نویسنده: احمد کریمیان
از ازدواج صهیونیسم و مسیحیت پروتستانی، تشکّل‌ها و سازمان‌هایی پدید آمد که هم اینک با اقتدار تمام و در سطحی گسترده در ایالات متحده آمریکا به فعّالیت می‌پردازند.
یکی از بزرگ‌ترین و نیرومندترین سازمان‌های صهیونیستی که در عصر حاضر نفوذ آن در سطح جهان گسترش یافته است، «سفارت بین‌المللی مسیحی»(1) است.
این سازمان در پایان سپتامبر سال 1980/م، در حالی که بیش از یک هزار اسقف و کشیش مسیحی از 23 کشور جهان در همایش شهر قدس گرد آمده بودند، تأسیس یافت.
تشکیل این گردهم‌آیی در شهر قدس، به منزله‌ی اعلام این پیام بود که از نظر جنبش صهیونیسم مسیحی، این شهر مرکز اسرائیل به شمار می‌آید. حتّی تأسیس سازمان «سفارت بین‌المللی مسیحی» به منظور پاسخی به مخالفت همیشگی اسرائیل بوده و به عنوان عکس‌العملی در برابر اقدام پاره‌ای از دولت‌های جهان در انتقال سفارت‌خانه‌های خود از قدس به تل‌آویو، صورت گرفت.(2)
این سازمان، دفاتری دربخش غربی بیت‌المقدّس دایر ساخت و در 37 کشور جهان اقدام به افتتاح و راه‌اندازی کنسولگری کرد که اداره آن‌ها از سوی کشیشان صهیونیست، صورت می‌گیرد.
دفتر مرکزی این سازمان در ولایت کارولینای شمالی قرار دارد و در بیشتر شهرک‌های بزرگ آمریکا شعبه‌هایی دایر کرده است.
این شعبه‌ها، اقدام به جمع‌آوری کمک‌های مالی برای اسرائیل نموده و همایش‌هایی برگزار می‌کند. هم‌چنین در مواقع خاص، تظاهراتی را به سود رژیم صهیونیستی راه می‌اندازد و کالاهای تولیدی اسرائیل را به فروش می‌رساند، و تورهای سیاحتی ویژه‌ای برای دیدار از سرزمین‌های اشغالی ترتیب می‌دهد. در ضمن می‌کوشد تا با استفاده از اهرم‌های مؤثری که در اختیار دارد، مراکز مهم تصمیم‌گیری در کشورهای مختلف جهان را به سود اسرائیل، تحت فشارهای سیاسی قرار دهد.
اعضای سفارت مزبور بر این اعتقادند که مرزهای رژیم صهیونیستی باید تا دو سر حدّ رودهای نیل و فرات، گسترش یابد. رئیس سازمان نیز به آشکارا اعلام می‌دارد که گرایش‌های صهیونیستی ما، از خود اسرائیلی‌ها قوی‌تر است.(3)
در روزهای 27 تا 29 اوت 1985/م، رهبران سفارت بین‌المللی مسیحی، اقدام به برگزاری یک همایش بزرگ در شهر بال سوئیس کردند.
خانم گریس هالسل، روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی آمریکایی که از جمله مدعوین در این همایش بوده است، می‌نویسد:
کنفرانس مزبور در شهر بال سوئیس و در همان تالاری که 88 سال پیش (1897/م)، هرتزل، نخستین کنفرانس صهیونیستی را در آن تشکیل داد، انجام پذیرفت.
در این کنفرانس سه روزه، من یکی از 589 شخصیت مدعوّی بودم که از 27 کشور جهان، دعوت شده بودند.
زمان جلسات کنفرانس در هر روز به طور متوسط دوازده ساعت بود و طی آن، مدعوّین به سخنان رهبران سرشناس اسرائیلی و مسیحی گوش فرا می‌دادند. این جلسات که به مدت 36 ساعت ادامه یافت، 99% مباحث آن سیاسی بود و حتّی یک کلمه درباره‌ی عیسای مسیح، سخنی به میان نیامد.
تنها محور مباحث کنفرانس، چگونگی حمایت و پشتیبانی دولت اسرائیل نسبت به اجرای تقویم سیاسی مسیحیان جبری مسلک، و نحوه‌ی همکاری و تعامل مسیحیان مزبور با تقویم سیاسی صهیونیست‌ها بود.(4)
شرکت‌کنندگان در این همایش، در پایان نشست خود، اقدام به صدور بیانیه‌ای(5) کردند که در آن، مفهوم صهیونیسم مسیحی و اهداف و برنامه‌های آن به روشنی تشریح شد.
در مقدّمه‌ی بیانیه آمده است:
ما نمایندگان کشورهای مختلف، اینک در همان تالار کوچکی که 88 سال پیش، دکتر تئودور هرتزل نخستین کنفرانس صهیونیستی را تشکیل داد و شالوده‌ی تأسیس دولت اسرائیل را ریخت، گرد آمده‌ایم تا برای رضای پروردگار نماز بگزاریم و دینِ بزرگ و شیفتگی توصیف‌ناپذیر خود را نسبت به ملت، سرزمین و اعتقاد اسرائیل، ابراز داشته و بر هم بستگی خود با آن تأکید نماییم.
ما امروز بر این باوریم که یهودیان، پس از آن همه رنج‌های مرارت باری که در گذشته متحمّل شده‌اند، هنوز هم نیروهای کینه‌توزی، با آنان به دشمنی می‌پردازند.
ما مسیحیان اذعان می‌کنیم که کلیسا نیز در طول تاریخ، نسبت به مصایب و رنج‌های این قوم، جانب انصاف را نگرفت. ما هم اینک در اروپا، پس از چهل سال که از آلام و شکنجه‌های وارده بر قوم یهود- هالوکاست- می‌گذرد، یک دل و یک زبان، حمایت و تأیید خود را نسبت به اسرائیل اعلام می‌داریم و از دولتی سخن می‌گوییم که مقدّمات تأسیس آن، در این شهر فراهم آمد.
ما می‌گوییم: رژیم‌هایی که فاجعه‌ی هالوکاست را بر ضد ملت یهود مرتکب شدند، هرگز باز نخواهد گشت و جنایات خود را تکرار نخواهند کرد.
در متن بیانیه نیز آمده است:
ما به دولت و ملت اسرائیل، به دلیل موفقیت‌های فراوانی که در مدت کوتاه کم‌تر از چهار دهه، به دست آورده‌اند، تبریک می‌گوییم. مااز شما می‌خواهیم که در راه خدا نیرومند باشید و در برابر مشکلات و دشمنان، به قدرت وی تکیه کنید. ما عاشقانه خواهانیم که در تحقق بیشتر آرمان‌های مطلوب خود بکوشید و بدانید که تنها دست قدرت خدا بود که شما را در باز پس‌گیری سرزمین مقدّس، یاری کرد و بر اساس پیش‌گویی کتاب مقدّس، شما را از دیار تبعید نجات بخشید و در آن گرد آورد.
سرانجام، ما یهودیان سراسر جهان را به مهاجرت به اسرائیل دعوت می‌کنیم و از همه‌ی مسیحیان انتظار داریم که دوستان یهودی خویش را در تمام گام‌های خجسته‌ای که با الهام از خداوند بر می‌دارند، مورد حمایت و پشتیبانی خود قرار دهند.(6)
اسقف اکرام لمعی، در نقدی که بر این همایش به عمل آورده است، می‌گوید:
هیئت سفارت مسیحی(7) در اورشلیم که بانیِ تشکیل همایش صهیونیسم مسیحی بود، کتاب کوچکی منتشر ساخت باعنوان مبانی صهیونیسم مسیحی در کتاب مقدّس. در این کتاب، آیاتی از انجیل مقدّس را به گونه‌ای گردآوردند که بدون ذکر آیات پیش و پس، و بی‌توجه به قراین و دلایل لازم، از آن مفاهیم صهیونیستی اخراج کرده و حضرت مسیح را که رسول صلح و آزادی است، به یک مرد جنگ جو تبدیل نموده‌اند. در حالی که از هیئت سفارت مسیحی در اورشلیم انتظار می‌رفت که عیسای مسیح را، چنان که در کتاب مقدّس معرفی شده است، در میان ملت یهود و دولت اسرائیل، به عنوان پیام‌آور صلح معرّفی نماید، تا شاید رژیم صهیونیستی از اقدامات خشونت‌بار و کشتار و تخریبی که در پیش گرفته است، لختی باز ایستد.
گفتنی است این کنفرانس که اسحاق شامیر، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و اسحاق رابین وزیر دفاع و حاخام شلوموگورین و نیز بسیاری از فرماندهان ارتش و اعضای برجسته‌ی وزارت خارجه‌ی اسرائیل و رهبران جنبش صهیونیسم مسیحی، از سراسر جهان در آن شرکت داشتند، از سوی همه‌ی پیشوایان کلیساهای مسیحی اورشلیم، ارتدوکس، کاتولیک، انجیلیکان، انجیلیان، مردود اعلام شد. هم‌چنین تمام کلیساها و هیئت‌های انجیلی خاورمیانه و کلیه‌ی کلیساهای غربی، آن را محکوم کردند.
از این رو، باید گفت که این غائله، تنها از سوی گروهی از انجیلیان بنیادگرای غربی و عمدتاً آمریکایی که تعدادشان کم‌تر از 7% جمعیت ایالات متحده است، به راه افتاده و اسرائیل نیز برای پیشبرد اهداف خویش، بر آن تکیه می‌کند.
از آن جا که کنفرانس مزبور، پیش از هر چیز یک همایش سیاسی بود، اعضای آن، کتاب مقدّس، و به ویژه عهد قدیم را وسیله و ابزاری برای توجیه و مشروعیت اشغال سرزمین فلسطین قرار دادند. رژیم صهیونیستی نیز با تکیه بر همین اهرم، هیچ حقّی برای ساکنان اصلی آن قائل نیست و معتقد است که مسیحیان و مسلمانان بومی، باید از آن اخراج شوند.
بدین ترتیب، کنفرانس صهیونیسم مسیحی، کتاب مقدّس و ارزش‌های معنوی مسیحی را به راحتی در خدمت سیاست‌های اسرائیلی و غربی قرار داد.
جالب است که در طول این کنفرانس، هرگز نامی از عیسای مسیح برده نشد و در موارد ضرور، تنها با تعبیر یهودی (مسیا) از او یاد می‌گردید!(8)
در این جا لازم است نامی هم از «کنفرانس جهانی صهیونیسم مسیحی» که در آوریل 1988/م، در اسرائیل تشکیل شد، برده شود.
در بخش پایانی این کنفرانس، شرکت‌کنندگان، روابط اسرائیل را با رسانه‌های گروهی مورد بررسی قرار داده و نگرانی و تشویش خاطر خود را از این امر ابراز داشتند که رسانه‌های جهانی، توجه لازم را به اسرائیل مبذول نمی‌دارند و نسبت به یهودیانی که در ترس و وحشت از فلسطینیان به سر می‌برند، بی‌تفاوتند!
پی نوشت ها :
1- International Christian Embassy- Jerusalem
2- پس از آن که سیزده کشور جهان، سفارت‌خانه‌های خود را در قدس تعطیل کردند، این سازمان تأسیس یافته و فعال شد.
3- یوسف العاصی الطویل، الصلیبیون الجدد، ص 95.
4- غریس هالسل، یدالله، ترجمه‌ی محمد السماک، ص 88.
5- Declaration of The International Christian Zionist Leader Ship Conference, Basel (Switzerland), 27-29 August, 1985 (بیانیه‌ی کنفرانس جهانی رهبران صهیونیسم مسیحی)
6- یوسف الحسن، البعد الدینی فی السیاسة الامریکیة تجاه الصراع العربی- الصهیونی، ص 13-14.
شایان یادآوری است که سفارت جهانی مسیحی، نشست‌های منظّم خود را همه ساله در عید یهودیِ «خیمه‌ی مقدّس» (Tabernacles) در قدس برگزار می‌کند و هزاران شخصیت مسیحی از سراسر جهان با هدف حمایت از سیاست‌های رژیم صهیونیستی در آن شرکت می‌جویند (ر.ک: رضا هلال، المسیح الیهودی و نهایة العالم، ص 110).
7- The Christian Embassy Authority
8- القس اکرام لمعی، الاختراق الصهیونی للمسیحیه، ص 138-139.
