شبکه ي بي سيم خانگي خود را براي اجراي بازي ها تنظيم کنيد
يکي از انگيزه هاي قوي براي ايجاد يک شبکه ي LAN بي سيم خانگي، ايجاد بستري مناسب و انعطاف پذير براي اجراي بازي هاي شبکه اي است. آوردن اين مقاله در اين شماره (که مجموعه اي از مقالات هدفمند و متمرکز روي شبکه هاي LAN بي سيم مي باشد)، به تکميل شدن مباحث اين حوزه کمک مي نمايد.
بازي هاي شبکه اي را چه براي حالت آنلاين بخواهيد و يا اجراي محلي روي شبکه ي خانگي، اصول پياده سازي کار يکسان است. شما به يک روتر بي سيم (بطور خاص يک gaming router)، مقداري کابل اترنت و مجهز بودن کامپيوترها به آداپتور بي سيم نياز داريد. امروزه تمايل زيادي به اجراي بازي ها روي پلتفرم بي سيم وجود دارد. اما شايد تاکنون بستر لازم براي اجراي بي نقص بازي ها روي محيط بي سيم وجود نداشت. اما Wireless N اکنون بخش مهمي از کار را انجام داده است؛ مرحله ي بعد انتخاب يک روتر مناسب و سپس پيکربندي صحيح آن براي اجراي بازي هاي شبکه اي است. روترها، سيستم هاي عامل و بازي هاي مدرن بسيار مهربان تر از چيزي هستند که انتظار داريم.
براي اين منظور صرفاً بايد زمانيکه اجراي بازي براي اولين بار باعث ظاهر شدن يک پيام از سوي فايروال ويندوز (و يا هر فايروال ديگري که بر روي سيستم خود نصب کرده ايد) مي شود، بر روي گزينه ي Allow Access کليک نمائيد تا بتوانيد از بازي خود لذت ببريد.
خوب، بايد بگوئيم که موضوع هميشه به همين سادگي نخواهد بود. شبکه سازي خانگي هنوز مي تواند به يک دردسر تبديل شود و براي نرم افزارهاي کاربردي حساس به عملکرد نظير بازي ها و VoIP، اين مشکل دوبرابر خواهد بود. راهنمايي هاي ارائه شده در اين مقاله به شما کمک خواهند کرد تا تصميم بگيريد که از چه روتري براي اجراي بازي ها استفاده نموده و چگونه آن را پيکربندي کنيد تا به بالاترين عملکرد ممکن دست يافته و با حداقل مشکلات مواجه شويد.
D-Link روترهاي سري (DGL4500) DGL را دارد، Netgear محصول NETGEAR WNDR37AV و WNHDE111 خود را بعنوان يک روترهاي عالي براي اجراي بازي ها تبليغ مي کند و Linksys نيز روترهاي Linksys E-3000 و WRT330N خود را Gaming Router مي نامد و Belkin نيز سري جديد Belkin Max Play را به عنوان روتر بازي در اختيار دارد.
وجه اشتراک تمام اين محصولات، اين است که آنها از يک فناوري (quality of service) QoS با نام StreamEngine از شرکت Ubicom استفاده مي کنند.
اين يک فناوري کاملاً آراسته است و تجربه ي ما نشان مي دهد که مي تواند کمک بزرگي به حساب آيد، با اين حال براي يک روتر عالي ويژه ي بازي، الزامي نخواهد بود. يک روتر با نوعي قابل تنظيم و يا ويژگي هايي از نوع اولويت بندي بسته ي (Packet prioritization) غالباً مي تواند يک انتخاب خوب براي چنين شرايطي باشد.
آيا به درگاه هاي اترنت گيگابيتي نياز داريد، يک اترنت 100/10 نيز کافي خواهد بود؟ با در نظر گرفتن اين واقعيت که امروزه حتي سرعت بهترين اتصالات اينترنت ويژه ي مصرف کنندگان نيز بسيار پائين تر از 100 مگابيت بر ثانيه است، شما در هنگام استفاده از درگاه هاي اترنت با سرعت 100/10 مگابيت بر ثانيه حتي مقداري فضاي آزاد نيز در اختيار خواهيد داشت. از سوي ديگر، درگاه هاي اترنت گيگابيتي زماني مفيد خواهند بود که شما فايل هايي را در بين کامپيوترهاي محلي جابه جا مي کنيد. بنابراين اگر در نظر داريد که فايل هايي را بر روي شبکه ي خانگي خود که در آن کامپيوترهاي درگير انتقال فايل به شبکه (نه بر روي Wi-Fi) متصل شده اند، اترنت گيگابيتي يقيناً ارزش صرف هزينه را خواهد داشت. به هر حال، بسياري از روترهاي سطح بالاي منطبق با 802.11n (در گروه تجهيزات خانگي) در حال حاضر به درگاه هاي گيگابيتي مجهز هستند.
آيا به 802.11n نياز داريد و يا اينکه 802.11b/g کافي خواهد بود؟ حتي بازي هايي با بالاترين تقاضا براي پهناي باند نيز عملاً به بيش از يک يا دو مگابيت در هر مسير نياز ندارند. بنابراين، يک روتر 802.11b/g نيز معمولاً بخوبي از عهده ي اينکار برخواهد آمد. با اين حال، اگر يک نوت بوک يا PC با قابليت 802.11n در اختيار داريد، شديداً توصيه مي کنيم که يک روتر 802.11n را انتخاب نمائيد. بعنوان يک قاعده ي کلي، آنها اتصالات قدرتمندتري را بر روي فواصل بيشتر تأمين مي کنند و شما احتمالاً شاهد سرعت هاي بارگذاري بهتري نيز خواهيد شد.
پرسش بزرگ در انتخاب يک روتر و راه اندازي آن، اين است که: از Wi-Fi استفاده کنيم يا خير؟
پاسخ کوتاه به سئوال مذکور اين است که، اگر حق انتخاب داريد، از اترنت استفاده کنيد. Wi-Fi (خصوصاً يک اتصال 802.11n پايدار) يقيناً از قدرت کافي براي اجراي بازي ها برخوردار مي باشد. اين ارتباط معمولاً پهناي باند کافي را فراهم مي کند و در عين حال اتصالات Wi-Fi عموماً تنها مقدار بسيار اندکي از تأخير را به ارتباط اضافه مي کنند، البته اگر اتصال خوب باشد.
اما نکته ي کليدي در همين بخش نهفته است، يعني يک اتصال خوب.
Wi-Fi همانند فناوري هاي راديويي مي تواند دمدمي مزاج باشد؛ آنهم بدون هيچ دليل قانع کننده اي. سرعت ها افت مي کنند؛ بسته هاي داده گم مي شوند؛ ارتباطات گاهي اوقات تنها براي کسري از ثانيه قطع مي گردند. هنگامي که شما صرفاً در حال مرور وب و يا بارگذاري فايل ها هستيد، مي توانيد اکثر اين وقفه هاي کوتاه را ناديده بگيريد. اما وقتي در حال اجراي يک بازي و يا استفاده از يک برنامه ي گپ زني صوتي باشيد، اين وضعيت مي تواند با نتايجي نظير شکست شما در بازي، عدم فهم مکالمه در گپ زني صوتي بخاطر عباراتي که حذف شده اند و يا وقفه هاي طولاني و ناگهاني که باعث عقب افتادن بازي شما مي گردند، همراه باشد.
از سوي ديگر، اتصال کامپيوتر و روترتان از طريق يک کابل اترنت مي تواند گزينه ي قابل اعتمادتري باشد. ترديدي نيست که در اين حالت نيز احتمال تداخل وجود دارد، اما چنين احتمالي بسيار کمتر از زماني است که حتي از بهترين اتصال Wi-Fi استفاده مي کنيد. با يک اتصال کابلي، شما سريع ترين پاسخ شبکه و بالاترين پهناي باند قابل دسترسي را براي تمام مدت در اختيار خواهيد داشت. بنابراين اگر اين امکان براي شما وجود دارد، از يک ساختار کابلي استفاده نمائيد.
اما اگر بيش از حد با روتر خود فاصله داريد و يا نمي توانيد يک کابل را در تمام طول اتاق نشيمن خود پنهان کنيد، به سراغ بهترين اتصال Wi-Fi که مي توانيد آن را تأمين کنيد رفته و تلاش نمائيد که درباره ي آن نگران نباشيد. در هنگام انتخاب يک کانال Wi-Fi، پيش از آزمايش ساير کانال ها بهتر است کار را با کانال هاي 1 يا 11 شروع کنيد زيرا کانال هاي مذکور معمولاً کمترين تداخل را دارند.
پس از ورود به اينترفيس تنظيمات روتر، بايد به دنبال گزينه اي براي بروزرساني Firmware آن باشيد. اين گزينه غالباً در بخش System يا Tools قرار گرفته است، اما محل آن در بين مدل ها و مارک هاي مختلف، متغير است. اکثر روترهاي مدرن، داراي کليدي در اينترفيس خود هستند که مي توانيد جهت بررسي وجود يک Firmware بروزرساني شده براي ابزار خود، بر روي آن کليک نمائيد. پيش از بروزرساني Firmware، مطمئن شويد که تنظيمات فعلي خود را يادداشت کرده ايد زيرا ممکن است پس از ارتقاء به وضعيت پيش فرض خود برگردند. بعضي از روترها، داراي گزينه اي هستند که بطور متناوب وجود يک Firmware جديد را بررسي نموده و در صورتيکه نسخه ي جديدي ارائه شده باشد يک eMail براي شما ارسال مي کنند.
ما براي مثال هاي خود در اين مقاله از دو روتر منطبق با 802.11n استفاده خواهيم کرد تا به شما نشان دهيم که نحوه ي سازماندهي و نامگذاري قراردادها چگونه مي تواند در مدل هاي مخلتف، تفاوت داشته باشد. اولين مدل DIR-655 از شرکت D-Link است. اين مدل، يک روتر از خط ويژه ي بازي (DGL) شرکت D-Link به حساب نمي آيد، اما حاوي همان فناوري Ubicom StreamEngine مي باشد. تنها تفاوت در آن دسته از روترهاي D-Link که بعنوان مدل هاي ويژه ي بازي معرفي نمي شوند اين است که فناوري مذکور بجاي "GameFuel" با عنوان "QoS Engine" شناخته مي شود. روتر دوم، يک WRT319N از شرکت Linksys است.
اگر فعال نمودن اين گزينه و راه اندازي مجدد روتر شما کمکي نکرد و در عين حال شما يک نرم افزار فايروال را نيز بر روي PC خود نصب نکرده ايد (که کارها را مسدود نمايد)، احتمالاً بايد بعضي از پورت ها را باز کنيد. اين همان جايي است که سايت شگفت انگيز www.portforward.com به کمک شما مي آيد. اين سايت داراي فهرست عظيمي از بازي ها، پورت هاي مورد استفاده ي آنها و همچنين دستورالعمل هاي مربوط به تنوع گسترده اي از روترها است. ما در مثال خود مي خواهيم درگاه هاي مورد نياز براي تمام بازي هاي Xbox 360 را باز کنيم. يکي از مزاياي يک سيستم بسته نظير Xbox Live اين است که وقتي شما پورت ها را براي Live باز نموديد، همه ي بازي ها کار خواهند کرد.
اما صبر کنيد، چطور بايد بفهميم که کامپيوتر ما از چه آدرس IP استفاده مي کند (چه آدرس IP داخلي در شبکه ي محلي)؟ در مورد مثال Xbox Live، ما به آدرس IP کنسول Xbox 360 خود نياز خواهيم داشت. براي يافتن اين آدرس، بايد به بخش ديگري از اينترفيس مديريت روتر برويم.
در روتر 655-DIR، ما به برگه ي Status رفته، بخش Device info را انتخاب کرده و سپس تا جائيکه فهرست "LAN Computers" قرار گرفته است، پايين مي رويم. آدرسهاي MAC و آدرسهاي IP اختصاص يافته به هر ابزار فعال بر روي شبکه، در اين بخش نمايش داده مي شوند. موردي که فاقد نام مي باشد، به کنسول Xbox 360 ما اختصاص يافته است. يک شيوه ي آسان براي اينکه مطمئن شويد کداميک از آدرس ها به Xbox 360 شما مربوط مي شود، استفاده از خود کنسول Xbox 360 است:
براي مشاهده ي آدرس IP محلي خود بر روي يک ماشين ويندوز، کافي است يک اعلان فرمان را باز کرده، فرمان "IPCONFIG" را وارد نموده و سپس خطي با عنوان Ipv4Address را پيدا کنيد.
راه اندازي و تنظيم DCHP Reservation کاملاً ساده است. دشوارترين بخش در انجام اينکار، آگاهي از آدرس MAC ابزار مورد نظرتان خواهد بود. با اين حال، اين عملکرد مي تواند بسيار مفيد باشد زيرا تنظيم مي نمايد که هر بار ابزار مورد نظر را روشن مي کنيد، به روتر شما متصل شده و همان آدرس IP محلي هميشگي به آن تخصيص داده مي شود.
پيدا کردن اين اطلاعات در بعضي از موارد مي تواند دشوار باشد. اما روتر مذکور داراي يک منوي Drop-down در کنار فيلد Computer Name است که تمام آدرس هاي IP که در حال حاضر به روتر متصل هستند را نشان مي دهد. اگر آدرس IP مورد نظر خود را در اين فهرست انتخاب کنيد، بطور خودکار فيلد آدرس MAC را پر خواهد نمود.
در اين صفحه به بخش Advanced Settings (که Host Name و Alternate MAC Address در آن فهرست شده اند) رفته و آن را انتخاب کنيد. شما نيازي نداريد که چيزي را در اين بخش تغيير دهيد، صرفاً بايد آدرس MAC که اکنون در قسمت پائين صفحه فهرست شده است را يادداشت نمائيد.
تا اينجا شما باز کردن پورت ها و غيرفعال نمودن فايروال هاي نرم افزاري را امتحان کرده ايد و هنوز نمي توانيد به بازي، برنامه ي VoIP و يا سرويس آنلاين مورد نظرتان متصل شويد. بعنوان يک اقدام نهائي، مي توانيد آدرس IP خود را به (Demilitarized Zone) DMZ اضافه نمائيد.
در روتر WRT310N شرکت Linksys، تنظيمات DMZ در برگه ي Applications & Gaming قرار دارد.
شما هميشه بايد از بکارگيري DMZ اجتناب نمائيد. اينکار مانند آن است که کامپيوتر خود را مستقيماً به مودم کابلي يا DSL خود متصل نمائيد. به اين ترتيب ديگر هيچگونه پيمايش (Network Address Translation) Traversal وجود نخواهد داشت، هيچ پورتي مسدود نمي گردد (مگر آنکه ماشين محلي شما پورت ها را با يک فايروال نرم افزاري مسدود نمايد) و بسياري موارد خطرساز ديگر.
اين شرايط باعث مي شوند که DMZ به يک ابزار ارزشمند براي عيب يابي تبديل گردد، اما در عين حال مي تواند شما را در معرض ريسک هاي امنيتي گوناگوني قرار دهد.
روتر D-Link DIR-655 داراي اين ويژگي مي باشد، اما روتر Linksys WRT310N فاقد آن است. Ubicom داراي يک سايت با مقداري مطالب تبليغاتي است که نحوه ي کار StreamEngine را تشريح مي نمايد.
اما خلاصه ي موضوع اين است که: اين فناوري بسته ها را براي انواع ترافيک شبکه که در برابر تأخير و وقفه ها بسيار حساس هستند اولويت بندي کرده و مانع از آن مي شود که روتر داده هائي بيش از آنچه که مودم کابلي با DSL شما قادر به Upload آنها به اينترنت مي باشد را به مودم نفرستد و در نتيجه از سرريزهاي بافر و يا ساير شرايط مشابه جلوگيري مي نمايد.
اين مکانيزم در عمل بخوبي کار مي کند. البته نمي توان گفت که فناوري مذکور کاملاً بي نقص است، اما وقتي در حال اجراي چندين نرم افزار کاربردي شبکه بطور همزمان باشيد، تفاوت چشمگيري را ايجاد خواهد کرد.
در برگه ي Advanced و تحت بخش QoS Engine (يا بخش GameFuel در روترهاي مخصوص بازي سري DGL شرکت D-Link)، مي توانيد اين ويژگي را با فعال نمودن گزينه هاي Enable Traffic Shaping و Enable QoS Engine بکار بيندازيد.
انبوهي از گزينه هاي مختلف در اينجا وجود دارند اما تنظيمات پيش فرض معمولاً بخوبي براي شما مناسب خواهند بود. تنظيمي که بايد به آن توجه داشته باشيد، Dynamic Fragmentation است. اين تنظيم بعضي از بسته هاي بزرگ را به بسته هاي کوچکتري تقسيم مي کند و تعدادي از نرم افزارهاي کاربردي وجود دارند که به هيچ وجه از اين وضعيت خوشحال نمي شوند.
همانطور که در مثال ما مشاهده مي کنيد، شما مي توانيد يک پورت را براي يک نرم افزار کاربردي بخصوص و يک آدرس IP اضافه نموده سپس آن ترافيک خاص را بر اساس مقياسي از 1 (بالاترين اولويت) تا 255 (پائين ترين اولويت) اولويت بندي کنيد.
ما بالاترين اولويت را به پورت World of Warcraft داده ايم تا روتر خود را وادار نمائيم که هميشه ترافيک مربوط به آن را پيش از هر ترافيک ديگري در شبکه انتقال دهد. از سوي ديگر، ما پائين ترين اولويت را براي نرم افزار کاربردي BitTorrent انتخاب کرده ايم تا مطمئن شويم که اگر فراموش کرديم BitTorrent را در هنگام اجراي بازي ها غيرفعال نمائيم، باعث گرفتگي شبکه نخواهد شد.
اگر شما گزينه ي Internet Access Priority را فعال کنيد، مي توانيد پهناي باند Upstream را براي اجتناب از اشباع بيش از حد مودم DSL يا کابلي خود تنظيم نموده و همچنين مي توانيد نرم افزارهاي کاربردي يا بازي هاي خاصي را از يک منوي Drop-down محدود انتخاب کرده و يا بازي هاي جديدي را با تعريف يک دامنه ي پورت به فهرست اضافه نمائيد. شما سپس مي توانيد اولويت را بصورت High, Medium, Normal و Low تعريف کنيد.
شما همچنين مي توانيد اولويت يک درگاه اترنت يا آدرس MAC بخصوص را تنظيم نمائيد. اين تنظيمات تا حدودي سنگين تر از تنظيمات موجود بر روي روتر D-Link مورد بررسي ما هستند و البته به همان خوبي نيز کار نمي کنند، اما يقيناً بهتر از هيچ چيز خواهند بود.
Firmware روتر خود را بروز نگهداريد و تا حد امکان بجاي يک اتصال بي سيم از يک اتصال کابلي استفاده کنيد.
يک روتر مدرن خوب با نوعي ويژگي QoS يا الويويت بندي بسته، مي تواند کمک بسيار بزرگي باشد اما شما الزاماً به آن نيازي نخواهيد داشت. صرفاً مطمئن شويد که در هنگام اجراي بازيها و يا استفاده از VoIP، ساير نرم افزارهاي کاربردي شبکه ي سنگين خود را اجرا نمي کنيد (حتي بر روي ساير کامپيوترهاي شبکه ي خود).
اگر نمي توانيد با بازي، نرم افزار VoIP و يا هر نرم افزار کاربردي مورد نظر خود ارتباط برقرار کنيد، ابتدا هر نوع فايروال نرم افزاري که ممکن است در حال اجراي آن باشيد را بررسي نمائيد. اگر نمي توانيد مشکل را در اينجا پيدا کنيد، Port Forwarding را بر روي روتر خود آزمايش نمائيد.
از DMZ تنها بعنوان يک ابزار عيب يابي "آخرين شانس" استفاده کنيد. اين مکانيزم، کامپيوتر شما را در برابر اينترنت، اسکنرهاي پورت و تمام انواع مشکلات امنيتي، کاملاً بي دفاع خواهد ساخت.
اگر از اين اصول اوليه پيروي کنيد، اجراي بدون مشکل و با عملکرد بالاي بازي هاي شبکه مي توانند به يک نرم براي شما تبديل گردد. تا حدودي شرم آور است که صنعت نمي تواند از گزينه هاي راه اندازي و فرهنگ واژگان همسان تري در اين زمينه استفاده کند. بزرگ ترين مشکل در راه اندازي روتر شما، به تغيير اصطلاحات و چيدمان پيکربندي در بين مدل ها و مارک هاي مختلف مربوط مي شود.
بازي هاي شبکه اي را چه براي حالت آنلاين بخواهيد و يا اجراي محلي روي شبکه ي خانگي، اصول پياده سازي کار يکسان است. شما به يک روتر بي سيم (بطور خاص يک gaming router)، مقداري کابل اترنت و مجهز بودن کامپيوترها به آداپتور بي سيم نياز داريد. امروزه تمايل زيادي به اجراي بازي ها روي پلتفرم بي سيم وجود دارد. اما شايد تاکنون بستر لازم براي اجراي بي نقص بازي ها روي محيط بي سيم وجود نداشت. اما Wireless N اکنون بخش مهمي از کار را انجام داده است؛ مرحله ي بعد انتخاب يک روتر مناسب و سپس پيکربندي صحيح آن براي اجراي بازي هاي شبکه اي است. روترها، سيستم هاي عامل و بازي هاي مدرن بسيار مهربان تر از چيزي هستند که انتظار داريم.
براي اين منظور صرفاً بايد زمانيکه اجراي بازي براي اولين بار باعث ظاهر شدن يک پيام از سوي فايروال ويندوز (و يا هر فايروال ديگري که بر روي سيستم خود نصب کرده ايد) مي شود، بر روي گزينه ي Allow Access کليک نمائيد تا بتوانيد از بازي خود لذت ببريد.
خوب، بايد بگوئيم که موضوع هميشه به همين سادگي نخواهد بود. شبکه سازي خانگي هنوز مي تواند به يک دردسر تبديل شود و براي نرم افزارهاي کاربردي حساس به عملکرد نظير بازي ها و VoIP، اين مشکل دوبرابر خواهد بود. راهنمايي هاي ارائه شده در اين مقاله به شما کمک خواهند کرد تا تصميم بگيريد که از چه روتري براي اجراي بازي ها استفاده نموده و چگونه آن را پيکربندي کنيد تا به بالاترين عملکرد ممکن دست يافته و با حداقل مشکلات مواجه شويد.
Wireless gaming routers
D-Link روترهاي سري (DGL4500) DGL را دارد، Netgear محصول NETGEAR WNDR37AV و WNHDE111 خود را بعنوان يک روترهاي عالي براي اجراي بازي ها تبليغ مي کند و Linksys نيز روترهاي Linksys E-3000 و WRT330N خود را Gaming Router مي نامد و Belkin نيز سري جديد Belkin Max Play را به عنوان روتر بازي در اختيار دارد.
وجه اشتراک تمام اين محصولات، اين است که آنها از يک فناوري (quality of service) QoS با نام StreamEngine از شرکت Ubicom استفاده مي کنند.
اين يک فناوري کاملاً آراسته است و تجربه ي ما نشان مي دهد که مي تواند کمک بزرگي به حساب آيد، با اين حال براي يک روتر عالي ويژه ي بازي، الزامي نخواهد بود. يک روتر با نوعي قابل تنظيم و يا ويژگي هايي از نوع اولويت بندي بسته ي (Packet prioritization) غالباً مي تواند يک انتخاب خوب براي چنين شرايطي باشد.
آيا به درگاه هاي اترنت گيگابيتي نياز داريد، يک اترنت 100/10 نيز کافي خواهد بود؟ با در نظر گرفتن اين واقعيت که امروزه حتي سرعت بهترين اتصالات اينترنت ويژه ي مصرف کنندگان نيز بسيار پائين تر از 100 مگابيت بر ثانيه است، شما در هنگام استفاده از درگاه هاي اترنت با سرعت 100/10 مگابيت بر ثانيه حتي مقداري فضاي آزاد نيز در اختيار خواهيد داشت. از سوي ديگر، درگاه هاي اترنت گيگابيتي زماني مفيد خواهند بود که شما فايل هايي را در بين کامپيوترهاي محلي جابه جا مي کنيد. بنابراين اگر در نظر داريد که فايل هايي را بر روي شبکه ي خانگي خود که در آن کامپيوترهاي درگير انتقال فايل به شبکه (نه بر روي Wi-Fi) متصل شده اند، اترنت گيگابيتي يقيناً ارزش صرف هزينه را خواهد داشت. به هر حال، بسياري از روترهاي سطح بالاي منطبق با 802.11n (در گروه تجهيزات خانگي) در حال حاضر به درگاه هاي گيگابيتي مجهز هستند.
آيا به 802.11n نياز داريد و يا اينکه 802.11b/g کافي خواهد بود؟ حتي بازي هايي با بالاترين تقاضا براي پهناي باند نيز عملاً به بيش از يک يا دو مگابيت در هر مسير نياز ندارند. بنابراين، يک روتر 802.11b/g نيز معمولاً بخوبي از عهده ي اينکار برخواهد آمد. با اين حال، اگر يک نوت بوک يا PC با قابليت 802.11n در اختيار داريد، شديداً توصيه مي کنيم که يک روتر 802.11n را انتخاب نمائيد. بعنوان يک قاعده ي کلي، آنها اتصالات قدرتمندتري را بر روي فواصل بيشتر تأمين مي کنند و شما احتمالاً شاهد سرعت هاي بارگذاري بهتري نيز خواهيد شد.
پرسش بزرگ در انتخاب يک روتر و راه اندازي آن، اين است که: از Wi-Fi استفاده کنيم يا خير؟
پاسخ کوتاه به سئوال مذکور اين است که، اگر حق انتخاب داريد، از اترنت استفاده کنيد. Wi-Fi (خصوصاً يک اتصال 802.11n پايدار) يقيناً از قدرت کافي براي اجراي بازي ها برخوردار مي باشد. اين ارتباط معمولاً پهناي باند کافي را فراهم مي کند و در عين حال اتصالات Wi-Fi عموماً تنها مقدار بسيار اندکي از تأخير را به ارتباط اضافه مي کنند، البته اگر اتصال خوب باشد.
اما نکته ي کليدي در همين بخش نهفته است، يعني يک اتصال خوب.
Wi-Fi همانند فناوري هاي راديويي مي تواند دمدمي مزاج باشد؛ آنهم بدون هيچ دليل قانع کننده اي. سرعت ها افت مي کنند؛ بسته هاي داده گم مي شوند؛ ارتباطات گاهي اوقات تنها براي کسري از ثانيه قطع مي گردند. هنگامي که شما صرفاً در حال مرور وب و يا بارگذاري فايل ها هستيد، مي توانيد اکثر اين وقفه هاي کوتاه را ناديده بگيريد. اما وقتي در حال اجراي يک بازي و يا استفاده از يک برنامه ي گپ زني صوتي باشيد، اين وضعيت مي تواند با نتايجي نظير شکست شما در بازي، عدم فهم مکالمه در گپ زني صوتي بخاطر عباراتي که حذف شده اند و يا وقفه هاي طولاني و ناگهاني که باعث عقب افتادن بازي شما مي گردند، همراه باشد.
از سوي ديگر، اتصال کامپيوتر و روترتان از طريق يک کابل اترنت مي تواند گزينه ي قابل اعتمادتري باشد. ترديدي نيست که در اين حالت نيز احتمال تداخل وجود دارد، اما چنين احتمالي بسيار کمتر از زماني است که حتي از بهترين اتصال Wi-Fi استفاده مي کنيد. با يک اتصال کابلي، شما سريع ترين پاسخ شبکه و بالاترين پهناي باند قابل دسترسي را براي تمام مدت در اختيار خواهيد داشت. بنابراين اگر اين امکان براي شما وجود دارد، از يک ساختار کابلي استفاده نمائيد.
اما اگر بيش از حد با روتر خود فاصله داريد و يا نمي توانيد يک کابل را در تمام طول اتاق نشيمن خود پنهان کنيد، به سراغ بهترين اتصال Wi-Fi که مي توانيد آن را تأمين کنيد رفته و تلاش نمائيد که درباره ي آن نگران نباشيد. در هنگام انتخاب يک کانال Wi-Fi، پيش از آزمايش ساير کانال ها بهتر است کار را با کانال هاي 1 يا 11 شروع کنيد زيرا کانال هاي مذکور معمولاً کمترين تداخل را دارند.
بررسي نرم افزار روتر
پس از ورود به اينترفيس تنظيمات روتر، بايد به دنبال گزينه اي براي بروزرساني Firmware آن باشيد. اين گزينه غالباً در بخش System يا Tools قرار گرفته است، اما محل آن در بين مدل ها و مارک هاي مختلف، متغير است. اکثر روترهاي مدرن، داراي کليدي در اينترفيس خود هستند که مي توانيد جهت بررسي وجود يک Firmware بروزرساني شده براي ابزار خود، بر روي آن کليک نمائيد. پيش از بروزرساني Firmware، مطمئن شويد که تنظيمات فعلي خود را يادداشت کرده ايد زيرا ممکن است پس از ارتقاء به وضعيت پيش فرض خود برگردند. بعضي از روترها، داراي گزينه اي هستند که بطور متناوب وجود يک Firmware جديد را بررسي نموده و در صورتيکه نسخه ي جديدي ارائه شده باشد يک eMail براي شما ارسال مي کنند.
ما براي مثال هاي خود در اين مقاله از دو روتر منطبق با 802.11n استفاده خواهيم کرد تا به شما نشان دهيم که نحوه ي سازماندهي و نامگذاري قراردادها چگونه مي تواند در مدل هاي مخلتف، تفاوت داشته باشد. اولين مدل DIR-655 از شرکت D-Link است. اين مدل، يک روتر از خط ويژه ي بازي (DGL) شرکت D-Link به حساب نمي آيد، اما حاوي همان فناوري Ubicom StreamEngine مي باشد. تنها تفاوت در آن دسته از روترهاي D-Link که بعنوان مدل هاي ويژه ي بازي معرفي نمي شوند اين است که فناوري مذکور بجاي "GameFuel" با عنوان "QoS Engine" شناخته مي شود. روتر دوم، يک WRT319N از شرکت Linksys است.
تنظيم پورت
اگر فعال نمودن اين گزينه و راه اندازي مجدد روتر شما کمکي نکرد و در عين حال شما يک نرم افزار فايروال را نيز بر روي PC خود نصب نکرده ايد (که کارها را مسدود نمايد)، احتمالاً بايد بعضي از پورت ها را باز کنيد. اين همان جايي است که سايت شگفت انگيز www.portforward.com به کمک شما مي آيد. اين سايت داراي فهرست عظيمي از بازي ها، پورت هاي مورد استفاده ي آنها و همچنين دستورالعمل هاي مربوط به تنوع گسترده اي از روترها است. ما در مثال خود مي خواهيم درگاه هاي مورد نياز براي تمام بازي هاي Xbox 360 را باز کنيم. يکي از مزاياي يک سيستم بسته نظير Xbox Live اين است که وقتي شما پورت ها را براي Live باز نموديد، همه ي بازي ها کار خواهند کرد.
اما صبر کنيد، چطور بايد بفهميم که کامپيوتر ما از چه آدرس IP استفاده مي کند (چه آدرس IP داخلي در شبکه ي محلي)؟ در مورد مثال Xbox Live، ما به آدرس IP کنسول Xbox 360 خود نياز خواهيم داشت. براي يافتن اين آدرس، بايد به بخش ديگري از اينترفيس مديريت روتر برويم.
در روتر 655-DIR، ما به برگه ي Status رفته، بخش Device info را انتخاب کرده و سپس تا جائيکه فهرست "LAN Computers" قرار گرفته است، پايين مي رويم. آدرسهاي MAC و آدرسهاي IP اختصاص يافته به هر ابزار فعال بر روي شبکه، در اين بخش نمايش داده مي شوند. موردي که فاقد نام مي باشد، به کنسول Xbox 360 ما اختصاص يافته است. يک شيوه ي آسان براي اينکه مطمئن شويد کداميک از آدرس ها به Xbox 360 شما مربوط مي شود، استفاده از خود کنسول Xbox 360 است:
براي مشاهده ي آدرس IP محلي خود بر روي يک ماشين ويندوز، کافي است يک اعلان فرمان را باز کرده، فرمان "IPCONFIG" را وارد نموده و سپس خطي با عنوان Ipv4Address را پيدا کنيد.
رزرو آدرس
راه اندازي و تنظيم DCHP Reservation کاملاً ساده است. دشوارترين بخش در انجام اينکار، آگاهي از آدرس MAC ابزار مورد نظرتان خواهد بود. با اين حال، اين عملکرد مي تواند بسيار مفيد باشد زيرا تنظيم مي نمايد که هر بار ابزار مورد نظر را روشن مي کنيد، به روتر شما متصل شده و همان آدرس IP محلي هميشگي به آن تخصيص داده مي شود.
پيدا کردن اين اطلاعات در بعضي از موارد مي تواند دشوار باشد. اما روتر مذکور داراي يک منوي Drop-down در کنار فيلد Computer Name است که تمام آدرس هاي IP که در حال حاضر به روتر متصل هستند را نشان مي دهد. اگر آدرس IP مورد نظر خود را در اين فهرست انتخاب کنيد، بطور خودکار فيلد آدرس MAC را پر خواهد نمود.
در اين صفحه به بخش Advanced Settings (که Host Name و Alternate MAC Address در آن فهرست شده اند) رفته و آن را انتخاب کنيد. شما نيازي نداريد که چيزي را در اين بخش تغيير دهيد، صرفاً بايد آدرس MAC که اکنون در قسمت پائين صفحه فهرست شده است را يادداشت نمائيد.
تا اينجا شما باز کردن پورت ها و غيرفعال نمودن فايروال هاي نرم افزاري را امتحان کرده ايد و هنوز نمي توانيد به بازي، برنامه ي VoIP و يا سرويس آنلاين مورد نظرتان متصل شويد. بعنوان يک اقدام نهائي، مي توانيد آدرس IP خود را به (Demilitarized Zone) DMZ اضافه نمائيد.
در روتر WRT310N شرکت Linksys، تنظيمات DMZ در برگه ي Applications & Gaming قرار دارد.
شما هميشه بايد از بکارگيري DMZ اجتناب نمائيد. اينکار مانند آن است که کامپيوتر خود را مستقيماً به مودم کابلي يا DSL خود متصل نمائيد. به اين ترتيب ديگر هيچگونه پيمايش (Network Address Translation) Traversal وجود نخواهد داشت، هيچ پورتي مسدود نمي گردد (مگر آنکه ماشين محلي شما پورت ها را با يک فايروال نرم افزاري مسدود نمايد) و بسياري موارد خطرساز ديگر.
اين شرايط باعث مي شوند که DMZ به يک ابزار ارزشمند براي عيب يابي تبديل گردد، اما در عين حال مي تواند شما را در معرض ريسک هاي امنيتي گوناگوني قرار دهد.
روتر D-Link DIR-655 داراي اين ويژگي مي باشد، اما روتر Linksys WRT310N فاقد آن است. Ubicom داراي يک سايت با مقداري مطالب تبليغاتي است که نحوه ي کار StreamEngine را تشريح مي نمايد.
اما خلاصه ي موضوع اين است که: اين فناوري بسته ها را براي انواع ترافيک شبکه که در برابر تأخير و وقفه ها بسيار حساس هستند اولويت بندي کرده و مانع از آن مي شود که روتر داده هائي بيش از آنچه که مودم کابلي با DSL شما قادر به Upload آنها به اينترنت مي باشد را به مودم نفرستد و در نتيجه از سرريزهاي بافر و يا ساير شرايط مشابه جلوگيري مي نمايد.
اين مکانيزم در عمل بخوبي کار مي کند. البته نمي توان گفت که فناوري مذکور کاملاً بي نقص است، اما وقتي در حال اجراي چندين نرم افزار کاربردي شبکه بطور همزمان باشيد، تفاوت چشمگيري را ايجاد خواهد کرد.
در برگه ي Advanced و تحت بخش QoS Engine (يا بخش GameFuel در روترهاي مخصوص بازي سري DGL شرکت D-Link)، مي توانيد اين ويژگي را با فعال نمودن گزينه هاي Enable Traffic Shaping و Enable QoS Engine بکار بيندازيد.
انبوهي از گزينه هاي مختلف در اينجا وجود دارند اما تنظيمات پيش فرض معمولاً بخوبي براي شما مناسب خواهند بود. تنظيمي که بايد به آن توجه داشته باشيد، Dynamic Fragmentation است. اين تنظيم بعضي از بسته هاي بزرگ را به بسته هاي کوچکتري تقسيم مي کند و تعدادي از نرم افزارهاي کاربردي وجود دارند که به هيچ وجه از اين وضعيت خوشحال نمي شوند.
همانطور که در مثال ما مشاهده مي کنيد، شما مي توانيد يک پورت را براي يک نرم افزار کاربردي بخصوص و يک آدرس IP اضافه نموده سپس آن ترافيک خاص را بر اساس مقياسي از 1 (بالاترين اولويت) تا 255 (پائين ترين اولويت) اولويت بندي کنيد.
ما بالاترين اولويت را به پورت World of Warcraft داده ايم تا روتر خود را وادار نمائيم که هميشه ترافيک مربوط به آن را پيش از هر ترافيک ديگري در شبکه انتقال دهد. از سوي ديگر، ما پائين ترين اولويت را براي نرم افزار کاربردي BitTorrent انتخاب کرده ايم تا مطمئن شويم که اگر فراموش کرديم BitTorrent را در هنگام اجراي بازي ها غيرفعال نمائيم، باعث گرفتگي شبکه نخواهد شد.
اگر شما گزينه ي Internet Access Priority را فعال کنيد، مي توانيد پهناي باند Upstream را براي اجتناب از اشباع بيش از حد مودم DSL يا کابلي خود تنظيم نموده و همچنين مي توانيد نرم افزارهاي کاربردي يا بازي هاي خاصي را از يک منوي Drop-down محدود انتخاب کرده و يا بازي هاي جديدي را با تعريف يک دامنه ي پورت به فهرست اضافه نمائيد. شما سپس مي توانيد اولويت را بصورت High, Medium, Normal و Low تعريف کنيد.
شما همچنين مي توانيد اولويت يک درگاه اترنت يا آدرس MAC بخصوص را تنظيم نمائيد. اين تنظيمات تا حدودي سنگين تر از تنظيمات موجود بر روي روتر D-Link مورد بررسي ما هستند و البته به همان خوبي نيز کار نمي کنند، اما يقيناً بهتر از هيچ چيز خواهند بود.
نتيجه گيري
Firmware روتر خود را بروز نگهداريد و تا حد امکان بجاي يک اتصال بي سيم از يک اتصال کابلي استفاده کنيد.
يک روتر مدرن خوب با نوعي ويژگي QoS يا الويويت بندي بسته، مي تواند کمک بسيار بزرگي باشد اما شما الزاماً به آن نيازي نخواهيد داشت. صرفاً مطمئن شويد که در هنگام اجراي بازيها و يا استفاده از VoIP، ساير نرم افزارهاي کاربردي شبکه ي سنگين خود را اجرا نمي کنيد (حتي بر روي ساير کامپيوترهاي شبکه ي خود).
اگر نمي توانيد با بازي، نرم افزار VoIP و يا هر نرم افزار کاربردي مورد نظر خود ارتباط برقرار کنيد، ابتدا هر نوع فايروال نرم افزاري که ممکن است در حال اجراي آن باشيد را بررسي نمائيد. اگر نمي توانيد مشکل را در اينجا پيدا کنيد، Port Forwarding را بر روي روتر خود آزمايش نمائيد.
از DMZ تنها بعنوان يک ابزار عيب يابي "آخرين شانس" استفاده کنيد. اين مکانيزم، کامپيوتر شما را در برابر اينترنت، اسکنرهاي پورت و تمام انواع مشکلات امنيتي، کاملاً بي دفاع خواهد ساخت.
اگر از اين اصول اوليه پيروي کنيد، اجراي بدون مشکل و با عملکرد بالاي بازي هاي شبکه مي توانند به يک نرم براي شما تبديل گردد. تا حدودي شرم آور است که صنعت نمي تواند از گزينه هاي راه اندازي و فرهنگ واژگان همسان تري در اين زمينه استفاده کند. بزرگ ترين مشکل در راه اندازي روتر شما، به تغيير اصطلاحات و چيدمان پيکربندي در بين مدل ها و مارک هاي مختلف مربوط مي شود.
