پسر يا دختر بودن؛ مساله اين است؟

آرايش امري است که در دين اسلام به آن سفارش شده است؛ اما متأسفانه زمان و مکان آن براي خيلي ها گمنام و يا مورد ظلم واقع شده است. آرايش از لحاظ زمان، مکان و نوع آدم ها به چند دسته تقسيم مي شود.

1. ثواب دارد اما...
 

آرايش زن براي شوهرش آن هم در محيط خانه، ثواب دارد و در اسلام به آن سفارش فراوان شده است. يکي از وظايف زن در برابر همسرش، همين است البته نا گفته نماند که برخي از زن ها آرايش را از محيط خانه فراتر برده و آن را به کوچه و خيابان و بازار هم کشانده اند.
دليل اين کارشان را همراهي با همسرشان و آرايش براي او محسوب مي کنند؛ در صورتي که نمي دانند با اين کار در حقيقت به همسرشان خيانت کرده و نامحرم را به گناه کشانده اند!
اينجا آقايان محترم بايد غيرت به خرج دهند و بدون هيچ گونه رودربايستي به همسرشان تذکر داده و بخواهند که به خاطر خود و زندگي شان از بيرون رفتن با چهره اي آرايش کرده، خودداري کنند.

2. هر چقدر مي خواهي، آرايش کن!
 

در مجالس زنانه از جمله عروسي و جشن هاي زنانه ديگر، دختران و زنان مجازند هر چقدر دل شان مي خواهد آرايش کنند. غليظ يا کمرنگ يا ملايم، بستگي به سليقه خودشان و بستگي به رنگ لباس و پوست شان و رنگ کفش شان دارد.
اين تنها مورد مجاز براي همه آن هاست. به شرطي که فراموش نکنند، وقتي بيرون از سالن (تالار) جشن هستند، نبايد کوچک ترين اثري از آرايش روي صورت شان داشته باشد و البته مواظب دوربين ها موبايل ها هم باشند.

3. جلوي مردم!
 

عده اي از دخترها با شعار «ما اُمل نيستيم» و «بايد جلوي مردم شيک بود!»، هنگام آمدن خواستگار با قيافه اي رنگين کماني به اتاق مي آيند و همين که چاي را به آقا داماد تعارف مي کنند، پشت چشمي نازک مي نمايند که آن طرفش ناپيدا است!
اين دسته از دختران که محرم و نامحرم را از ياد برده اند، نامحرم است چه پسر خاله باشد، چه خواستگار و چه رهگذري در خيابان! آن ها از اين نکته غافلند که با کشاندن نگاه نامحرم به سمت خود، در واقع شهوت آن شخص را برانگيخته اند و بار گناهي بزرگ را بر دوش خويش گذاشته اند.

4. چيزي نيست، کم رنگه!
 

«چيزي نيست، کم رنگ است، اصلا ديده نمي شود...»
اين جملات مربوط به کساني است که چهره خود را سرخ و سفيد مي کنند و به خيابان مي آيند. هنگامي که کسي به اين افراد تذکر مي دهد، در پاسخ مي گويند: «کم رنگه! اصلا تو چيزي توي صورتم مي بيني؟!»
متأسفانه آن ها از اين موضوع بي خبرند که هر چقدر کم رنگ آرايش کنند، باز هم آرايش است و حکم آرايش را دارد و آن چه در نگاه دخترها، کم رنگ است و شبيه رنگ پوست شان است، براي پسرها جذاب خواهد بود.
کوچک ترين تغييري در صورت يک زن، در همان نگاه اول به چشم مرد مي آيد و گاهي همان نگاه زهر آگين است که نامحرم را به فساد و گناه مي کشاند. در اين نگاه، زن يا دختر مقصر اصلي است. متأسفانه خانواده ها در اين مورد جلوي فرزندان خود را نمي گيرند و فکر مي کنند که کار آنان اشکالي ندارد! يا اينکه مرد بايد چشمش را درويش کند.

5. قبل از ازدواج، چرا؟
 

قديم ها حد و حريم دختر قبل و بعد از ازدواجش مشخص بود، اما چند سالي ست که بخش قابل توجهي از دخترها به خاطر چشم و هم چشمي با دوستان و فاميل قبل از ازدواج موهاي خود را رنگ کرده و در ترکيب صورت شان دست مي برند.
غافل از اين که کم نيستند خفاشان شب و روزي که با ديدن صورت آرايش کرده و تغيير کرده دخترک ساده دلي، هزاران فکر و خيال باطل مي کنند.

6. فقط به خاطر تو!
 

دسته ديگر دخترها که در زمان مجردي، با چهره اي عاري از کم ترين آرايش و با رعايت حجاب از خانه بيرون مي آمدند و در جامعه حاضر مي شدند؛ به محض اين که ازدواج مي کنند با چهره اي نقاشي شده از خانه بيرون مي زنند و انگار عقده گشايي بخواهند کنند، تلافي نو و کهنه را در مي آورند.
اين جا يک سئوال بزرگ مطرح است: « چه نيازي به اين آرايش غليظ است؟ براي چه کسي آرايش مي کنيد؟»
اگر آرايش براي شوهر است که در جامعه لزومي ندارد و جايش در خانه است و اگر نه؛ پس چرا؟!
منبع: نشريه ديدار آشنا شماره 127