نویسنده: بهزاد میر مظفری
BlazBlue: Continuum Shift
امتیازات:
معایب:
ندرتاً درجه ی سختی قاتل! پیچیده برای تازه واردتان. روایت داستانی بسیار پیچ در پیچ و سردرگم.خوب ارزش 17
16 گرافیک
18 موزیک و صدا
18 گیم پلی
گرافیک و صدا در بازی «BB» از نکات قوت آثار هستند. گرافیک این بازی های تلفیق سبک دو بعدی و سه بعدی است. پس زمینه ها به طور سه بعدی و بسیار زیبا کار شده اند و جزئیات بسیار و افکت های زیبایی دارند و البته عناصر رنگارنگ دو بعدی نیز در آن ها دیده می شوند. خود شخصیت ها کاملاً دو بعدی اما از بهترین های تاریخ این سبک هستند. بزرگ، زنده، رنگارنگ، با جزئیات بسیار و با حرکات فوق العاده نرم و زیبا. جذابیت دیگر «BB» در افکت ها نهفته است. تمامی فنون ویژه، حرکات مخصوص و حتی ضربات ساده، افکت هایی دیدنی تولید می کند که گاهی می توانند تمام صفحه ی نمایش را پر کند که به هیجان بازی اضافه می کنند. در «BB:CS» حتی توجه بیشتری به این افکت ها شده و در جزئیاتی حتی کوچک، پیشرفت های مختلف و توجه و وسواسی تحسین برانگیز به کار برده شده است. صدا در بازی های «BB» اهمیت زیادی دارد و در«CS» نیز این موضوع به وضوح وجود دارد. هیجان بهترین کلمه برای توصیف موسیقی بازی است. «CS» تعدادی از آهنگ های بازی قبلی را همراه دارد اما تعداد قابل توجهی نیز موسیقی های جدید برای آن ساخته شده اند. تقریباً هر مرحله، مبارزه ی هر دو شخصیت خاص و هر موقعیت داستانی موسیقی مخصوص به خود را دارد. آهنگ ها اکثراً سبک راک و متال هستند و هیجان و جذابیت فوق العاده ایی به مبارزات القاء می کنند و تنوع فوق العاده ایی همراه دارند. صدا گذاری شخصیت ها که به هر دو زبان ژاپنی و انگلیسی وجود دارد، تقریباً بی نقص است و به خصوص صدا گذاری انگلیسی بازی که در آثار ژاپنی معمولاً پر ایراد است، در این بازی فوق العاده مناسب بوده و صدا پیشگان کاملاً با شخصیت های بازی هماهنگ بوده و خطوط بسیار پر تعداد دیالوگ هایشان را با اعتمادی مثال زدنی اجرا کرده اند. افکت های صوتی نیز اکشنی سریع و پرزد و خورد بازی را با صدا های قوی و تیز همراهی می کنند و کاملاً با نوع حملات و قابلیت های هر شخصیت هماهنگی دارند. در جمع بندی صدا و تصویر«BB:CS»، بیش از آن که هزینه و تکنولوژی در میان باشد، سبک و شور و اشتیاق سازندگان وجود ارد که به بازی جذابیت ویژه ای بخشیده اند. سبک مبارزه ایی که چندین سالی در منجلاب تکرار و تقلید و یک نواختی غرق شده بود، سال گذشته با ظهور اولین بازی Blaz Blue حسابی تکان خورد. تنوع بی نظیر شخصیت ها، داستانی پیچیده و مفصل، تلفیق زیبای گرافیک دو بعدی و سه بعدی و هیجان و انرژی انکار ناپذیر بازی، این اثر به ظاهر کوچک و بی سر وصدا را به موفقیت و شهرت جهانی رساند. Continuum Shift که ادامه ی داستانی بازی قبلی است به ظاهر پیشرفت چندانی در سایر بخش ها نداشته و در واقعیت باید آن را مانند یک بسته ی الحاقی دانست. با این وجود شخصیت های جدید تعادل بین آن ها و ریزه کاری های هوشمندانه در گرافیک و گیم پلی، این بازی را نیز به اثری دوست داشتنی و جذاب تبدیل کرده است که می تواند سلایق گسترده ایی از بازیبازان را راضی کند. یکی از نکات برجسته و مختص بازی های «BB» در این زمینه کاملاً متفاوت است. داستان این بازی را به راحتی می توان با آثار نقش آفرینی مقایسه کرد. تک تک شخصیت ها داستانی شخصی، گذشته ایی پر رمز و راز و ماجراهایی هیجان انگیز دارند که به طرزی زیبا با یکدیگر تلفیق می شوند و جهان بازی را خلق می کنند. متأسفانه در این روایت مفصل و زیبا مشکل اساسی وجود دارد و آن نوع روایت و نحوه ی عرضه ی داستان است. داستان در «BB» به طرزی باور نکردنی پیچیده و سردر گم روایت می شود تکمیل داستان هر شخصیت نه تنها به سؤالات و ابهامات ما به خوبی پاسخ نمی دهد، بلکه بر عکس بازیباز را با موضوعات پیچیده، نام های جدید و اتفاقات مرموز دیگری بمباران می کند. می توان کلیت داستان «BB» را گرته برداری آزادی از افسانه ی مار چند سر و شاهزاده ی خورشید، که یکی از اساطیر محبوب و معروف ژاپن است، دانست. اما این برداشت خیلی سطحی بوده وعناصر بسیار متنوعی در داستان وجود دارند. در کل می توان این طور بیان کرد که در هر لحظه، آن چه می توان از داستان بازی درک کرد، یک دهم چیزی است که تا آن لحظه روایت شده است! در عین نحوه ی روایت داستان هم کمی ساده و بی روح است و اکثراً توسط دیالوگ های بین تصاویر ثابت شخصیت ها روایت می شود. سبکی معمول اما دیگر قدیمی از روایت داستان که حتی تعداد محدودی از دموهای سبک انیمیشن نیز چندان نمی توانند آن را به حد کافی جذاب کنند. بنابراین اگر می خواهید از داستان بازی لذت ببرید، باید صبر و شکیبایی را فراموش نکنید چون این داستان پیچیده و دشوار، ارزش این بردباری شما را خواهد داشت.
همانند هر بازی مبارزه ای دیگر، گیم پلی مهم ترین بخش بازی های «BB» است. اگر بخواهیم گیم پلی این بازی را در یک کلمه توضیح دهیم، «تنوع» بهترین توصیف برای آن خواهد بود. در هیچ بازی مبارزه ایی دیگری چنین تنوع و تفاوتی در بین شخصیت ها وجود ندارد.
«BBCS» شانزده شخصیت اصلی دارد (دوازده Calamity Triger به علاوه ی دو شخصیت جدید و دو شخصیت مخفی) و شاید این تعداد نسبت به سایر آثار مبارزه ایی کم شمار به نظر بیایند. واقعیت این است که هیچ دو شخصیت بازی شبیه یکدیگر وجود ندارند. در مورد یکی دو تا از مبارزین کنترل آن ها برای طرفداران سبک مبارزه ایی تا حدی آشنا خواهد بود اما بقیه ی شخصیت ها کنترلی کاملاً منحصر به فرد و بی نهایت متفاوت دارند. ژله ایی سیاه رنگ و متشکل از حشرات کوچک که حریف را با نفرین موجودات کریه خود نابود می کند، گربه ایی که چنگ می زند و بالشت و استخوان ماهی به سمت حریف پرتاب می کند، پسر بچه ایی که رباتی قدرتمند را مانند یک عروسک خیمه شب بازی به حرکت و مبارزه وا می دارد، خون آشام جوانی که با استفاده از خفاش و گربه و سایر حیوانات بخت برگشته ی تحت کنترلش دشمنان را شوک می دهد، نینجایی که با انواع میخ در اندازه های مختلف و شوق آتشینش در مقابل پلیدی ها قد علم می کند و ربات قرمز، قدرتمند و فرزانه ایی که با مغناطیسی کردن دشمن او را به سمت دست های قدرتمند و شکستنی حتمی می کشد، تنها بخش بسیار کوچکی هستند از تنوع فوق العاده ای که در این بازی در انتظار شماست. با وجود این تنوع، یک چیز در بین شخصیت ها مشترک است. در هر مبارزه و بین هر دو شخصیتی که برخورد صورت بگیرد، سرعت و هیجان همواره ما را همراهی خواهند کرد، چند ضرب های برق آسایی که رد و بدل می شوند، ضربات ویژه و افکت های دیدنی آن ها، تکیه کلام ها، متلک ها و لغزهایی که شخصیت ها برای یکدیگر می خوانند و سایر نکات ریز و درشت بازی، خالق این هیجان پایان ناپذیر هستند. البته این کنترل متنوع کاملاً بی نقص هم نیست. در بازی اول، سیستم میان برهایی برای تعدادی از حرکات ویژه و تکنیک های مخصوص وجود داشت. در حالی که انتظار می رفت در بازی دوم این سیستم با قابلیت شخصی سازی تکمیل شود، با کمال تعجب این سیستم کاملاً حذف شده است! البته برای هر کسی که کمی در آثار مبارزه ایی تجربه داشته باشد، اجرای تکنیک و ضربات ویژه چندان مشکلی نخواهد بود اما با این وجود کسانی که به این سیستم عادت کرده بودند، حسابی توی ذوقشان می خورد و اصولاً قرار دادن سیستم میان بر در یک بازی و حذف آن در بازی دیگر عجیب و غیر منطقی به نظر می رسد. یک ایراد دیگر که بارها سلامت تلویزیون من را به دلیل پرتاب شدن گیم پد به سمتش به شدت به خطر انداخت، مبارزه ی پایانی بخش آرکید و یکی دو مبارزه ی نادر دیگر بود! مهم نیست که درجه ی سختی مورد علاقه ی شما آسان، معمولی، سخت، خیلی سخت یا غیره باشد حتی اگر در درجه ی سختی نهایی بازی آن قدر ماهر باشید که تمام حریفان را به راحتی قلع و قمح کنید، برخی از مبارزات، به خصوص آخرین مبارزه ی بخش آرکید، حداقل 20 برابر سخت تر می شود و ناگهان به طرزی توجیه ناپذیری بازی از بازیباز بی گناه انتقام می گیرد! استفاده از سیستم های میلی ثانیه ایی مبارزه، یکی از راه های تقلب هوش مصنوعی است. «BB:CS» نسبت به بازی قبلی تنوع بیشتری نیز در بخش های گیم پلی دارد دو بخش مختلف تمرینی، آرکید، داستان، مبارزات امتیازی، مبارزات استراژیک (که از نسخه ی PSP بازی قبلی می آید) و گالری مفصل و کامل عکس ها، دموها، موسیقی و صداهای بازی، برخی بخش های متنوع بازی هستند. مانند آنچه در مورد همه ی آثار مبارزه ایی صدق می کند، بهترین و هیجان انگیزترین حالت بازی، بازی دو نفره است. بخش دو نفره عادی، استاندارد و جذاب است اما موفقیت مهم حالت آنلاین است. مبارزات آنلاین در دو حالت آزاد و امتیاز دار، سریع و بی دردسر در اختیار ما هستند. البته باید توجه داشت که طبیعت بسیار سریع مبارزات نیازمند ارتباطی بسیار سریع نیز هست. در نهایت «Blaz Blue: Continuum Shift»، اگر چه نسبت به بازی قبلی تغییرات بسیاری نکرده و در واقع نسخه ی پیشرفته ی آن است، اما ادامه ی داستان جذاب اثر قبلی، شخصیت ها و بخش های جدید، بالانس شخصیت ها و جذابیت نهفته ی مبارزات بی نهایت هیجان انگیز آن، این بازی را هم برای تازه واردان و هم برای حرفه ایی های سبک مبارزه ایی تبدیل به پیشنهادی لذیذ کرده است که به هیچ وجه نمی توان از آن چشم پوشی کرد!
