باران خواهی در خراسان

اگر باران نبارد یا در باریدن آن تاخیر شود، خراسانیها برای دفع خشکسالی و طلب باران به یکی از طرق زیر عمل می کنند:
1- به مصلی می روند و در آنجا دو رکعت نماز استسقا می خوانند.
2- یک سطل آب در پاشنه در امامزاده محل می ریزند.
3- منبر مسجد ده را به نیت آنکه تشنه است، در رودخانه می اندازند.
4- «آش سر کوچه» یا «بلغور خیر» می پزند و آن را در راه خدا بین فقرا و مساکین تقسیم می کنند.
5- از پشت بام روی یک خر خاکستری رنگ آب می ریزند.
6- بچه ها جمجمه خری را برداشته، صورت حیوان را با «گل برّه» یا زغال خط خط می کنند و با نقوش رنگارنگ و نامنظم قیافه مهیبی به آن می دهند. بعد تل بزرگی از هیزم یا بوته های صحرایی فراهم می سازند و جمجمه را روی آن می گذارند و آتش به هیمه می زنند و به دشمنان اهل بیت لعنت و نفرین می فرستند و دسته جمعی می خوانند: «ای خر تو چرا مُردی؟ - ارمون (رامان، آرزو) بهار به خاک بردی» و گاهی یک دهل زن نیز خبر می کنند تا
بیاید و در این مراسم برای آنها دهل بزند.
7- عده ای از اطفال خری را بزک می کنند و او را با خود به حمام می برند و در بین راه ضمن برکشیدن غریو و فریاد، سر به آسمان کرده، این ترانه را با آهنگ مخصوصی می خوانند:
«چولی قزک» بارون کن
بارون بی پایون کن
گندم به زیر خاکه
از توشنگی هلاکه
گلهای سرخ لاله
از توشنگی مناله
چولی قزک، بیا بیا
با ابرای سیا سیا
بارون بیا جر جر
تو نودونا شرشر
و در سرخس و روستاهای اطراف این بیت را به آخر ترانه می افزایند:
الله بده تو بارون
از حرمت امامون
منبع مقاله: محمد حمید، یزدان پرست لاریجانی؛ (1385)، نامه ایران (مجموعه مقاله ها، سروده ها و مطالب ایران شناسی) جلد سوم، تهران: اطلاعات، چاپ اول.