمسي اي که شما ممکن است هر روز از آن استفاده کنيد، مملو از انواع باکتري است. نتايج يک تحقيق که سال گذشته در مجله «ميکروبيولوژي کاربردي» چاپ شد، نشان مي دهد سطوح صاف شيشه اي مثل صفحه لمسي تلفن هاي هوشمند، محيط بسيار مناسبي براي رشد انواع باکتري است.
تحقيق ديگري که در مجله «wich‏» منتشر شده است نشان مي دهد يک موبايل معمولي هشت بار بيشتر از يک توالت فرنگي حامل باکتري است. تعداد اين باکتري ها حدود 25000 باکتري در هر اينچ مربع است.
با اين حال شانش اينکه وقتي داريد از iPhone استفاده مي کنيد، دچار يک بيماري ميکروبي شويد، بسيار کم است. در واقع بيش از صد تريليون ميکروب در سطح داخل بدن انسان، روي کي بورد، روي ميز و هر سطح ديگري که انسان با آن سر و کار دارد، وجود دارد. اگر تاکنون اين ميکروب ها شما را نکشته اند، دليلي وجود ندارد وقتي که داريد يک ويدئو از يوتيوب را روي تلفن همراه خودتان تماشا مي کنيد، نگران سلامت خودتان باشيد. با اين وجود اگر همچنان نگران اين موضوع هستيد، مي توانيد از کاورهايي استفاده کنيد که براي مبارزه با اين ميکروب ها ساخته شده اند. کاورهاي Ecoskin,Proporta روکش هاي ضدميکروبي هستند که ادعا مي شود تماس شما با ميکروب ها را بسيار کم مي کنند.

آيا اينترنت انسان را احمق مي کند؟
 

استاتوس هاي آپديت شده، قيمت هاي آن لاين، خبرهاي آن لاين و... آيا اين ها براي ذهن انسان زياد هستند؟ تحقيقات دانشگاه کاليفرنيا نشان مي دهد انسان هاي امروز سه برابر کساني که در سال 1960 زندگي مي کرده اند اطلاعات مصرف مي کنند.
براي برخي محققان «زباله هاي اطلاعاتي دنياي مدرن» بسيار نگران کننده هستند. آن هم نه تنها به اين دليل که بسياري از افراد در ساعات کاري شان از سايت هاي مثل Twitter استفاده مي کنند.
آنها مي گويند مغز ما براي دريافت جريان مداوم اطلاعات که امروزه از طريق سايت هاي بسياري مانند Twitter سرازير مي شود، طراحي نشده است. با وجود تمام ويژگي هاي مثبتي که اينترنت مي تواند داشته باشد، استفاده مداوم از آن مي تواند انسان را کمي احمق کند.
در سال 2010 سوزان گرينفيلد، متخصص اعصاب، هشدار داد که اينترنت مي تواند به مغز انسان آسيب بزند. موتورهاي جست و جو مي توانند توانايي انسان براي يادگيري را تحت الشعاع قرار بدهند. شبکه هاي اجتماعي مي توانند بروز احساسات را در دنياي واقعي، محدود کنند او مي گويد:« به جاي اينکه بي اختيار قدم در اين مسير بگذاريم، بايد دقت کنيم تبديل به بردگان فناوري نشويم. بايد فناوري را به مسير ببريم که خودمان مي خواهيم.»
شواهدي وجود دارد که بر اساس آن بايد از تئوري اين متخصص اعصاب حمايت کنيم. تحقيقات دانشگاه استانفورد نشان مي دهد کساني که بيش از حد از مولتي مديا استفاده مي کنند، توانايي کمتري براي تشخيص دادن اطلاعات غيرضروري و بي ربط دارند. اين افراد سخت تر مي توانند روي يک موضوع تمرکز کنند. بسياري از افرادي که به طور همزمان چندين سايت را باز مي کنند، مي توانند شاهدي براي اين ادعا باشند و تمام اين سايت ها و لينک هاي تو در تو مي توانند شبکه عصبي ما را تحت تاثير قرار بدهند، حواس پرت کنند و باعث شوند که هيچ گاه نتوانيم روي يک مطلب خاص تامل کنيم.
اما در مورد وسايل الکترونيکي قابل حمل وضعيت بهتر است. تحقيقات دانشگاه فلوريدا نشان مي دهد سر و کار داشتن با وسايلي مانند iPad که در يک زمان تنها با يک نرم افزار مي توان کار کرد، با فعاليت ذهن انسان تطابق بيشتري دارد و حتي مي تواند به يادگيري انسان کمک کند. آيا در مورد اين وسيله گران قيمت مي توان چيزي بهتر از اين گفت؟

آيا مسير ياب هاي اتوماتيک مي توانند منجر به تصادف شوند؟
 

مطابق بررسي Direct Line در سال 2008 حدود 300 هزار تصادف رانندگي در انگليس روي داده بود، ماشين ها داراي مسيرياب بودند. روزنامه ها پر از داستان هايي در مورد راننده هاي است که مسيرياب اتوماتيک آنها را به قلب ترافيک، يک پل کم ارتفاع و حتي به يک اسکله راهنمايي کرده است. استفاده از نرم افزارهاي مسيريابي که به روز نشده اند، مانند اين است که راننده مشغول رانندگي در نسخه قديمي جاده هاي منطقه است. در هر حال بهتر است براي مسيرهاي کوتاه و ساده از مسيرياب اتوماتيک استفاده نکنيد. اين کار براي ذهن انسان مفيد است. محققان دانشگاه لندن مغز رانندگان تاکسي شهر لندن را اسکن کرده اند و متوجه شده اند قسمت مسيرياب مغزشان، قوي تر از اين قسمت مغز در افراد معمولي است. دکتر هوگو اسپيرس يکي از اين محققان، مي گويد:«اين قسمت مغز براي رانندگان تاکسي بسيار مهم است. آنها بايد مسيرشان را از ميان صدها و هزاران کوچه و خيابان شهر پيدا کنند. مسيرياب دروني آنها در طول چندين سال تمرين بسيار قدرتمند شده است.» پس بهتر است مسيرياب اتوماتيک تان را خاموش کنيد و خودتان مسير را پيدا کنيد. با اينکه ممکن است گاهي اوقات مسيرتان را گم کنيد ولي در نهايت مغز قوي تري خواهيد داشت.

آيا بازي هاي کامپيوتري شما را هوشمندتر مي کنند؟
 

نکته مهم براي پاسخ دادن به اين پرسش اين است که بين «مهارت ذهني» و «نبوغ» فرق بگذاريم. اما با توجه به تحقيقات مارک گريفيث، استاد دانشگاه ناتينگهام ترنت، بازي هاي کامپيوتري مي توانند روي مغز تاثيرات مثبتي داشته باشد و بعضي از مهارتهاي مغز را مانند هماهنگي چشم و دست تقويت کنند. به عنوان مثال بازي all of Duty‎‏Cو ديگر بازي هاي اول شخص، باعث افزايش سرعت واکنش، کاهش استرس، افزايش قدرت تحليل داده ها و افزايش دقت چشم مي شوند. گريفيث مي گويد:«تعجب برانگيز نيست که در حال حاضر، ارتش، سربازان جديدش را از بين کساني که اين بازي ها را انجام مي دهند انتخاب مي کند. اين بازي هاي استراتژيکي باعث افزايش قدرت تحليل تاکتيکي اين افراد مي شود.» نتايج يک تحقيق ديگر که مجله «زندگي امروز» در سال 2010 منتشر کرد، نشان مي دهد افرادي که اين بازي ها را انجام مي دهند نسبت به افراد عادي سريع تر تصميم گيري مي کنند و همان دقت را هم در تصميم گيري شان دارند.
اما قبل از اينکه بازي را شروع کنيد، بايد اين را هم بدانيد که اين بازي ها جنبه هاي منفي هم دارند. تحقيقات نشان مي دهد افرادي که بازي هاي کامپيوتري انجام مي دهند الگوي خواب شان منظم نيست و قدرت تمرکز و توجه شان روي بعضي از موضوعات پايين است.
منبع : نشريه دانستنيهاي ديجيتال، شماره ي بهمن ماه 89