Star Wars

The Force Unleashed I I

ستاره ای که خاموش شد
دیگر کمتر کسی پیدا می شود تا با نام فیلم ها و بازی های متعدد star wars آشنا نباشد. اما این نام همیشه یادآور بازی های خوب نبوده است. شاید بهترین بازی ساخته شده با نام star wars مربوط به اثر استدیوی بی همتای Bioware با نام star wars:knights of the old republicباشد. که نظر بسیاری از منتقدان را به خود جلب کرد. و با نمرات خیره کننده به یک بازی متفاوت با یدک کشیدن نام star wars تبدیل شد. اما اشتباه نکنید ما قصد نداریم دوباره از اثرBioware حرف بزنم، بلکه این مقاله در مورد بازی متوسط از سری star wars با نام the force unleashed II است.

عشق سوزان

The Force Unleashed II دقیقاً مانند نسخه اول است اما این بار مانند نسخه اول چندان جذاب و هیجان انگیز نیست. داستان بازی از پایان نسخه اول پیگیری می شود جایی که استار کیلر که از شواهد پیداست که انسانی شبیه سازی شده است توسط دارث ویدر مورد آزمایش قرار می گیرد و چون نمونه های آزمایشی قبلی به شکست مواجه شده اند این بار نیز دارث ویدر امیدی به پیروزی ندارد. این آزمایش خطیر چیزی جز کشتن Juno eclipse نیست. در حین آزمایش استارکیلر قسمتی از خاطراتی را به یاد می آورد که باعث می شود از کشتن جونو منصرف شود و به فرار فکر کند و بعد از فرار به دنبال خاطرات فراموش شده و معشوقه خود بگردد. داستان بازی چندان جالب به نظر نمی رسد اما یکی از نقاط مثبت داستان بازی که باعث می شود بازیباز تا آخر بازی پیش برود این است که آیا استار کیلر واقعاً یک انسان شبیه سازی شده است یا خیر؟ شخصیت پردازی نیز در استار کیلر تعریف چندانی ندارد و این شخصیت به مانند بچه ای 2 ساله طراحی شده است که فقط برای رسیدن به هدف خود گریه می کند! استار کیلر در تمامی لحظات حساس بازی فقط به دنبال رسیدن به معشوقه خود است و سرنوشت هیچکس و هیچ چیز برای او هیچ اهمیتی ندارد. این مورد برای یک بازی که نام Star wars را یدک می کشد چندان جالب به نظر نمی رسد چون داستان های Star wars به خاطر حماسی بودن نیاز به یک شخصیت با ساخت و پرداخت عالی دارند نه یک شخصیت با تفکری بچه گانه! در کنار شخصیت پردازی ضعیف در بازی دیالوگ ها نیز چندان جالب به نظر نمی رسند.

تکراری تری از قبل

TFU2 همانطور که اشاره شد نسبت به نسخه قبلی از جذابیت کمتری برخوردار است و در کنار آن بازی کوتاه نیز هست و بازیباز می تواند در 5 الی 6 ساعت بازی را به پایان برساند. در بیشتر مواقع بازی بازیباز به شناخت شخصیت استارکیلر می پردازید به این خاطر داستان کلی بازی چندان به چشم نخواهد آمد و در کنار آن داستان بازی به خوبی نسخه اول ساخته و پرداخته نشده است. ساختار گیم پلی بازی کاملاً خطی و یکنواخت است و برای به پایان رساندن مراحل بیش از یک راه وجود ندارد. محیط های بازی نسبت به نسخه قبلی بسته تر به نظر می رسد و این نکته باعث می شود تا حس آزادی در بازی بیش از پیش کم رنگ تر شود. همچنین در بازی آیتم هایی برای جمع آوری وجود دارد که به خاطر خطی بودن بازی و بسته شدن محیط کاملاً در دید بازیباز قرار گرفته اند و به نوعی بود و نبود این آیتم ها در بازی فرق چندانی ندارد. شاید بتوان به راحتی گفت گیم پلی بازی به استفاده از نیروها و شمشیرها خلاصه شده است. با نیرو می توان درهای فلزی را باز کرد یا سربازهای مختلف را از پای درآورد در کنار آن جنگنده های غوطه ور در فضا را نابود کرد و از شمشیرها نیز در نبردهای تن به تن استفاده کرد. با توجه به کوتاه بودن بازی نیز این عدم تنوع در ادامه دادن بازی و خطی بودن بازی تجربه تلخی برای بازیباز رقم خواهد زد. یکی از مشکلات بازی آسان بودن آن است. تنوع دشمن در بازی زیاد نیست و در کنار آن به خاطر آسان بودن بازی هیچ کدام از دشمن ها نمی توانند چالش خاصی برای بازیباز به وجود بیاورند. اما گل سرسبد تقلید در این سبک از بازی ها Quick time eventها است که طبق سنتی که در این نسل جا افتاده است این مورد باید در اکثر بازی ها با این سبک وجود داشته باشد. اما نکته مهم استفاده درست از QTE است که در بعضی بازی ها باعث هیجان انگیز شدن مبارزه می شود و در بعضی از بازی ها سناریو تکراری فشار دادن دکمه ها است. TFU2 جز دسته دوم است و QTE کمک خاصی برای جالب تر شدن مبارزات نکرده است و بعد از مدتی فشار دادن پشت سر هم دکمه ها خسته کننده می شود. در گوشه کنار بازی باس فایت های مختلفی وجود دارد که کمک چندانی به تنوع بازی نکرده است و برعکس بیشتر به تکراری شدن بازی کمک کرده است. در روند مبارزات با باس های مختلف اکثراً بازیباز باید یک کار مشخص را تکرار کند تا بتواند باس را از بین ببرد. باس فایت نهایی در بازی نیز یکی از طاقت فرساترین باس فایت های چندین سال اخیر است. مبارزه در این باس فایت چندان مشکل نیست اما طولانی بودن بیش از حد آن بازیباز را خسته می کند.
در نگاه کلی Star Wars: The Force Unleashed II مانند نسخه اول خود سرگرم کننده نیست و آنچنان که باید نمی تواند بازیباز را درگیر دنیای حماسی جنگ ستارگان کند. عدم وجود داستان غنی در کنار آن گیم پلی محدود شده و خطی در بازی، باس فایت های تکراری و استفاده ناموفق از سیستم Quick time event این بازی را نسبت به نسخه قبلی خود ضعیف تر نشان می دهد. اما گرافیک بازی با طراحی بصری عالی می تواند بازیباز را مجذوب خود کند و در کنار آن بهبود در سیستم فیزیک بازی و صدا پیشگی فوق العاده و انیمیشن عالی صورت و لب ها از نقاط مثبت TFU2 است. شاید این عنوان برای بسیاری از بازیبازها چندان زیبا به نظر نرسد اما می تواند یک بازی خوب برای طرفداران سری Star wars باشد.
طراحی بصری لوکشین های مختلف بازی بسیار عالی و چشم نواز انجام شده است. استفاده به جا از ترکیب های رنگی مختلف حس خوبی به بازیباز می دهد. شاید یکی از نکاتی که بازیباز را به ادامه دادن بازی ترغیب کند طراحی عالی بصری بازی باشد که می تواند تکراری بودن بازی را کمی از ذهن دور کند. افکت آب و باران در بازی به خوبی شبیه سازی شده است و افکت الکتریسیته نیز در میان افکت های مختلف بازی خودنمایی می کند. طراحی شخصیت ها نسبت به نسخه قبل پیشرفت خوبی داشته است و انیمیشن شخصیت ها نیز در سطح قابل قبولی قرار دارند. یکی از نقاط ضعف گرافیک بازی افت نرخ فریم گاه و بی گاه است که شاید تمامی ظاهر زیبای بازی را از ذهن بازیباز پاک کند. صداگذاری بازی نیز بسیار خود انجام شده است و موسیقی ها با تم حماسی خود حس فیلم های Star wars را به بازیباز انتقال می دهند. در کنار موسیقی متن خوب صدا پیشگی عالی نیز بر ارزش قسمت صدا می افزاید. یکی از مواردی که باعث شده است صدا پیشگی در بازی بیشتر به چشم بیاید انیمیشن های عالی صورت و لب ها است که به طرز باور نکردنی با صداها هماهنگ است. فیزیک نیز در بازی نسبت به نسخه اصلی بهبود پیدا کرده است و دیگر شاهد باگ های باور نکردنی در بازی نخواهیم بود.

مزایا

گرافیک بصری زیبا، صدا پیشگی عالی و انیمیشن های صورت و لب فوق العاده

معایب

داستان نه چندان خوب، گیم پلی خطی و بسیار بسته، Boss fight های خسته کننده و تکراری
منبع: نشریه بازی رایانه، شماره 40.