تکنولوژي جديد در ساخت پل هاي باد شدني!

با پيشرفت علم و تکنولوژي، امروزه شاهد توليد روش هاي نو در طراحي و ساخت انواع پل هستيم و توليد پل هاي تيوبي شکل باد شونده يکي از آنها است.در آگوست 2009«رندي گاردنر»به همراه يک تيم مهندسي، براي انجام تعميرات، جاده اي در Anson آمريکا بستند.همسايگان محل نيز با کنجکاوي وتعجب فراوان به بلوک هاي سيماني و پل هاي تيوبي شکل نگاهي مي انداختند و ده ها علامت سؤال درذهنشان ايجاد مي شد که اينجا چه خبر است؟ او براي عده اي از عابرين در خصوص پل هاي تيوبي که از فيبر کربن ساخته اند توضيحاتي مي دهد و از اين سازه ها به عنوان نسل آينده پل هاي جديد ياد مي کند.
اصولاً تحقيقات نشان مي دهد هر 25 سال يکبار، پل هاي ساخته شده در ايالات متحده نياز به بازسازي دارند و اين امر نيازمند بودجه 140 ميليارد دلاري است.اما سيستم ساخت پل هاي بادشدني توسط مهندسين دانشگاه Main طراحي شده تا بتوان سازه هاي کم هزينه تري ساخت.کارگران هرکدام از تيوب هاي فيبر کربني را باز کرده و به دور پارچه ضخيم پشمي مي پيچند و بعد آنها را باد مي کنند.سپس به کمک رزين آنها را تقويت کرده تا بتوانند ستون هاي محکم و تنومند بسازند تا در نهايت مبدل به بتون شود.بعد روي آنها را با آسفالت و ماسه روکش مي کنند و به همين سرعت آماده استفاده مي شود.اين پروسه نياز به امکانات و ماشين هاي صنعتي ناچيزي داشته و تنها 20 درصد ساخت يک پل بزرگ هزينه در بر دارد.
در تابستان 2009«گاردنر»به همراه تيمش، موفق به ساخت پلي 28 پايي شدند که ساخت آن تنها 11 روز طول کشيد.از آنجا که چنين پروژه اي معمولاً 2 ماه به طول مي انجامد به دليل آنکه هر تيوب از محافظت کننده برخوردار است، تخمين زده مي شود که عمر هر پل، يکصد سال يعني دوبرابر پل هاي کنوني باشد و اگر چنانچه بلوک هاي سيماني از وسط بشکنند، تيوب هاي فيبر کربني از بروز هر سانحه جلوگيري مي کنند.يکي از مهندسين پروژه در اين خصوص يادآور مي شود که اين سيستم قادر است ايمني سازه ها را تا چندين برابرافزايش دهد.حال اين شرکت به دليل برخوردار بودن از چنين تکنولوژي و داشتن مجوز توليد، موفق به بستن قرارداد بازسازي 8 پل وساخت يک پل با ستون هاي 70 فوتي در بهار سال آينده در نيوانگلند شده که تيم مهندسي مدتي است در حال انجام تحقيقات پيش ساخت پل هستند.
ترجمه و نوشته:مسيح فرزانه

مرحله نخست شامل بسته بندي مي شود که کارگران، تيوبي 32 پايي از فيبر کربن را به صورت لوله اي شکل درآورده و توسط يک پمپ هوا آن را باد مي کنند، سپس آن را به دو فريم متصل کرده و آن را مانند يک طاق، خم مي کنند.هر تيوب با مقداري رزين (در يک پروسه زماني 4 ساعته)براي مقاومت بيشتر آميخته مي شود و سرانجام سبب به وجود آوردن يک سقف مي شود که توانايي و تحمل فراواني دارد ...
مرحله دوم با نام اتصال شناخته مي شود که سازندگان، هر سقف يا کمان 35 کيلومتري را، با دست در مکان مورد نظر قرار مي دهند و روي آن را با پوششي از فيبر کربن موج دار مي پوشانند.اين فيبر نوعي از فيبرتقويت شده پليمري است که رويش لايه اي از رزين وجود دارد.اين ورقه مي تواند وزن انتقال داده شده از خودرو به سطح پل را به کمان ها منتقل کند.
مرحله سوم استحکام سازي است که کارگران هر کمان و حفره دور آن را با سيمان تا بالاي هر تيوب پر مي کنند.
مرحله چهارم با نام آسفالت کردن است، چند روز پس از انجام پروسه سوم، پل با پوششي از شن، ماسه و آسفالت روکش مي شود، البته به اين پروسه بايد يک دوره 11 روزه شامل تخريب سازه هاي قديم را اضافه کرد.
 

منبع: نشريه نوآور، شماره 65