نویسنده: محمد طالبیان
در هر نسل بازی هایی پیدا می شوند که هیچ وقت هدف از ساخت آن ها مشخص نمی شود. عناوینی که نه از لحاظ تجاری و نه از لحاظ کیفی موفقیتی کسب نمی کنند. MoB) Merchants of Brooklyn) یکی از همین بازی ها است که توسط سازندگانی ناشی ساخته شده است!
سال 3100 یخ های قطب شمال هر روز بیش از گذشته ذوب می شوند و سطح آب اقیانوس ها و دریاها به حدی بالا رفته که بشر مجبور به ساخت آسمان خراش های بسیار بلندی شده تا بتواند با استفاده از آن ها به زندگی خود ادامه بدهد. در همین بین تحقیقات در رابطه با علم نانو پیشرفت چشم گیری می کند و دانشمندان موفق به ساخت انسان های شبیه سازی شده می شوند. اختلاف طبقاتی هر روز بیشتر و این خود باعث می شود قشری از جامعه بسیار فقیر و قشری دیگر بسیار غنی شوند. بازیباز در ابتدای بازی در نقش یک کارگر فقیر ظاهر می شود که به خاطر برخی مسایل دستش قطع شده و اکنون به کمک علم روز از یک دست روباتیک پیشرفته استفاده می کند. وی وارد یک سری مسابقات به سبک گلادیاتورهای قدیمی می شود و در آن جا راهی برای فرار از افراد سودجو پیدا می کند. داستان بازی به قدری سطح پایین و ابتدایی کار شده که حتی با عناوین ضعیف NES نیز قابل رقابت نیست. داستان توسط صحنه های سینمایی (Cut Scene) کامیک بوک مانند روایت می شود که در آن ها نوعی نقاشی های خاص به کار رفته؛ اما نتیجه کار به یکی از بدترین آغازهای صنعت بازی تبدیل شده است.
مبارزه ها و درگیری های تن به تن در ابتدای بازی بخش عظیمی از گیم پلی MoB را تشکیل می دهند؛ اما با پیشروی در بازی، قابلیت استفاده از سلاح های مختلف آزاد می شود. این سلاح ها نتیجه تغییر شکل دست شخصیت اصلی هستند که به مرور زمان توسط یک سری Update به آن اضافه می شوند. تنوع اسلحه ها در سطح قابل قبولی قرار دارد و در طول بازی اسلحه های مختلف با قابلیت های متفاوت در اختیار بازیباز قرار می گیرند؛ اما مشکل اساسی این است که اسلحه های جدید در تمامی زمینه ها از اسلحه های قدیمی بهتر هستند و اگر بازیباز گلوله کافی داشته باشد، اصلاً از قدیمی ها استفاده نمی کند. مبارزه های تن به تن نیز گاهی دردسرساز می شوند؛ چرا که بازی از مشکل Collision Detection رنج می برد؛ به شکلی که از هر 10 مشت شما ممکن است تنها 2 یا 3 تای آن به دشمن اصابت کند. هم چنین می توانید اشیای موجود در محیط از جمله میز، صندلی، دست و پای انسان و ... را به وسیله دست مکانیکی خود برداشته وبعد از منتقل کردن مقداری انرژی به آن ها از این اشیا به عنوان مواد منفجره متحرک استفاده کنید. اما تمامی این قابلیت ها را طراحی بد کنترل از بین برده است. مشکل اساسی دیگر به تخریب پذیری و فیزیک به شدت ناپایدار بازی باز می گردد؛ مثلاً ممکن است در جایی یک جعبه با دو مشت از بین برود؛ ولی همان جعبه در موقعیتی دیگر اصلاً از بین نرود! این حالت به این دلیل به گیم پلی بازی ضربه می زند که بازیباز مجبور است این جعبه ها را از بین ببرد تا حباب های مخصوصی را دریافت و با کمک آن ها اسلحه خود را آماده به کار کند. گاهی بازیباز می تواند Finisher های مشخصی را اجرا کند که البته اجرای برخی از Finisher ها باعث می شود بازی به کلی از حرکت بایستاد. نکته منفی دیگر که به ساختار گیم پلی ضربه زده است طراحی بد مرحله ها و هدف های هر مرحله است که بازی را کسالت بار می کند. سازندگان سعی داشته اند تنها با دو عامل انفجار و خون، بازیباز را مجذوب کنند؛ ولی همین دو عامل نیز بعد از چند مرحله دیگر جذابیتی نداشته و تکراری می شود.
سازنده ها با استفاده از موتور قدرتمند شرکت CryTekیعنی Cry Engine 2 سعی داشته اند گرافیک فوق العاده ای برای مخاطبان به ارمغان بیاورند. ولی مشکل اساسی این است که سازندگان اصلاً بلد نبوده اند از قابلیت های این موتور استفاده کنند و نتیجه کار آن ها مایه آبروریزی Cry Engine 2 شده است! انواع باگ های عجیب هم در بازی خودنمایی می کنند، مثلاً HUD بازی در کل به نمایش درنمی آید و فقط با تنظیمات بسیار خاصی می توان HUD را مشاهده کرد! گاهی وقتی می خواهید مهمات باقی مانده روی زمین را بردارید، این گلوله ها هیچ تغییری نکرده و هم چنان دیده می شوند؛ اما در اصل بازیباز آن ها را برداشته است. هم چنین با این که MoB گرافیک به مراتب سطح پایین تری از Crysis دارد؛ اما سرعت فریم آن به شدت ناپایدار است. صداگذاری شخصیت ها افتضاح است و به نظر می رسد سازندگان، خودشان این کار انجام داده اند تا از مخارج بازی بکاهند! افکت های صوتی نیز به شکل تصادفی پخش می شود و از کیفیت لازم برخوردار نیست. تنها نکته مثبت موسیقی های جذاب و سریعی است که البته آن ها نیز بعد از مدتی تکراری می شوند.
در نهایت باید گفت برخلاف تبلیغات سازندگان که سعی داشتند این کار را اثری متفاوت و با پتانسیلی بالا نشان دهند؛ نتیجه به دلیل اشتباه های فاحش و کمبود تجربه، بسیار ضعیف از آب درآمده است.
منبع: مجله ی بازی رایانه، شماره ی 32
مبارزه ها و درگیری های تن به تن در ابتدای بازی بخش عظیمی از گیم پلی MoB را تشکیل می دهند؛ اما با پیشروی در بازی، قابلیت استفاده از سلاح های مختلف آزاد می شود. این سلاح ها نتیجه تغییر شکل دست شخصیت اصلی هستند که به مرور زمان توسط یک سری Update به آن اضافه می شوند. تنوع اسلحه ها در سطح قابل قبولی قرار دارد و در طول بازی اسلحه های مختلف با قابلیت های متفاوت در اختیار بازیباز قرار می گیرند؛ اما مشکل اساسی این است که اسلحه های جدید در تمامی زمینه ها از اسلحه های قدیمی بهتر هستند و اگر بازیباز گلوله کافی داشته باشد، اصلاً از قدیمی ها استفاده نمی کند. مبارزه های تن به تن نیز گاهی دردسرساز می شوند؛ چرا که بازی از مشکل Collision Detection رنج می برد؛ به شکلی که از هر 10 مشت شما ممکن است تنها 2 یا 3 تای آن به دشمن اصابت کند. هم چنین می توانید اشیای موجود در محیط از جمله میز، صندلی، دست و پای انسان و ... را به وسیله دست مکانیکی خود برداشته وبعد از منتقل کردن مقداری انرژی به آن ها از این اشیا به عنوان مواد منفجره متحرک استفاده کنید. اما تمامی این قابلیت ها را طراحی بد کنترل از بین برده است. مشکل اساسی دیگر به تخریب پذیری و فیزیک به شدت ناپایدار بازی باز می گردد؛ مثلاً ممکن است در جایی یک جعبه با دو مشت از بین برود؛ ولی همان جعبه در موقعیتی دیگر اصلاً از بین نرود! این حالت به این دلیل به گیم پلی بازی ضربه می زند که بازیباز مجبور است این جعبه ها را از بین ببرد تا حباب های مخصوصی را دریافت و با کمک آن ها اسلحه خود را آماده به کار کند. گاهی بازیباز می تواند Finisher های مشخصی را اجرا کند که البته اجرای برخی از Finisher ها باعث می شود بازی به کلی از حرکت بایستاد. نکته منفی دیگر که به ساختار گیم پلی ضربه زده است طراحی بد مرحله ها و هدف های هر مرحله است که بازی را کسالت بار می کند. سازندگان سعی داشته اند تنها با دو عامل انفجار و خون، بازیباز را مجذوب کنند؛ ولی همین دو عامل نیز بعد از چند مرحله دیگر جذابیتی نداشته و تکراری می شود.
در نهایت باید گفت برخلاف تبلیغات سازندگان که سعی داشتند این کار را اثری متفاوت و با پتانسیلی بالا نشان دهند؛ نتیجه به دلیل اشتباه های فاحش و کمبود تجربه، بسیار ضعیف از آب درآمده است.
منبع: مجله ی بازی رایانه، شماره ی 32
