عنوانی برای یک نسل

Halo Reach

مزایا

صداگذاری و موسیقی فوق العاده و حماسی، اوج گیری بازی از نیمه دوم بخش داستانی، بخش چند نفره فوق العاده در کنار ماد Fire Fight ، پایان گذار، سیستم Match Making منحصر به فرد روی کنسول ها

معایب

بعضی مشکلات تکنیکی در زمینه گرافیک، افت سرعت فریم محدود نبود آن حس و حال قدیمی در نیمه اول داستان، کوتاه بودن بخش داستانی
در حالی که با در دست داشتن یک (MFDD)خود را تبدیل به یک بمب ساعتی کرده است.از میان سیل عظیم دشمنان می دود و سعی دارد سرنوشت میلیون ها انسان را رقم بزند.سرنوشتی که در دستان تعداد معدودی از سربازان برجسته انسان هاست.اما به ناگهان با یک انفجار تمامی این رویا تبدیل به درد و رنج می شود که شاید هیچ وقت انتظار آن را نداشته است.در همین لحظه سرباز دیگری از راه رسیده و خود را برای نجات انسان ها فدا می کند.سربازی که ایمد را به دل های میلیون ها انسان باز کرده اند؛ سربازی که باعث شد Reach را همیشه به یاد داشته باشیم.
هر ساله با عرضه شدن عنوانی از سری بازی های Call of Duty طرفداران سبک شوتر اول شخص مدت زیادی سرگرم شده و هیچ کمبودی را احساس نمی کنند اما تفاوتی که امسال با سال های دیگر دارد، این است که آخرین عنوان ساخته شده توسط Bungie از سری بازی های Halo، بی شک می تواند بازیبازهایی که به بخش چند نفره شوترهای اول شخص علاقه دارند را دست کم تا نسل آینده به خود مشغول کند.وضعیتی که از زمان عرضه Halo 3 در سال 2007 تاکنون شاهد آن بوده ایم و نشان دهنده این است که Halo یکی از برجسته ترین عناوین چند نفره کنسولی است که اکنون با عرضه Reach توانسته به بهترین عنوان موجود تبدیل شود عنوانی که باعث شد خداحافظی Bungie از این سری هر چه بیشتر با شکوه جلوه کند.

راهی برای پیدا کردن حلقه گمشده

داستان Reach برخلاف تمامی عناوین اصلی این سری که به نوع ادامه یکدیگر بودند، سعی دارد رخدادهای پیش از Combat Evolved(شماره اول)را روایت کند و این کار را نیز به بهترین شکل ممکن انجام داده است.بازی از جایی شروع می شود که بازیباز به عنوان عضو ششم Noble Team وجایگزین عضو پیشین این تیم یعنی Thom-293 که جان خود را در یکی از نبردهای بین کاونانت ها و انسان ها از دست داده و به این تیم می پیوندد.پس از این معرفی، سرهنگ اربن هالند (Urban Holland)به Noble Team ماموریت می دهد به Reach رفته و بفهمند چرا پایگاه مخابراتی موجود در این سیاره از کار افتاده است.زمانی که اعضای Noble Team به محل پایگاه مخابراتی می رسند متوجه حضور کاونانت ها می شوند که قصد دارند عملیات جدیدی را علیه انسان ها پیاده سازی کنند.زمانی که اعضای تیم از این نقشه باخبر می شوند با رفتن Sword Base و ملاقات با دکتر کاترین هالسی (Cathrine Halsey)که به عنوان یکی از دانشمندان تاثیرگذار در داستان سری Halo و یکی از کسانی که در SPARTAN-II و طراحی MJOLNIR(لباس مخصوص اسپارتان ها)نقش به سزایی داشته متوجه می شوند که کاونانت ها برای پیدا کردن یک سری اطلاعات فوق محرمانه و مهم به Reach آمده اند و قصد دارند با به دست آوردن این اطلاعات سرنوشت جنگ رابه نفع خود تمام کنند.سرنوشتی که در آینده توسط قدرتمندترین اسپارتان موجود در تمام ارتش انسان ها رقم می خورد و البته همه می دانیم در پایان داستان به چه سمت و سویی خواهد رفت.داستانی که در Reach مقدمات و بخش های آن ناگفته مشخص شده و به نوعی نشان دهنده راهی است که Master Chief در آینده طی و برای چندمین بار کاونانت ها را با شکستی سنگین مواجه خواهد کرد.Reach از آن دست بازی هایی است که اگر با سری Halo آشنا باشید می دانید چه در انتظارتان است.اما تفاوتی که بین Reach و دیگر عناوینی که از این گونه روایت داستانی استفاده می کنند، وجود دارد این است که به قدری محکم و شوک آور دنبال می شود که هیچ بازیبازی انتظار آن را ندارد.در اصل این مساله که همه چیز در ابتدا مشخص است، تنها به نیمه ابتدایی بازی مربوط می شود و پس از آن شاهد اوج گیری مناسبی هستیم که یک نقطه برجسته از این سری به شمار می رود.البته مطمئنا شماره اول تا سوم از نظر شخصیت پردازی در سطحی بالاتر از Reach قرار دارند که دلیل آن نیز حضور شخصیتی چون Master chief است که توانست حس و حالی تکرار نشدنی به بازی بخشیده و باعث تمایز آن از دیگر شوترهای اول شخص شود و شش عضو Noble Team بی شک نتوانسته اند قدرت و شکوه موجود در عناوین پیشین را تکرار کنند.البته این به معنی ضعف بازی در این بخش نخواهد بود بلکه به نسبت سربازان ODST که در بازی قبلی شاهد آن ها بودیم، شخصیت هایی چون خورخه (Jorge)امیلی (Emile)و حتی شخصیت اصلی که به عنوان Lone Wolf شناخته می شوند از شخصیت پردازی به مراتب بهتری نسبت به اعضای ODST برخوردارند و حس همزاد پنداری در بازیباز به وجود می آورند.حسی که با صحنه های شوکه کننده و تامل برانگیزی همراه است و نمونه های موجود در بازی هایی چون CoD4 و Modern warfare 2 را چه از لحاظ کیفیت و چه از نظر تاثیرگذاری پشت سر می گذارد در هر صورت هرچند داستان بازی رخدادهای پیش از نسخه اول را روایت می کند و از همان ابتدا، پایان آن مشخص است؛ اما پایان آن هر بازیبازی را به تحسین واداشته و کسانی که Combat Evolved را بازی کرده اند در اندوه خداحافظی Bungine فرو می برد.

جنگ ستارگان

در زمان عرضه Halo CE یکی از قابلیت های بازی که بسیار مورد توجه قرار گرفت راندن وسایل نقلیه زمینی و هوایی بود که برای یک عنوان شوتر اول شخص تجربه جدیدی به شمار می رفت.در طول این سال ها و با عرضه هر عنوان جدید از سری، وسایل نقلیه جدیدی نیز به بازی اضافه می شد؛ اما اینبار Bungie در یک حرکت جالب فضاپیما و جنگ فضایی را نیز به Reach افزوده است.البته در گذشته و در عناوین دیگری چون Mace Griffin : Bounty Hunter نیز از جنگ های فضایی و قابلیت کنترل فضاپیما استفاده شده بود؛اما Reach از همه آن عناوین بهتر عمل کرده و لحظه هایی به یاد ماندنی خلق می کند.جالب این که برای این بخش از گیم پلی حتی مکانیسم های مخصوص و البته حرفه ای نیز در نظر گرفته شده که کنترل و روان و دقیقی را برای مخاطب فراهم می کند.

تجهیزات اضافه (تصویر 3)

اگر جزوکسانی هستید که Halo 3، را به صورت آنلاین بازی کرده اند، حتما اندک آشنایی ای با سیستم ایجاد تغییر در زره بازیباز و قابلیت های آن دارید.بازیبازها در Reach نه تنها در بخش چند نفره بلکه در بخش تک نفره نیز می توانند از این قابلیت استفاده کنند و با بهره گیری از امتیازهایی که به دست می آورند قطعه های جدیدی برای زره خود بخرند.این قابلیت یکی دیگر از نکات مثبت بازی است که در زمینه شخصی سازی و البته بخشیدن تنوع به گیم پلی نقش دارند.البته باید به این مساله نیز اشاره کرد که امتیاز کسب شده در بخش تک نفره چندان که باید و شاید برای ایجاد تغییرها کفایت نمی کند و بازیباز می تواند در بخش Fire Fight و چند نفره امتیاز مورد نظر را به دست آورد که در این زمینه سازندگان می توانستند تعادل بهتری برقرار کنند.
یکی دیگر از مشکلات گرافیکی بازی Frame Blending نام دارد.اگر این عنوان را تجربه کنید در بعضی صحنه ها می بینید که شخصیت های اصلی در میان پرده ها یا در میان بازی زمانی که در کنار ه های صحنه قرار می گیرند با بخش عمده ای از صفحه را می پوشانند، تصویر کمی تار می شود که در نگاه اول مانند استفاده بیش از حد از افکت Modern Blur به نظر می رسد؛ اما این مشکل Frame Blending نام دارد.مشکل ذکر شده به خاطر استفاده همزمان از یک نوع فیلتر تصویری و تکنیک اشاره شده در زمینه AA به وجود آمده که در نسخه آزمایشی بازی بسیار بیشتر از نسخه نهایی بود؛ اما تیم سازنده با کم کردن میزان استفاده از فیلتر تصویری اشاره شده مشکل را به کمترین حد رسانده است.

شکوه سیاره Reach

تیم سازنده برای طراحی بازی دراین شماره از یک موتور گرافیکی کاملا به روز و جدید بهره برده که نتیجه مثبتی نیز در برداشته و باعث شده اعتراض هایی وارده به Halo3(به جز نورپردازی چند لایه و قدرتمند)اکنون و در زمان عرضه Reach به هیچ وجه وجود نداشته باشد.این بدین معنی نیست که Reach از نظر گرافیکی یکی از بهترین هاست؛ اما این پیشرفت و در نظر گرفتن محیط های بزرگ و البته زنده در کنار افزایش رزولوشن بازی و تغییر آن به 720 p ، از جمله مواردی است که باعث می شود Reach جزو بازی های خوب این روزها به حساب آمده و بار دیگر این سری را به دوران اوجش نزدیک کند.طرفداران جدید سری که تنها Halo 3، را تجربه کرده اند.به این نتیجه رسیده بودند که Halo در هر زمینه ای سطح بالا باشد، در زمینه گرافیکی این قدرت را ندارد؛ در حالی که Halo CE شماره دوم در زمان عرضه برای XBOX ، یکی از بهترین گرافیک های موجود در نسل گذشته را به نمایش درآوردند.از جمله پیشرفت های این نسخه در زمینه گرافیکی می توان به استفاده زیاد از نورپردازی پویا برای ایجاد سایه های بهتر و دقیق تر و همچنین به کار گیری یک سری منبع نوری متحرک اشاره کرد که در کنار افکت هایی چون HDR و البته Depth of Field باعث شده اند صحنه های عظیم به نمایش درآمده در Reach هرچه بیشتر جذاب و چشم نواز باشند.ضمنا سعی شده از نورپردازی بسیار دیدنی Hahlo 3 نیز استفاده شود تا حداقل این نکته مثبت گرافیکی شماره سوم در Reach هم موجود باشد.در Halo 3 زمانی که در صحنه ای از نورپردازی HDR استفاده می شد، آن صحنه دوبار پردازش شده و هر دو تصویر با یکدیگر ترکیب می شدند تا جلوه تاثیرگذارتری در مینه نورپردازی HDR به نمایش درآید.این تکنیک که بیشتر در عکسبرداری استفاده می شود، باعث شد بازی در صد بیشتری از قدرت سخت افزار کنسول را به کار گیرد و در نتیجه Halo 3 به صورت Sub HD به نمایش درآمد.اما تیم تکنیکی Bungie با استفاده از برنامه نویسی به روزتر توانست مشکل پردازش تصویر را در Reach به طور کلی حل کند و از این نوع نورپردازی قدرتمند در کنار وضوح تصویر 720P HDبهره ببرد.در کنار این موضوع باید به این مساله هم اشاره کرد که در Hallo 3 و ODST خبری از Anti Aliasing نبود و شاهد لبه های تیز بسیاری بودیم.البته درReachنیز ازAA استفاده نشده؛اماتیم سازنده با استفاده از یک تکنیک جالب که یک Frame از تصویر قبلی در حال نمایش را در کنار تصویر کنونی قرار می دهد، باعث شده تا لبه های تیز چندان به چشم نیاید.
با وجود نکات توضیح داده شده و پیشرفت های بازی چه در زمینه وسعت نقشه ها و افزایش قدرت هوش مصنوعی بازی که اکنون قادر به پردازش رفتاری 40 شخصیت فعال و 20 وسیله نقلیه فعال در هر صحنه است (دقیقا دو برابر Halo3) Reach از یک ضعف بزرگ در زمینه تکنیکی رنج می برد که در Halo 3 به هیچ وجه شاهد آن نبوده ایم،این ضعف چیزی جز افت سرعت فریم نیست که عموما به خاطر به نمایش درآمدن یک صحنه جدید به وجود می آید.در حالی که افت سرعت فریم معمولی در کمتر صحنه بازی دیده می شود؛ اما طبق تست های تکنیکی به عمل آمده مشخص شده که در زمان به نمایش درآمدن یک صحنه کاملا متفاوت (بیشتر در زمان میان پرده ها)صحنه قبلی از پخش پردازشی سخت افزار خارج نمی شود و بازی برای ایجاد تغییر در Frame Buffer نیاز به یک Vertical ReFresh دارد که این مساله باعث به وجود آمدن یک توقف در نتیجه افت سرعت ناگهانی می شود.در بخش های معمولی بازی با وجود استفاده از Modern Blur سنگین بازی کاملا به صورت 30 فریم بر ثانیه اجرا شده و همچون گذشته روان است.در هر صورت با وجود نکات قوت و ضعف و د رنظر گرفتن مواردی چون نورپردازی کاملا متغیر و متحرک و سایه پردازی پویا در کنار بهره گیری از همان افکت نورپردازی HDR گذشته و یک سیستم ذره ای کارآمد که صحنه های زیبایی را در زمان انفجارها به وجود می آورد؛ می توان Reach را از لحاظ گرافیکی نسبت به شماره سوم بسیار بهتر ارزیابی کرد و آن را در صف عناوین خوب این روزها قرار دارد.
منبع:بازی رایانه شماره39