نینجاهای کوچک

این بازی روایتی از رشادت های نینجاهائی است که برای نجات دنیا از دست شرارت های فرمانروای ستمگر سامورائی ها، به جنگ وی رفته ولی سرانجام به وسیله قدرت های جادوئی وی از بین رفتند و هرگز به زادگاه خود باز نگشتند. فرمانروا که بوسیله این قدرت جادوئی حیوانات جهان را مسخ کرده، با تغییر شکل دادن، آن ها را به سربازان سامورائی بی اراده تبدیل کرده و بدین ترتیب برای خود ارتش قدرتمندی ایجاد کرده است. با از بین رفتن تمامی نینجاهای دهکده استاد نینجاها برای از بین بردن فرمانروا و بازگرداندن دنیا به حالت عادی چاره ای جز اعتماد به هیرو (Hiro) نوجوان نمی یابد و بدین ترتیب جوان ترین نینجای تاریخ قدم در راهی سخت و مرگبار می گذارد. این بازی 22 مرحله ای، از محل زندگی هیرو آغاز می شود و در ادامه با ملحق شدن افراد دیگری به هیرو داستان به پیش می رود. هر یک از شخصیت های قابل بازی توانائی های خاصی دارند به عنوان مثال هیرو می تواند با استفاده از قدرت جادوئی Kuji حیوانات را تحت سیطره خود درآورد و به درون کالبد آن ها راه پیدا کند بدین ترتیب می تواند در نقش یک گراز، خرس پاندا، خرگوش، روباه و ... در میان دشمنان به گشت زنی بپردازد و یا آن ها را از بین ببرد. FUTO نینجای تنومندی است که استعدادی در شمشیرزنی ندارد بنابراین استفاده از یک پتک عظیم را ترجیح می دهد و می تواند با استفاده از ضربات قدرتمند خود دشمنان را به زانو درآورده و یا اشیاء بزرگ از جمله دروازه ها را منهدم کند، Suzume دختری است که می تواند با استفاده از فلوتی که از مادرش به وی ارث رسیده دشمنان را از بین ببرد. شخصیت های دیگر بازی هم عبارتند از Tora‏، Kunoichi و Shun. در هنگام بازی شما می توانید با زدن دکمه ای شخصیت بازی را عوض کنید اما متأسفانه بالانس قدرت در بین شخصیت ها خوب انجام نگرفته، طوری که بازیباز ترجیح می دهد با هیرو بازی را ادامه بدهد. نکته عجیب دیگر نبود سیستم Co-oP در بازی با وجود شخصیت های متعدد است. از طرف دیگر با این که هر شخصیت استیل خاص مبارزه خود را دارد اما معمولاً در هنگام رودرویی با دشمنان یک استراتژی مبارزه (حتی با استفاده از ضربه های ویژه) بیشتر به کار نمی آید و مبارزه ها بیشتر به دکمه زدن های بدون وقفه و پشت سر هم ختم می شود که بعد از مدتی باعث می شود مبارزه ها تکراری شوند. گرچه سبک بازی اکشن است اما عناصر مخفی کاری و ماجرائی هم در آن دیده می شود. به عنوان مثال در بسیاری از مواقع می توان با استفاده از مخفی کاری کلک یک سامورائی را بدون کمترین مشکلی کند.
خوشبختانه مبارزه با باس های بازی (Boss Fight) به اکشن صرف ختم نمی شوند بلکه شکست دادن آن ها راه و روش های خاصی را می طلبد که عدم اجرای صحیح آن ها سرنوشتی جز شکست را نصیب بازیباز نمی کند ضمن این که از Quick Time Event) QTE) در مبارزه با آن ها استفاده شده است. چیزی شبیه به تکنیک Bullet Time در بازی گنجانده شده است و هر شخصیتی بسته به توانائی هایش می تواند از این تکنیک استفاده کند. سیستم ارتقاء قابلیت های شخصیت ها و سلاح آن ها در تمامی بخش ها وجود دارد علاوه بر آن سیستم ارتقاء حتی باعث افزایش کمیت بخش Bullet Time نیز می شود. سیستم ارتقاء (Upgrade) به کمک پول هائی که با از بین بردن دشمنان و آزادسازی حیوانات بدست می آورید امکان پذیر می شود. در جریان بازی با قفس های متعددی مواجه می شویم که درون آن ها حیوانات زندانی شده اند تا بعدها به سامورائی تبدیل شوند و آزاد سازی آن ها هم به افزایش پول ها کمک می کند. در جریان بازی اشیاء دیگری هم وجود دارند که توانائی های دیگر شخصیت داستان را افزایش می دهند از جمله: نیلوفر آبی مقدس، گلبرگ آبی، هویج وحشی و ... در مجموع 12 نوع دشمن مختلف در بازی وجود دارد که این تنوع کم تکراری شدن بازی را تشدید می کند اما خوشبختانه تنوع مراحل بازی بسیار زیاد است و مناطقی همچون کوهستان، رودخانه، جنگل، بیشه، قصر، روستا و ... را در برمی گیرد. مشکل دیگر سیستم چک پوینت های بازی است که خوب طراحی نشده و در بیشتر مواقع دردسر ساز هستند. در مجموع گیم پلی بازی علیرغم استفاده از عناصر گوناگون به دلیل نبود هیجان کافی و تکراری شدن تا حدودی در جذب مخاطب به خصوص حرفه ای ها ناموفق عمل کرده است. گرافیک بازی بدون شک متأثر از سبک های نقاشی سنتی ژاپن به خصوص سبک نیهونگا (Nihonga) است با استفاده از تکنیک Cell Shade کار شده است. نینجاها و شخصیت های اصلی بسیار جذاب و بامزه هستند اما محیط ها از کمبود جزئیات رنج می برد اما از انیمیشن های شخصیت ها خوب کار شده است. در طرف دیگر به کمک افکت های صوتی و موزیک های بسیار زیبا و دیالوگ هائی که توسط دشمنان به زبان ژاپنی بیان می شود باعث شده تا این دنیای جالب، جذاب تر شود و تا مدت ها خاطره خوشی از شخصیت های بازی در ذهن ها بماند. در کل این بازی با توجه به مشکلاتی که دارد باز هم می تواند سرگرم کننده باشد و اگر مشکلات گیم پلی آن کمتر می بود، Mini Ninja به یک عنوان عالی تبدیل می شد.
منبع: مجله ی بازی رایانه، شماره ی 32