بازگشت به دوران فیلم های صامت

The Misadventures of p.B. Winterbottom
هنوز پس از گذشت سال ها از منسوخ شدن فیلم های صامت این گونه فیلم ها محبوبیت شگفتی میان مردم دارند و هنوز هم دیدن فیلم های کمدی قدیمی که هیچ چیزی جز موسیقی فوق العاده نمی توانست به آن ها روح ببخشد، جذاب است. اما این قضیه کمی در مورد بازی های کامپیوتری متفاوت است، زیرا در ابتدای این صنعت و به خاطر کمبودهای بسیار، هنر لازم در آثار این صنعت دیده نمی دشد. با این حال پس از آمدن تکنولوژی های قدرتمند و مجذوب کننده و به وجود آمدن صدها پارامتر گرافیکی، عنوانی کوچک با نام The Misadventures of p.B. Winterbottom برای X360 و PC عرضه شده است و توانسته هنر موجود در فیلم های صامت را به بازی های کامپیوتری واردکند و از آن به بهترین شکل بهره ببرد.

عاقبت شکم پرستی

Winterbottom در مورد شخصیتی است که از فرط شکم پرستی دست به هر کاری می زند تا بتواند مقدار بیشتری Pie (نوعی کلوچه) به دست آورده و دست کم برای مدتی کوتاه از شکم پرستی رها شود. داستان درست در مورد همین موضوع است و به هیچ وجه نباید چیزی شبیه به Braid را از این عنوان انتظار داشت؛ چون پایه و اساس Winterbottom چیزی جز داستان فلسفی و چنین مواردی است و قصد دارد با نمایش هنر سازنده خود در بخش های دیگر چون گیم پلی، صداگذاری و گرافیک به ارزش های خود بیافزاید.
در کنار این داستان کاملاً سطحی، شاهد یک گیم پلی خلاقانه و چالش برانگیز هستیم که می تواند هر بازیبازی را برای مدت کوتاهی سرگرم کند.
البته این مدت کوتاه به خاطر سخت بودن بازی و منصرف شدن بازیباز نیست؛ بلکه مدت زمان به پایان رساندن بازی نسبت به سبک آن کوتاه است در کل می توان Winterbottom را یکی از بهترین بازی های عرضه شده به صورت قابل دانلود دانست که توانسته با به کارگیری پتانسیل و قابلیت های تکنیکی موجود،تجربه ای فوق العاده و خاطره انگیز به وجود آورد. عنوانی که برای تجربه آن بایستی ذهن خود را گرم کرده و به دنبال Pie بسیار بزرگی بروید که شخصیت اصلی در انتظار آن است.
و تنها چند دنیای اضافه در بازی وجود دارد که شاید بتوانید برای مدت بیشتری بازیباز را سرگرم و وی را به ادامه بازی ترغیب کنید. اما در حالت کلی کوتاهی بازی ضربه چندانی به آن نمی زند و شاید حتی برای کسانی که مجبور می شوند برای گذشتن از یک مرحله حدود یک ساعت وقت صرف کنند. این کوتاهی اصلا به نظر نیاید. گیم پلی Winterbottom از این لحاظ خلاقانه است که قابلیتی در اختیار بازیباز قرار می دهد که شاید هر فردی آرزوی آن را داشته باشد. شخصیت اصلی این عنوان می تواند کلون های شبیه به خودش به وجود آورد تا بتواند با استفاده از آن ها هر یک از مراحل بازی را که در اصل تشکیل دهنده یک پازل هستند. پشت سر بگذارد. این کلون ها همچون فیلمی که از شخصیت اصلی گرفته شده، عمل می کنند و تنها همان حرکت هایی را انجام می دهند که بازیباز در ابتدا آن ها را از فیلم برداری کرده و در ادامه کلون خود را می سازد. البته فعالیت های کلون ها مدام تکرار می شود و در هر مرحله بسته به شرایط پازل موجود، تعادل به وجود آوردن این کلون ها نیز تغییر می کند که خود در ادامه و در مراحل سخت بازی به عاملی چالش برانگیز تبدیل می شود.
یکی از نقاط ضعف بازی که در جای جای آن دیده می شود، درجه سختی بازی است. ممکن است پس از گذراندن چند مرحله ساده و متوسط به یکباره با یک مرحله بسیار سخت رو به رو شوید که تا یک ساعت وقت تان را می گیرد. پس از انجام چنین مرحله ای حسی غرور آفرین و متکبرانه بازیباز فرا می گیرد. اما در ادامه ممکن است با چند بخش بسیار ساده روبرو شوید که به یک باره همچون آب سردی بر پیکر بازیباز می ریزد. البته در کنار این موضوع بایستی به تغییر ماهیت پازل ها و اضافه شدن قابلیت های مختلف به شخصیت بازی بسته به نوع مرحله نیز اشاره کرد که سهم بسزایی در تکراری نشدن بازی ایفا می کنند و باعث می شوند در هر مرحله بازیباز با یک مسیر و مکانیسم متفاوت رو برو شود.

سیاه، سفید... زنده

بی شک بزرگ ترین نقطه قوت Winterbottom گرافیک آن است که از پرداخت فوق العاده ای بهره می برد و به خوبی توانسته حس و حال ها فیلم های صامت چند دهه را پیش زنده کند. در دنیای سیاه و سفید Winterbottom خبری از افکت های سنگین گرافیکی نیست و این تنها طراحی هنری محیط ها و شخصیت های اصلی است که توانسته بازی را هر چه بیشتر زنده جلوه دهد. در پس زمینه های مراحل مختلف شاهد خانه ها و کارخانه های سیاهی هستیم که تنها به وسیله پنجره های نورانی خود قابل تشخیص هستند یا در نمایی دیگر شاهد چرخ دنده های غول آسا با صداهای عجیب و غریب هستیم که بی شک هر بازیبازی را به یاد فیلم به یاد ماندنی عصر جدید (Modern Times) می اندازد. در Winterbottom حتی خبری از میان پرده های به روز نیست و درست به همان سبک و سیاق فیلم های صامت همه ی دیالوگ ها و شرح داستان توسط کارت هایی که متن در آن ها نوشته شده، انجام می شود. در کنار تاثیر فوق العاده دیداری بازی تیم سازنده از موسیقی های کاملا سازگار با جو سیاه و سفید بازی استفاده و تلاش کرده اند بازی را با استفاده از موسیقی هایی با تم کلی پیانو شبیه به فیلم های صامت کند.
منبع: بازی رایانه (ش38)