مکاشفه شيخ بر سر مزار بابارکن الدين
علامه شيخ بهايي را ارادتي عجيب به زيارت مزار تخت فولاد بود و آمد و شد بسيار به اين سامان داشت و در اين مورد حکايت هايي نقل شده است:
شيخ بهايي از معتقدان صديق عارف بزرگ مسعود بن عبدالله بيضاوي معروف به بابارکن الدين مي باشد و بسيار به زيارت قبر او مي رفته و از باطن او مدد مي جسته است.در اواخر عمر شيخ بهايي که به همراه چند تن از طلاب براي زيارت قبر بابا رفته بود، واقعه اي عجيب رخ داد و شيخ را مکاشفه اي واقع گرديد که فقيه و محدث نامي ملا محمد تقي مجلسي پدر علامه مجلسي که خود در آن روز همراه شيخ بوده و واقعه را از نزديک مشاهده کرده ، در مشيخه شرح عربي (من لا يحضره الفقيه)آورده که واقعه اينگونه بيان گرديده است:
شيخ بهايي در هنگام زيارت و فاتحه خواني بر سر مزار بابارکن الدين صدايي از درون قبر مي شنود. پس از اتمام مکالمه،شيخ برخاسته و عباي خود بر سر مي کشد و بي آنکه با احدي گفت وگو کند به خانه باز مي گردد و در بر روي خود مي بندد و خلوت اختيار مي کند به توبه و انابه.
مرحوم ملا محمد تقي مجلسي آن مکالمه را از جانب شيخ اينگونه بيان کرده که : آوايي از قبر شنيدم که فرمود: «اي شيخ به فکر خود باش» و به اين معني خبر وفات شيخ داده شد و از آن پس ترک معاشرت نمود و پس از شش ماه که ازآن واقعه گذشت، در دوازدهم شوال 1030 هجري قمري به سراي جاودان شتافت.
بر مبناي گزارش هاي متون تاريخي و روايات محلي، پس از اين واقعه بقعه و تکيه بابا رکن الدين مورد توجه کامل بزرگان و عامه مردم قرار گرفت و ارادت و توجه مردم به زيارت قبر بابا موجب گرديد شاه عباس اول دستور احداث بناي بقعه اي بر سر مزار اين عارف را صادر کند و بعضاً حتي مهندسي بقعه را به جناب شيخ بهايي نسبت مي دهند که البته استاد جلال الدين همايي پس از بررسي هاي دقيق بر روي بقعه و معماري بنا ،اصل بناي پنج ضلعي را متعلق به قرن هشتم و نهم هـ .ق مي داند که در زمان شاه عباس اول تجديد بنا شده و قسمت جلوخان ضلع شمالي به صورت بنايي چهارضلعي مشتمل بر ايواني در وسط با دو اتاق قرينه در طرفين از الحاقات زمان شاه عباس مي داند.
به هر حال پس از مکاشفه جناب شيخ و مورد توجه قرارگرفتن جناب بابارکن الدين،اين بقعه چنان شهرتي پيدا مي کند که گورستان مجاور تکيه به مزار بابارکن الدين و پل خواجو که محل دسترسي مردم اصفهان به گورستان بود پل بابارکن الدين ناميده مي شود.
منبع: ويژه نامه روز اصفهان و کنگره بزرگداشت شيخ بهايي ضميمه روزنامه اصفهان زيبا / ارديبهشت 89.
شيخ بهايي از معتقدان صديق عارف بزرگ مسعود بن عبدالله بيضاوي معروف به بابارکن الدين مي باشد و بسيار به زيارت قبر او مي رفته و از باطن او مدد مي جسته است.در اواخر عمر شيخ بهايي که به همراه چند تن از طلاب براي زيارت قبر بابا رفته بود، واقعه اي عجيب رخ داد و شيخ را مکاشفه اي واقع گرديد که فقيه و محدث نامي ملا محمد تقي مجلسي پدر علامه مجلسي که خود در آن روز همراه شيخ بوده و واقعه را از نزديک مشاهده کرده ، در مشيخه شرح عربي (من لا يحضره الفقيه)آورده که واقعه اينگونه بيان گرديده است:
شيخ بهايي در هنگام زيارت و فاتحه خواني بر سر مزار بابارکن الدين صدايي از درون قبر مي شنود. پس از اتمام مکالمه،شيخ برخاسته و عباي خود بر سر مي کشد و بي آنکه با احدي گفت وگو کند به خانه باز مي گردد و در بر روي خود مي بندد و خلوت اختيار مي کند به توبه و انابه.
مرحوم ملا محمد تقي مجلسي آن مکالمه را از جانب شيخ اينگونه بيان کرده که : آوايي از قبر شنيدم که فرمود: «اي شيخ به فکر خود باش» و به اين معني خبر وفات شيخ داده شد و از آن پس ترک معاشرت نمود و پس از شش ماه که ازآن واقعه گذشت، در دوازدهم شوال 1030 هجري قمري به سراي جاودان شتافت.
بر مبناي گزارش هاي متون تاريخي و روايات محلي، پس از اين واقعه بقعه و تکيه بابا رکن الدين مورد توجه کامل بزرگان و عامه مردم قرار گرفت و ارادت و توجه مردم به زيارت قبر بابا موجب گرديد شاه عباس اول دستور احداث بناي بقعه اي بر سر مزار اين عارف را صادر کند و بعضاً حتي مهندسي بقعه را به جناب شيخ بهايي نسبت مي دهند که البته استاد جلال الدين همايي پس از بررسي هاي دقيق بر روي بقعه و معماري بنا ،اصل بناي پنج ضلعي را متعلق به قرن هشتم و نهم هـ .ق مي داند که در زمان شاه عباس اول تجديد بنا شده و قسمت جلوخان ضلع شمالي به صورت بنايي چهارضلعي مشتمل بر ايواني در وسط با دو اتاق قرينه در طرفين از الحاقات زمان شاه عباس مي داند.
به هر حال پس از مکاشفه جناب شيخ و مورد توجه قرارگرفتن جناب بابارکن الدين،اين بقعه چنان شهرتي پيدا مي کند که گورستان مجاور تکيه به مزار بابارکن الدين و پل خواجو که محل دسترسي مردم اصفهان به گورستان بود پل بابارکن الدين ناميده مي شود.
منبع: ويژه نامه روز اصفهان و کنگره بزرگداشت شيخ بهايي ضميمه روزنامه اصفهان زيبا / ارديبهشت 89.
