انحرافات جنسی از دریچه آمار

انحرافات جنسی در فرهنگ های مختلف از نظر معنا، گستردگی و اهمیت، متفاوت است. حتی در فرهنگ های نزدیک به هم نیز این تفاوت ها احساس می شود. به طور مثال، در بررسی های به عمل آمده مشاهده شده است که در آلمان غربی مقدار هم جنس بازی بیشتر از کشورهای دیگر اروپای غربی است و در فرانسه، ‌تنوع ارضای انحرافات جنسی و زنا متداول تر است. هم چنین در انگلستان، سادیسم شیوع بیش تری دارد. در آمریکا نیز جنایات و انحرافات جنسی در بین سفید پوستان به مراتب بیشتر از سیاه پوستان اتفاق می افتد و چینی های مقیم آمریکا کمتر از سایر فرهنگ های فرعی در آمریکا مرتکب جنایات جنسی و یا دچار انحرافات می شوند. از سوی دیگر، تفاوت های طبقاتی نیز در شیوع انحرافات اهمیت دارد. به طوری که در بعضی از فرهنگ ها، ‌انحراف در طبقات مرفه بیشتر از طبقات فقیر است و در اجتماعاتی که اختلافات طبقاتی کمتر و امکان انحراف و فساد محدودتر است، ‌انحرافت جنسی نیز کمتر وجود دارد، ضمن آن که در طبقاتی که پای بند مذهب، ‌اخلاق و معنویت هستند، معمولاً انحرافات جنسی کمتر دیده می شود(شاملو، 1382: 263). آمارها حاکی از آن هستند که انحرافات جنسی اغلب با اختلال شخصیت همراه می باشند. به طور مثال، نتایج یک تحقیق در مورد 300 مجرم جنسی نشان داد که تنها 14 درصد آنان از نظر روانی عادی هستند، در حالی که 29 درصد به بیماری خفیف روان نژندی، 35 درصد به بیماری شدید روان نژندی، 8 درصد در حد روان پریشی، ‌12 درصد بیماری های روانی، 5 درصد آسیب مغزی، 3 درصد شخصیت ضد اجتماعی و 4 درصد نیز به نقص عقلی مبتلا بوده اند (احمدی، ‌1384: 219و 218). اما در ایران تحقیقات جامعی وجود ندارد که نشان دهد انحرافات جنسی در چند درصد نوجوانان و به چه صورتی دیده می شود؛ با این حال شواهد و بررسی های کلینیکی روانی و تربیتی حاکی از آن است که رفتارهایی نظیر خودارضایی به خصوص در پسران نوجوان رواج بیشتری دارد (لطف آبادی، 1385: 13). از طرفی، تحقیقات نشان می دهد که تعداد متهمان زن در جرایم منکراتی در محاکم دادگستری بیش از سایر جرایم است. در مورد جرایم منکراتی نیز در بیشتر موارد جرم به صورت دسته جمعی ارتکاب یافته و اغلب متهمان، ‌زن مجرد یعنی اعم از باکره و مطلقه می باشند که در اکثر موارد، ‌اداره کنندگان اماکن فساد(قوادها) نیز زنان مطلقه هستند (طهماسبی نیک، 1383: 284). یافته های یک تحقیق دیگر( 1382) بیان گر روند رو به رشد قاچاق زنان و دختران استان های مرزی به کشورهای حاشیه خلیج فارس، امارات متحده عربی، پاکستان، افغانستان و به طور محدود به کشورهای اروپایی و آسیایی است(شکاری، 1383: 37).

مهم ترین اقدامات و راه کارهای پیشگیرانه و درمانی

توجه به مطالب اشاره شده، ضرورت انجام هر چه سریع تر اقدامات لازم برای جلوگیری یا کاهش انحرافات جنسی را نمایان می کند؛ زیرا درمان انحرافات جنسی هر چه قدر با تأخیر انجام شود، دشوارتر خواهد بود. به همین دلیل ضرورت دارد با مشاهده نشانه های این گونه انحرافات به درمان همه جانبه روانی، تربیتی و اجتماعی اقدام شود. بر همین اساس، یکی از راه های مهم پیشگیری از انحرافات جنسی، سالم سازی محیط خانواده و ارتباط های درونی آن است. راه کار مهم دیگر، بهبود محیط های آموزشی و ارتباط دوستانه و نزدیک اولیای مدرسه با کودکان و نوجوانان است. ایجاد محیط های فرهنگی- اجتماعی که رشد و پرورش طبیعی و انسانی نوجوانان را هدف خود قرار دهد و به دور از اهداف و منافع گروه های قدرتمند اجتماعی به حل مشکلات نوجوانان و تأمین امکانات سالم برای اوقات فراغت آنان بپردازد راه کار مهم دیگری برای پیشگیری از انحرافات گوناگون به حساب می آید. البته ایجاد رغبت و علاقمندی در نوجوانان به فعالیت های فرهنگی، هنری، درسی و فنی و ورزش و تفریحات سالم باید با هدف تربیتی محیط های رسمی و غیر رسمی فرهنگی- اجتماعی باشد (لطف آبادی، 1385: 201). از منظر دین اسلام، غریزه و روابط جنسی خاستگاه بخش عمده خلاف کاری ها در حیات اجتماعی است و تشکیل خانواده، ‌عامل بازدارنده از این انحرافات به حساب می آید. قرآن به منظور تأمین این غریزه و روابط جنسی، رعایت عفت (به معنای کنترل غریزه جنسی و مصون ماندن از روابط نامشروع) را پیشنهاد می کند(سجادی، 1383: 175). استفاده از نیروی عقل وخرد، ‌رعایت تقوا و خدا محوری، ‌رعایت عف و حیا در محیط خانه، اجازه گرفتن فرزندان برای ورود به اتاق والدین، جدا کردن اتاق خواب کودکان از والدین، محدود کردن تماس بدنی با دختران و پسران 6 سال به بالا، دور نگاه داشتن فرزندان از دیدن مناظر و تصاویر شهوت انگیز، انتخاب و مراقبت در دوستیابی فرزندان، مهار خواسته های نفسانی، پرهیز از افکار شیطانی، ‌پر کردن اوقات فراغت با تفریحات سالم و با نشاط، پرهیز از چشم چرانی و خودداری از هم نشینی زن و مرد به تنهایی از جمله راه کارهای مناسب دیگر در پیشگیری از انحرافات جنسی به شمار می آیند (سبحانی نیا، ‌1387: 76-91).
منبع مقاله: کاوه، محمد، (1353) آسیب شناسی بیماری های اجتماعی، تهران: جامعه شناسان، چاپ اول.