نویسنده: محمود اکبری
این مقاله، ده ها کلید از کلیدهای خوشبختی را به شما معرفی می کند. اگر پسندیدید به فکر تهیه ی آن ها برآیید!
2. وقتی می خواهید از خانه بیرون بروید از او بپرسید: آیا چیزی لازم دارد تا از بیرون برایش بخرید و حتماً یادتان باشد آن را تهیه نمایید.
3. هنگامی که از خانه بیرون می روید با همسرتان دیده بوسی و خداحافظی کنید.
4. وقتی که قرار است دیر به منزل بیایید، به همسرتان زنگ بزنید و اطلاع بدهید.
5. در لحظه ای که به خانه وارد می شوید، سعی کنید، لبخند بزنید.
6. با دست پُر به خانه بروید.
2. اعتماد، سرمایه ی زندگی است، به گونه ای با همسر خود رفتار کنید که به شما اعتماد پیدا کند.
3. در زندگی صداقت داشته باشید.
4. رفتار نادرست همسرتان را با رفتار درست خویش خنثی کنید.
5. به هنگام عصبانیت خود را کنترل کنید و سخنان نسنجیده نگویید. در آن لحظه بهتر است سکوت کنید و در فرصت مناسب همراه با احترام، اشتباه او را تذکر دهید.
6. در صورتی که مرتکب خطا یا اشتباهی نسبت به همسر خود شدید، ضمن اعتراف به تقصیر خود از همسرتان پوزش بخواهید. در صورت امکان با همسر خود قهر نکنید و در صورتی که به این نتیجه رسیدید که باید قهر کنید، زمان آن طولانی نباشد.
7. با او به گونه ای رفتار کنید که در اوایل ازدواج رفتار می کردید.
8. هرگاه احساساتش جریحه دار شد، با او دلسوزی و همدردی کنید.
9. متانت و سنگینی خود را در خانه و بیرون خانه حفظ کنید. سعی کنید ضمن محبّت به همسر، حریم ها و حرمت ها را نگه دارید و برخوردهای سبک نداشته باشید.
10. با همسر خود همان گونه رفتار کنید که میل دارید او با شما رفتار کند.
11. با همسر خود سازش کنید، شجاعت مرد این است که وقتی زن گرفت با او بسازد، بسیار بوده اند افرادی که عمری با همسر ناسازگار خود ساخته اند.
12. با همسرتان جدّی و رسمی نباشید؛ با او خودمانی باشید.
13. هیچ گاه به همسر خود دروغ نگویید.
14. هرگاه همسرتان را می بینید، لبخند بزنید.
15. اگر، از شما، درخواست کمک و حمایت کرد، به او پاسخ مثبت دهید؛ البته تا اندازه ای که موجب سوء استفاده نشود.
16. از شوخی های نامناسب، جدّاً پرهیز نمایید!
17. در رفت و آمدها دقّت کنید، با هر کسی معاشرت نداشته باشید؛ زیرا، رفت و آمد با برخی خانواده ها ممکن است، اثر مخرّب در زندگی شما داشته باشد. اگر در میان آنان، بدبینی حاکم باشد، اگر ناسازگار باشند، اگر بی مبالات و بی تقوا باشند، و... خواسته یا ناخواسته این خصلت های ناروا، در زندگی شما تأثیر خواهد داشت.
2. همسر خود را با احترام و با نامی که دوست دارد صدا بزنید.
3. در گفت و گوهای خانوادگی دقت کنید، سخنی نگویید که فتنه ای ایجاد شود، بدانید که این گفت و گوها در حافظه ی همسرتان باقی خواهد ماند و همچون پرونده ای ثبت خواهد شد.
4. وقتی با شما حرف می زند، مشغول کار دیگری نشوید و تمام توجه تان به او باشد.
5. در ارتباط و گفت و گو با همسر، از لحن آمرانه و تحکم خودداری کنید.
6. هنگام ناراحتی یا سوءتفاهم، به جای سرزنش او، به راه حل فکر کنید و در صورت لزوم با افراد با تجربه مشورت نمایید.
7. هرگز در ارتباط های کلامی خود، از سخنان نیش دار و طعنه آمیز استفاده نکنید و در جمع فامیلی یا دوستانه برای خنداندن دیگران، همسرتان را تحقیر نکنید؛ زیرا در نظر مخاطب شما هم ناخودآگاه تحقیر می گردید و آنها به این نتیجه می رسند که شما نیز در رفتارتان خصوصاً در معاشرت با همسرتان خام و ناپخته هستید؛ لذا اعتباری که شخص در معاشرت با دیگران دارد را از دست می دهد.
8. به همسرتان نسبت ناروا ندهید.
9. سعی کنید، در برابر همسرتان، ظاهری آراسته و تمیز داشته باشید!
2. با او بیرون بروید، برای خرید، تفریح و حتی برای قدم زدن.
3. بدون هماهنگی با همسرتان میهمان دعوت نکنید.
4. بدون اطلاع قبلی و هماهنگی با همسرتان، وعده دید و بازدید ندهید، ممکن است او آمادگی لازم را نداشته باشد.
2. گاهی برای همسر خود یادداشت بگذارید، یک یادداشت کوتاه با جمله ی "دوستت دارم" که 10 ثانیه بیشتر وقت شما را نمی گیرد، اما برای همسرتان ارزش بسیاری دارد و انرژی زیادی برای تمام روز به او می دهد.
هم چنین دادن کارت تبریک در مناسبت های مختلف از جمله، روز تولد، اعیاد و... نشانه ی توجه و محبّت شماست. به طور کلی پیام های کتبی شما اثر زیادی بر او می گذارد. امام صادق(ع) می فرماید: «اَلقَلبُ یَتَّکِلُ عَلَی الکِتابَةِ؛ دل به نوشته و مکتوب اعتماد می کند و آرام می گیرد».(1)
3. در میان روز به او زنگ بزنید، همسرتان وقتی بداند که حتّی اوقاتی که در کنارش نیستید، به یاد او می باشید، نشاط و انرژی پیدا خواهد کرد.
4. نزد دیگران از او تعریف کنید، اگر همسر شما احساس کند به او افتخار می کنید، خوشحال و شادمان می شود و اعتماد به نفس زیادی پیدا می کند.
5. گاهی با خرید هدیه ای کوچک او را غافلگیر کنید. اگر همسرتان به گل علاقه دارد (که اغلب زنان این گونه هستند) با گل به خانه بیایید، یا اگر می دانید روز پرکاری داشته، از بیرون شام تهیه کنید.
6. گاهی از همسر خود بپرسید، چه چیزهایی او را خوشحال می کند، آنگاه سعی کنید همان را برای او فراهم کنید. هیچ وقت خواسته های همسرتان را دست کم نگیرید و به دیدگاه ها و سلیقه هایش احترام بگذارید.
7. پس از اتمام کار منزل و خانه داری، از او قدردانی کنید.
8. به ذوق و سلیقه همسرتان در آرایش، لباس، زینت و... توجه نمایید. زنان، مردانی را می پسندند که به احساساتشان علاقه نشان دهند، زنی که همسرش متوجه آرایش و لباس او شود و بگوید: چقدر رنگ لباست زیباست. چقدر زیبا شده ای، چقدر این لباس به شما می آید؛ احساس آرامش و نشاط می کند، به شرطی که تعریف واقعی و حقیقی باشد، نه ساختگی.
9. کاری کنید که همسرتان احساس کند مورد لطف و توجّه شماست و بدون او نمی توانید زندگی کنید.
10. به هنگام رنجش از همسرتان، سعی کنید نکات مثبت او را که در او می پسندید، به یاد آورید.
11. عکس او را در کیف پول خود نگهدارید.
12. در برابر رفتارهای مناسب و نامناسب همسر واکنش نشان دهید؛ اگر رفتار مثبتی از او دیدید، او را تشویق کنید و از کارهای خوب او تشکر و قدردانی نمایید و اگر رفتار نامناسب دیدید، به گونه ای به او بفهمانید که رفتارش مناسب نبوده است؛ همچون، سنگین برخورد کردن، رو ترش نمودن و تذکّر دادن، تا همسر بداند، حرکات و رفتارهای او برای شوهرش مهم است.
13. زن ها، با درد دل کردن، تخلیه می شوند؛ این فرصت را هر روز به آنان بدهید تا احساس خوبی پیدا کنند؛ راه حل ندهید، فقط گوش کنید.
14. وسایل زندگی را به گونه ای برای همسر خود فراهم کنید که او فکر نکند، زندگی اش در خانه ی پدری بهتر بوده است.
15. وقتی، با شما حرف می زند، به کار دیگر، مشغول نشوید و تمام توجه تان به او باشد.
2. فقط به اظهار محبّت به همسرتان اکتفا نکنید، بلکه رفتار خود را نیز هماهنگ با گفتارتان سازید.
3. انعطاف پذیر باشید و انتقادها را با جان و دل بپذیرید.
4. کارهای بیرون خانه را به خانه نبرید، بگذارید، خانه، جای آرامش باشد!
5. به خاطر رضایت و محبّت به همسر، مرتکب معصیت نشوید.
پیامبر(ص) در این باره می فرماید:
«إِیَّاکَ أَن تَدَعَ طَاعَةً وَ تَقصِدَ مَعصِیَةً شَفَقَةً عَلَی أَهلِک»(2)
بپرهیز! از این که، به خاطر محبّت به خانواده ات طاعت الاهی را رها کرده و یا معصیت مرتکب شوی.
2. گلایه های مادر و خواهر خود را به همسرتان انتقال ندهید و از تعریف و تمجید آنان نسبت به شخصیّت خوب عروسشان سخن بگویید و این خود زمینه ی پدید آمدن نگرش های مثبت و رفتارهای خوشایند در خانواده شما خواهد شد.
3. هنگام تنش اختلاف بین همسرتان با والدین و خواهر و برادرتان، سعی کنید کاملاً بی طرف باشید و از هیچ کدام طرف داری نکنید.
4. به خانواده و نزدیکان همسرتان احترام بگذارید.
5. مسائل اختلافی و تنش های زندگی را به پدر و مادر همسرتان منتقل نکنید، سعی کنید با تدبیر مناسب خودتان تضادها را حل کنید.
6. هرگز از خانواده ی خود عیب جویی نکنید و آنان را نزد همسرتان سرزنش نکنید.
7. با بستگان خود محترمانه رفتار نمایید و نقطه ضعف به دست همسرتان ندهید، همان گونه که همسرتان چنین اجازه ای را به شما نمی دهد.
8. اگر خدمتی برای خانواده همسرتان انجام دادید، فراموش کنید و به رخ او نکشید.
9. رابطه همسر خود را با خانه ی پدر و مادرش قطع نکنید چرا که هرگز شما را نخواهد بخشید.
10. ضعف های همسرتان را به پدر و مادرتان نگویید، مگر در برخی موارد که آنان می توانند نقش اصلاحی داشته باشند.
11. اگر با پدر و مادرتان، در یک خانه زندگی می کنید، به گونه ای رفتار کنید که حسّاسیت آنان نسبت به همسرتان تحریک نشود!
2. در بیماری ها و سختی ها به داد او برسید.
3. بدون این که او از شما درخواست پول کند به مقدار توان، پول در اختیارش بگذارید.
4. حداقل روزی بیست دقیقه وقت خود را در اختیار او بگذارید و کار دیگری انجام ندهید.
5. نسبت به نیازهای خانه و همسر بی تفاوت نباشید و برای این که فراموش نکنید، همیشه نیازهای زندگی را بنویسید و در حد توان، آن ها را فراهم نمایید.
6. به ترقّی همسرتان کمک کنید؛ زیرا، او مانند شما به ترقّی و تکامل نیاز دارد.
7. از همسرتان بخواهید، فهرستی از کارهایی را که دوست دارد، برایش انجام دهید، تهیه کنید؛ سپس، به نحو شایسته به آن عمل کنید.
8. از دادن وعده های بی اساس به همسرتان بپرهیزید!
9. زنان دوست دارند، در ارتباط با امور مربوط به خانه و مصالح عمومی خانواده، نظرشان مورد توجه قرار گیرد.
10. کاری کنید که همسرتان احساس کند، در کانون لطف و توجّه شماست و بدون او نمی توانید، زندگی کنید.
2. آن چه خانواده ی عروس، به میزان توان خود، همراه دخترشان به خانه ی بخت فرستاده، هدیه است، به آنها با چشم محبّت و عنایت بنگرید و تحقیر نکنید.
3. هیچ گاه به عنوان قهر و اعتراض خوابگاه خود را تغییر ندهید.
4. هنگامی که در خانه هستید به همسر خود در کارهای خانه کمک کنید، امام علی(ع) در این باره می فرماید: «هر کسی به خانواده اش کمک کند، خداوند نام او را در دیوان شهیدان ثبت کرده و برای هر شبانه روزش پاداش هزار شهید رحمت می کند».(3)
اگر او همیشه ظرف ها را می شوید، گاهی پیشنهاد کنید که ظرف ها را شما بشویید؛ به ویژه وقتی که همسرتان خسته است.
5. اگر از شما درخواست کمک و حمایت کرد به او پاسخ مثبت دهید البته تا اندازه ای که موجب سوء استفاده نشود.
6. هر اندازه از نظر علمی یا اجتماعی در سطح بالایی هستید عناوین و موقعیت های خود را در خانه فراموش کنید و خود را هم سطح همسر خویش بدانید.
7. در بیرون خانه، خودتان را با خوردن چیزهای مختلف سیر نکنید تا بتوانید، از دست پخت خانم خود استفاده کنید! بی میلی به غذا در خانه، همسر را دلسرد و ناراحت می کند. پیامبر(ص) در این باره می فرماید:
«المُؤمِنُ یَأکُلُ بِشَهوَةِ أَهلِه»(4)
مؤمن، به میل و سلیقه ی همسر خود غذا می خورد.
2. نگذارید رنجش ها و آزاردگی های کوچک ریشه دار شود.
3. هرگز از مسائل دلسردکننده سخن به میان نیاورید، مانند: می خواهم زن دیگری بگیرم، تو را دوست ندارم، می خواهم تو را طلاق بدهم، در ازدواج موفّق نبودم و...
4. مسائل محرمانه ی دوران تجرد را برای همسرتان نگویید.
5. سعی کنید گناه به زندگی تان راه نیابد.
2. در امور مربوط به زن و مصالح عمومی خانواده، با همسرتان به تبادل نظر بپردازید.
3. در تصمیم گیری ها اگر همسرتان ایده و نظری خاص داشت بگویید: با کلّیات افکار و اعمال شما موافقم، مدتی با او هماهنگ شوید، آن گاه به تدریج نظر خود را مطرح سازید؛ برای مثال اگر همسر شما می گوید به پارک برویم، اگر شما چنین تصمیمی ندارید، ابتدا بگوئید: آری، من هم دوست دارم به پارک برویم. بعد از مدتی بگویید: راستی میل داری به زیارت، دیدن بستگان و یا... برویم؟
2. در برابر رفتارهای مناسب و نامناسب همسرتان واکنش نشان دهید؛ اگر رفتار مثبتی از او دیدید، او را تشویق کنید و از کارهای خوب او تشکر و قدردانی نمایید و اگر رفتار نامناسبی دیدید به گونه ای به او بفهمانید که رفتارش مناسب نبوده، همچون سنگین برخورد کردن، روترش نمودن و تذکر دادن، تا همسرتان بداند حرکات و رفتارهای او برای شوهرش مهم است.
3. هرگز ناتوانی های همسر خود را مورد ملامت و سرزنش قرار ندهید.
4. انتظار نداشته باشید همسرتان روش زندگی والدین شما را دنبال کند.
5. انعطاف پذیر باشید و انتقادها را با جان و دل بپذیرید.
2. مرد دوست دارد هنگامی که به خانه برمی گردد سختی و سردی کار را با گرمی و عاطفه و احساس همسرش برطرف کند، ابتدا او را تحویل بگیرید.
3. صبح ها پیش از شوهرتان از خواب برخیزید، تا وقتی که او سر سفره می آید، کارهای خود را انجام داده باشید.
4. بساط چایی و صبحانه را طوری تمیز و با سلیقه بچینید که شوهر با میل و رغبت برای صبحانه سر سفره حاضر شود.
5. پس از مراجعت شوهر به منزل، کارهای خود را حتی الامکان کنار بگذارید و در حضور او بنشینید و با سخنان دل نشین به گرمی از او پذیرایی کنید.
6. هنگامی که مرد خسته از سر کار بر می گردد، باید با زنی روبه رو شود که زیبا، آراسته و معطر باشد.
2. سعی کنید غم خوار شوهر باشید، وقتی از مشکلاتی می گوید، فقط گوش کنید، او در این لحظه محتاج پند و اندرز نیست، هیچ گاه از اشتباهش چماقی بر ضدّ او نسازید.
3. تا حدّ امکان وسایل رفاه و آسایش او را آماده نمایید.
4. ضعف های او را به رخش نکشید و به او طعنه نزنید.
5. گلایه و ناراحتی های خود را با متانت و گرمی، با شوهرتان در میان بگذارید.
6. همواره به همسرتان امید و انرژی مثبت بدهید.
2. اختلاف و مسائل خود را به بیرون از خانه نبرید.
3. هرگز اسرار زندگی او را برای دیگران فاش نسازید.
4. مسائل و مشکلات خانه را بیرون نبرید.
2. در حضور شوهر خود از مردان دیگر تعریف نکنید و وضع او را به رخش نکشید؛ به ویژه بستگان خود؛ زیرا شوهر با این تعریف ها نوعی زدگی و حسّاسیت به آنان پیدا می کند.
3. شوهر خود را سرزنش، و تحقیر نکنید، به ویژه در برابر بستگانش.
4. موقعیت های برتر دیگران را به نشانه ی تحقیر همسرتان بیان نکنید.
2. در برابر شوهر خود غرور و تکبّر نداشته باشید، سعی کنید غرور کاذب و بی جای خود را کنار بگذارید.
3. سعی کنید همیشه پیش شوهرتان شاداب و خندان باشید، به ویژه صبح، هنگام خوردن صبحانه؛ زیرا خوش رویی باعث قوّت قلب شوهرتان می شود و محبّت شما را در قلب او بیشتر می نماید.
4. از خدمات و احسانش با محبّت قدردانی کنید، زیرا قدردانی کردن، بهترین راه جلب توجه و محبّت مرد است.
5. سؤال های مکرر و بی ربط از شوهرتان نکنید؛ بگذارید، او خودش شروع به صحبت کند!
2. به حرف بدگویان گوش ندهید و حامی شوهر خود باشید.
3. در حضور جمع با احترام با او صبحت کنید و به نظراتش احترام بگذارید.
4. مردم به همان چشم به شوهرتان نگاه می کنند که شما او را معرفی کرده اید، شایسته است شوهرتان را به خوبی معرفی کنید.
5. سعی کنید با خوش رویی، شوهرتان را به انجام کاری تشویق کنید نه با توهین و پرخاش.
6. به شوهر خود وفادار باشید و همیشه با تشویق و تحسین او را بستایید.
7. به ترقی و رشد شوهر خود کمک کنید.
8. به شوهرتان وانمود کنید همان مرد لایقی است که می خواستید و خوبی هایش را در نظرش مجسّم سازید.
2. به خویشان و بستگان همسرتان، احترام بگذارید.
3. در رفت وآمد و معاشرت با بستگان شوهر خود، پیش قدم باشید.
4. همسر خود را در معاشرت با اقوامش محدود نکنید.
5. بدون موافقت قبلی همسرتان، نه به جایی وعده بدهید، نه کسی را دعوت کنید.
2. با رفتن او به سفر، یا بودن در کنار دوستانش، مخالفت نکنید.
3. کاری نکنید که شوهرتان دروغگو شود، برای مثال گاهی زن از شوهر می پرسد برای مادرت چه چیزی خریدی؟ شوهر می گوید:
یک انگشتر طلا. اگر زن حساسیت نشان دهد، شوهر ناچار می شود هدایا و کمک های خود را به مادر و پدر مخفی کند و یا دروغ بگوید و همین طور اگر زن نسبت به دیگر مسائل زندگی، حساسیت زیادی نشان دهد، شوهر ناچار می شود، دروغ بگوید.
2. امکانات مالی و درآمد همه ی افراد یکسان نیست، همه نمی توانند در یک سطح زندگی کنند؛ بنابراین، هر زنی باید به میزان درآمد همسرش خرج کند و شوهرش را به قرض و نسیه وادار نکند، توقعات بی جا نداشته باشد؛ زیرا تقاضای بی جا و توقعات بی مورد معمولاً به تلخی زندگی منجر می شود. بنابراین توقعات خود را کم کنید تا تحملتان بیشتر شود.
3. از اسراف و زیاده روی در مخارج خودداری کنید.
4. از بذل و بخشش مال شوهر به دیگران خودداری نمایید.
5. برای شوهرتان خرج تراشی نکنید. پیامبر(ص) در این باره می فرماید:
«ایُّما اِمرأَةٍ اَدخَلَت عَلی زَوجِها فِی اَمرِ النَّفَقَةِ وَ کَلَّفَتهُ عَلی ما لا یُطیقُ لا یَقبَلَ اللهُ مِنها صَرفاً وَ لا عَدلاً حَتّی تَرجِعَ»(6)
هر زنی که در امور زندگی، با شوهرش مدار نکند و هزینه های سنگینی، بر همسرش تحمیل نماید، تا وقتی که از این راه باز نگشته و توبه نکرده است خداوند، هیچ فضل و بخشش و کار عبادی او را قبول نخواهد کرد.
در روایت دیگر می فرماید:
«هر زنی که در مسائل مالی و امور زندگی، با شوهرش سازش نکند و او را به بیش از طاقتش مجبور سازد، خداوند، نیکی هایش را قبول نمی کند و در حالی خداوند را ملاقات می کند که از او غضبناک است».(7)
2. برای هر چیزی در خانه جایی معین کنید تا سرگردان نشوید و مدت زیادی از وقت شما صرف پیدا کردن آن نگردد.
3. اصول خانه داری همچون، خیاطی، آشپزی، گل دوزی و... را فرابگیرید.
4. برای علاقه مند کردن مرد به خانه و زندگی، بهتر است، او را در خانه راحت بگذارید و زندگی را بر او تلخ نکنید! مردان، از زنان سخت گیر، حساس و زودرنج گریزانند!
2. هنگام بیماری شوهرتان صبور باشید.
3. اشکال و بهانه گیری، برای مرد خسته کننده است. سعی کنید، کم تر ایراد و بهانه بگیرید!
4. زود قضاوت نکنید؛ برای مثال، اگر شوهر شما، دیر به خانه آمد، نگویید، بی احساس، بی مسئولیت و... شاید، مانعی برای او پیش آمده باشد، اجازه دهید، خودش توضیح بدهد!
2. در مواقعی که همسرتان از نظر روحی آماده نیست، خواسته ی خود را مطرح نکنید.
3. وقتی قرار است با شوهرتان به مهمانی یا تفریح یا کاری بیرون بروید، سعی کنید نیم ساعت به وقت رفتن حاضر باشید و سبب معطلی شوهرتان نشوید؛ زیرا حوصله ی مرد آن قدرها نیست که تشریفات را تحمّل کند.
4. در صورت دیر آمدن مرد به خانه، ضمن سؤال از علت دیر آمدن، سعی کنید، به گونه ای برخورد نکنید که مرد احساس کند، بازخواست می شود. مردی می گفت: «کارم طوری است که بیش تر اوقات، نمی توانم، سر ساعت به منزل بروم؛ گرچه، همسرم، از این وضعیت باخبر است؛ امّا، تا به خانه می رسم، غرولند می کند. من، دیگر به این رفتارش عادت کرده ام و دیگر تلاش نمی کنم، سر وقت به خانه برسم».
5. نیازهای جنسی شوهر را بی پاسخ نگذارید. به گونه ای، در برابر شوهر ظاهر شوید تا چشم و دل شوهر از دیگران بی نیاز شد.
پیامبر(ص) در این باره می فرماید:
«خَیرُ نِسَائِکُمُ... العَزِیزَةُ فِی أَهلِهَا، الذَّلِیلَةُ مَعَ بَعلِهَا... وَ تُطِیعُ أَمرَهُ وَ إذَا خَلَا بِهَا بَذَلَت لَهُ مَا یُرِیدُ مِنهَا»(8)
بهترین بانوان شما، زنی است که نزد بستگانش عزیز و نفوذناپذیر و پیش شوهر رام و فروتن باشد. فرمان شوهرش را بپذیرد و هنگامی که با او تنها می شود، هرچه می خواهد، در اختیارش بگذارد.
مانند: بدقول، شلخته، بی احساس، بی مسؤولیت، بی عاطفه، یک دنده، لجباز، زورگو، خودخواه.
2. با مسائل زندگی، احساسی برخورد نکنید.
3. خطاهای یکدیگر را در حضور دیگران، مانند: پدر و مادر، بستگان، و... خود بازگو نکنید.
4. در روابط زناشویی، به جای در نظر گرفتن ویژگی های منفی، بهتر است، ویژگی های مثبت یکدیگر را در نظر بگیرید.
5. از تندی و پرخاشگری بپرهیزید.
6. در هنگام گفت و گو با یکدیگر، از کلمات زیبا و عاشقانه استفاده کنید.
7. در هنگام بحث و جدل، به دنبال محکوم کردن هم نباشید.
8. اسباب آرامش و آسایش یکدیگر را فراهم نمایید.
9. هر روز را طوری بگذرانید که گویی آخرین روز زندگی است.
10. گاهی، در فضای محرمانه و صمیمانه، رفتار یکدیگر را ارزیابی کنید و انتظارهای خود را به یکدیگر بیان نمایید.
11. در هر زندگی، ممکن است، اشتباه و لغزش پیش آید؛ بهترین راه این است که زود کوتاه بیایید.
12. یک نواختی، آفت بزرگ زناشویی است؛ حتّی برای کسانی که بسیار خوشبخت هستند. به هر شکلی که می توانید، در زندگی خود، تنوّع ایجاد کنید: در پوشش، غذا، تفریح، دیدن اقوام، مسافرت، تغییر دکور خانه، و....
13. بدانید، زندگی زناشویی، فقط خواب و خوراک و تفریح نیست! باید، خود را آماده ی پدر شدن یا مادر شدن کنید؛ اصلاح اعمال و رفتار خویش، مشورت با بزرگ ترها، مطالعه کتاب های همسرداری و... همواره در حال رشد و تکامل معنوی سیر کنید.
14. سعی کنید، همیشه آمادگی نسبی برای آمدن میهمان داشته باشید، چه از نظر نظافت خانه و چه داشتن لوازم پذیرایی در کم ترین وجه.
15. برخی از هدایایی را که برای شما آورده اند، برای مناسبت های احتمالی دیگران نگهدارید تا در زمان مناسب کادو ببرید.
16. در میهمان نوازی، از تشریفات زیاد خودداری کنید.
17. زمینه های سوءتفاهم را برطرف نمایید.
18. هرگز، حسرت زندگی خوب دیگران را نخورید؛ بلکه، از زندگی آنان درس بگیرید و در روابط زناشویی خود از آن بهره ببرید.
19. بکوشید، در طول زندگی و در رویارویی با مسائل مختلف، رازدار همسرتان باشید و برای هر کسی سفره ی دلتان را نگشایید.
20. هرگز، توانایی های خودتان را به رخ همسرتان نکشید و یا برای اثبات خوبی های خود اطرافیان خود را تحقیر ننماید.
21. اختلاف زن و شوهر اجتناب ناپذیر است؛ امّا، وسیله ای است برای این که دو طرف حرف های منطقی خود را بزنند و خشم و ناراحتی و عدم رضایت پنهان خویش را آشکار کنند؛ در حقیقت، هر دعوایی با آن که یک ناهماهنگی است، خود، باعث هماهنگی بیش تر می شود، به شرطی که کوتاه بیاییم؛ زیرا، در مناقشات خانوادگی، برنده کسی است که زود کوتاه بیاید، نه کسی که ماجراجویی کند.
22. خانواده، در پرتو عشق تشکیل می شود؛ باید، با همان عشق اداره شود وگرنه اداره ی زندگی از راه قوانین و مقررات خشک، زندگی را به جهنمی سوزان تبدیل می کند؛ بنابراین، سعی کنید، به یکدیگر عشق بورزید.
23. همیشه، مراقب باشید تا اختلافات جزئی را هر چه زودتر برطرف سازید؛ زیرا، اختلافات جزئی مانند آتش زیر خاکستر است که هر چه کهنه تر شود، خطرناک تر می شود.
24. از همسر خود، انتظار نداشته باشید که بی عیب باشد؛ زیرا، خودتان هم بی عیب نیستید.
25. پیش از آن که در حال خشم، سخنی بر زبان برانید، تأمّل کنید و تا صد بشمارید یا صد صلوات بفرستید؛ و یا منزل را برای چند دقیقه ترک کنید، یا یک لیوان آب بنوشید.
26. به جای به کار بردن ضمیر من، همیشه از ضمیر ما استفاده کنید.
27. از حادثه ها، جریان نسازید.
28. وعده بیهوده به یکدیگر ندهید.
29. ادب در برخورد، رفتار و گفتار را برنامه زندگی خود قرار دهید.
30. میانه رو باشید و در هیچ یک از امور زندگی، خود را به افراط یا تفریط نیندازید.
31. از معنویات که عامل آرامش روح و روان هستند، فاصله نگیرید.
32. در رؤیا و خیال زندگی نکنید، به آنچه دارید، قناعت کنید؛ ولی، دست از فعالیت و تلاش برندارید.
33. در حضور همسر، به دوستان و بستگانتان محبّت زیاد نکنید.
34. در زندگی، لجباز و کینه توز نباشید.
35. اگر از همسر خود گله مند شدید، یا گذشت نمایید و یا در فضای مناسب با او سخن بگویید.
«آقا، در آغاز زندگی مان دو چیز به من سفارش کرد و دیگر تا آخر عمر درخواستی نداشت. فرمود: مراقب واجب و حرام باش، مستحبات و مکروهات شما به من ربطی ندارد. اداره ی داخل منزل، به ذوق و سلیقه شماست، به من ربطی ندارد».(9)
خانم فریده ی مصطفوی دختر امام خمینی(ره) می گوید:
«برخورد حضرت امام، با همسرشان، در عین صمیمیت و محبّت، بسیار محترمانه بود. در تمام مسائل شخصی و خانوادگی، نظر خانم محترم بود و هیچ گونه دخالتی در امور داخلی منزل نداشتند. البته خانم هم خیلی مقید بودند که هیچ کاری برخلاف میل و رضای آقا انجام ندهند».(10)
امام، در زندگی سختی گیری نمی کردند.
همسر امام خمینی(ره) می گوید:
«امام، به من خیلی احترام می گذاشتند، ایشان در اوج عصبانیت، هرگز، به من بی احترامی و اسائه ی ادب نمی کردند. تا من وارد اتاق می شدم، او جای خود را به من تعارف می کرد و تا من سر سفره ی غذا آماده نمی شدم، غدا نمی خورد و به بچّه ها هم می گفتند، صبر کنید تا خانم بیاید.
تا وقتی که او در خانه بود، نمی گذاشت، من به زحمت بیفتم و در جارو کردن خانه یا شستن لباس و کارهای منزل همکاری می کردند و از بچّه ها می خواستند، به مادرشان کمک کنند».(11)
«در طول زندگی، هیچ گاه نشد که خانم کاری کند که من حداقل در دلم بگویم: کاش این کار را نمی کرد، یا کاری را ترک کند که من بگویم: کاش این عمل را انجام می داد».(13)
خانم نجمه ی طباطبایی دختر علاّمه ی طباطبایی درباره ی پدرش می گوید:
«ایشان، اخلاق و رفتار محمدی(ص) داشتند. هرگز عصبانی نمی شدند و هیچ وقت صدای بلند ایشان را در حرف زدن نشنیدیم. برنامه زندگی را طوری تنظیم کرده بودند که هر روز یک ساعت بعد از ظهرها در کنار اعضای خانواده باشند، در این مواقع، به قدری مهربان و صمیمی بودند که آدم باورش نمی شد، رفتارشان با مادرم، بسیار احترام آمیز و دوستانه بود. همیشه طوری رفتار می کردند که گویی مشتاق دیدار مادرم هستند، ما هرگز بگومگو و اختلافی بین آن دو ندیدیم. به قدری نسبت به هم مهربان و فداکار و باگذشت بودند که ما گمان می کردیم، این ها هرگز با هم اختلافی ندارند. آنان واقعاً مانند دو دوست با هم بودند. پدرم همیشه از گذشت و تحمّل مادرم تمجید می کرد و می فرمود: این زن، در طول زندگی همه سختی ها را تحمل کرده، ما از آغاز ازدواج همیشه با هم یکرنگ و یکدل بوده ایم.
در خانه اصلاً مایل نبودند، کارهای شخصی شان را دیگری انجام دهد. وقتی میهمان می رسید، سعی می کردند، به مادرم کمک کنند. وقتی، مادرم مریض می شد، اصلاً اجازه نمی دادند، از بستر بلند شود و کاری انجام دهد.
مادرم پیش از فوت، حدود 27 روز در بستر بیماری بود و در این مدّت پدرم از کنار بستر ایشان لحظه ای بلند نشدند. تمام کارهایشان را تعطیل کردند و به مراقبت از او پرداختند. بسیار وفادار و عاطفی بودند. تا سه یا چهار سال پس از فوت مادرم هر روز سر قبر او می رفتند، و بعد از آن هم که کم تر فرصت داشتند، به طور مرتب، دو روز در هفته بر سر مزار مادرم می رفتند و ممکن نبود، این برنامه را ترک کنند».(14)
آن قدر، استاد با من صمیمی بودند که رنج و ناراحتیم را نمی توانستند تحمل کنند؛ یادم هست، یک بار، برای دیدن یکی از دخترانم به اصفهان رفته بودم و پس از چند روز با یکی از آشنایانم به تهران برگشتم؛ حوالی سحر بود، چون وارد خانه شدم، مشاهده کردم، بچه ها خوابند و آقا بیدار است؛ چای حاضر نموده، میوه و شیرینی چیده بودند و منتظر بودند، دوستم از دیدن این وضع تعجب کرد و گفت: همه ی روحانیون این قدر خوبند؟ پس از سلام و علیک، آقا فرمودند: ترسیدم یک وقت من نباشم و شما از سفر بیایید و بچه ها خواب باشند و کسی نباشد که به استقبالتان بیاید. بدین جهت تا این ساعت بیدار ماندم».(15)
«چیزی که در 29 سال زندگی مشترکمان دیدم، ملایمت و صبر ایشان بود. قدری صبر و متانت و خونسردی خرج می داد که انسان را خجالت زده می کرد. در سراسر زندگی مشترکمان به یاد ندارم، این مرد مبارز و با تقوا، لحظه ای عصبانیت بی مورد داشته باشند. در کارهای خانه به من کمک می کردند. در خرید لوازم مورد نیاز و برخی اوقات شستن ظرف های آشپزخانه مرا یاری می دادند».
روزی، اختلافی جزئی بین استاد و همسرش پیش آمد و عبارات نسبتاً تندی در میان رد و بدل شد. پس از گذشت لحظاتی چند، هنگامی که استاد، به بیرون از منزل عازم بود، به نهایت تواضع آمد و دست همسرش را بوسید و عذرخواهی کرد.(17)
روزی، به ایشان اعتراض شد که چرا در حالی که به بسیاری از شخصیت های علمی ایرانی و غیرایرانی و نیز برخی نهادها و گروه ها به دلیل تراکم برنامه هایتان نمی توانید، وقت بدهید، وقت خود را صرف کودکان دبستانی می کنید؟
ایشان فرمود: «ممکن است، قرار گرفتن آنان در این فضای ملاقات و گفت و گو، با توجّه به معصومیت و استعدادی که در این سنین دارند، اثری مثبت داشته باشد».(18)
«مبنای زندگی ما این بود که هر کس، در عملی که در زندگی می خواهد، انجام دهد، معیار اسلام را در نظر داشته باشد، نه این که طرف مقابل خوشش بیاید.
خدا را در تمام مسائل زندگی ناظر می دانست و هیچ کاری را بدون این که خدا را در نظر بگیرد، انجام نمی داد، این جزء مسائلی بود که زندگی ما را پربار می کرد و دیگر به سایر مسائل در کنار آن نیازی نبود.
زندگی را از فقر شروع کردیم، با ساده ترین امکاناتی که می شد، زندگی کرد. ایشان اعتقاد زیادی داشت به این که اگر جایی غذا می خوریم، افراد آن، اهل خمس باشند، پولی را که به دست می آوریم، مشکل نداشته باشد، به لقمه حلال خیلی تأکید داشت».(19)
آن که جهان پیچیده ی آدمیان را با دستان قدرتمند خود آفرید، خود، با شگفتی تمام، مردان و زنان را در کشاکش لحظه ها به نیروی تراوشگر روحی و روانی، به ویژه، بندگی های جنسی تجهیز کرد و با نوآوری تمام خلق نمود.
هرگز این روابط جنسی متعالی را سخیف و حیوانی صرف مپندار که دنیایی از اندیشه و شناخت را به همراه دارد.
بدان که آغوش گرم و اندام دلپذیر زن را وسیله ای برای دفع خواهش های نفسانی مرد قرار داد تا کرامت انسانی خود را با طمع ورزی بر دیگران به چالش نکشد! عشوه های گوارای آنان را چنان زیبنده و فریبنده کرد تا مردان را در حراست کانون خانوادگی خویش، محکم تر و استوارتر گرداند. شوریدگی را بر هر دوی آنان ارزانی داشت تا در سایه ی آن، از شررهای بیگانگان و رهزنان طریق معرفت و معنویت در امان مانند.
مرد را تکیه گاه و پناه زیباترین لحظه های زندگی زن قرار داد تا در این رهگذر، بر فردی واحد تکیه زند و قدر کوه استوار و عمود خیمه زندگی خود را بداند و زیبایی های روی و اندام خویش را، فقط، برای او هدیت کند. همه می دانیم که یگانه راه رسیدن به سر منزل مقصود، برای مردان و زنان، اتحاد و همبستگی معقول و مشروع است که حضرت ایزد منان، آن را به یکجا هبه کرده است...
الف) آقا دامادها بخوانند
یک ازدواج موفق به دو چیز بستگی دارد: همسر مناسب یافتن و زوج مناسب بودن. برای این که شوهر مناسب و شایسته ای باشید لازم است به نکات زیر توجه نمایید:نکات هنگام ورود و خروج از منزل
1. با رویی گشاده به خانه بروید و تلخی ها و ناراحتی های بیرون را به منزل نبرید.2. وقتی می خواهید از خانه بیرون بروید از او بپرسید: آیا چیزی لازم دارد تا از بیرون برایش بخرید و حتماً یادتان باشد آن را تهیه نمایید.
3. هنگامی که از خانه بیرون می روید با همسرتان دیده بوسی و خداحافظی کنید.
4. وقتی که قرار است دیر به منزل بیایید، به همسرتان زنگ بزنید و اطلاع بدهید.
5. در لحظه ای که به خانه وارد می شوید، سعی کنید، لبخند بزنید.
6. با دست پُر به خانه بروید.
این نکات را در رفتارتان رعایت کنید
1. هرگاه همسرتان را می بینید لبخند بزنید.2. اعتماد، سرمایه ی زندگی است، به گونه ای با همسر خود رفتار کنید که به شما اعتماد پیدا کند.
3. در زندگی صداقت داشته باشید.
4. رفتار نادرست همسرتان را با رفتار درست خویش خنثی کنید.
5. به هنگام عصبانیت خود را کنترل کنید و سخنان نسنجیده نگویید. در آن لحظه بهتر است سکوت کنید و در فرصت مناسب همراه با احترام، اشتباه او را تذکر دهید.
6. در صورتی که مرتکب خطا یا اشتباهی نسبت به همسر خود شدید، ضمن اعتراف به تقصیر خود از همسرتان پوزش بخواهید. در صورت امکان با همسر خود قهر نکنید و در صورتی که به این نتیجه رسیدید که باید قهر کنید، زمان آن طولانی نباشد.
7. با او به گونه ای رفتار کنید که در اوایل ازدواج رفتار می کردید.
8. هرگاه احساساتش جریحه دار شد، با او دلسوزی و همدردی کنید.
9. متانت و سنگینی خود را در خانه و بیرون خانه حفظ کنید. سعی کنید ضمن محبّت به همسر، حریم ها و حرمت ها را نگه دارید و برخوردهای سبک نداشته باشید.
10. با همسر خود همان گونه رفتار کنید که میل دارید او با شما رفتار کند.
11. با همسر خود سازش کنید، شجاعت مرد این است که وقتی زن گرفت با او بسازد، بسیار بوده اند افرادی که عمری با همسر ناسازگار خود ساخته اند.
12. با همسرتان جدّی و رسمی نباشید؛ با او خودمانی باشید.
13. هیچ گاه به همسر خود دروغ نگویید.
14. هرگاه همسرتان را می بینید، لبخند بزنید.
15. اگر، از شما، درخواست کمک و حمایت کرد، به او پاسخ مثبت دهید؛ البته تا اندازه ای که موجب سوء استفاده نشود.
16. از شوخی های نامناسب، جدّاً پرهیز نمایید!
17. در رفت و آمدها دقّت کنید، با هر کسی معاشرت نداشته باشید؛ زیرا، رفت و آمد با برخی خانواده ها ممکن است، اثر مخرّب در زندگی شما داشته باشد. اگر در میان آنان، بدبینی حاکم باشد، اگر ناسازگار باشند، اگر بی مبالات و بی تقوا باشند، و... خواسته یا ناخواسته این خصلت های ناروا، در زندگی شما تأثیر خواهد داشت.
نکاتی درباره سخن گفتن با همسر
1. با همسر خود زیبا سخن بگویید، هرگز کلمات نامناسب و زشت بر زبان نیاورید.2. همسر خود را با احترام و با نامی که دوست دارد صدا بزنید.
3. در گفت و گوهای خانوادگی دقت کنید، سخنی نگویید که فتنه ای ایجاد شود، بدانید که این گفت و گوها در حافظه ی همسرتان باقی خواهد ماند و همچون پرونده ای ثبت خواهد شد.
4. وقتی با شما حرف می زند، مشغول کار دیگری نشوید و تمام توجه تان به او باشد.
5. در ارتباط و گفت و گو با همسر، از لحن آمرانه و تحکم خودداری کنید.
6. هنگام ناراحتی یا سوءتفاهم، به جای سرزنش او، به راه حل فکر کنید و در صورت لزوم با افراد با تجربه مشورت نمایید.
7. هرگز در ارتباط های کلامی خود، از سخنان نیش دار و طعنه آمیز استفاده نکنید و در جمع فامیلی یا دوستانه برای خنداندن دیگران، همسرتان را تحقیر نکنید؛ زیرا در نظر مخاطب شما هم ناخودآگاه تحقیر می گردید و آنها به این نتیجه می رسند که شما نیز در رفتارتان خصوصاً در معاشرت با همسرتان خام و ناپخته هستید؛ لذا اعتباری که شخص در معاشرت با دیگران دارد را از دست می دهد.
8. به همسرتان نسبت ناروا ندهید.
9. سعی کنید، در برابر همسرتان، ظاهری آراسته و تمیز داشته باشید!
هماهنگی و همراهی با همسر
1. با همسر خود غذا بخورید، دور از کرامت و شرافت انسانی است که مردی همسرش را در خانه منتظر بگذارد و در خارج از خانه با دوستانش غذا بخورد، به عاطفه ی همسرتان احترام بگذارید و بدانید که او منتظر شماست و تا آنجا که ممکن است به موقع به خانه برگردید و موجب دلواپسی او نشوید.2. با او بیرون بروید، برای خرید، تفریح و حتی برای قدم زدن.
3. بدون هماهنگی با همسرتان میهمان دعوت نکنید.
4. بدون اطلاع قبلی و هماهنگی با همسرتان، وعده دید و بازدید ندهید، ممکن است او آمادگی لازم را نداشته باشد.
توجه به همسر
1. اگر همسرتان کار مثبتی کرد، مثلاً غذای خوبی پخت، یا خود را آرایش کرد، یا از مهمان ها پذیرایی نمود، از او تشکر کنید.2. گاهی برای همسر خود یادداشت بگذارید، یک یادداشت کوتاه با جمله ی "دوستت دارم" که 10 ثانیه بیشتر وقت شما را نمی گیرد، اما برای همسرتان ارزش بسیاری دارد و انرژی زیادی برای تمام روز به او می دهد.
هم چنین دادن کارت تبریک در مناسبت های مختلف از جمله، روز تولد، اعیاد و... نشانه ی توجه و محبّت شماست. به طور کلی پیام های کتبی شما اثر زیادی بر او می گذارد. امام صادق(ع) می فرماید: «اَلقَلبُ یَتَّکِلُ عَلَی الکِتابَةِ؛ دل به نوشته و مکتوب اعتماد می کند و آرام می گیرد».(1)
3. در میان روز به او زنگ بزنید، همسرتان وقتی بداند که حتّی اوقاتی که در کنارش نیستید، به یاد او می باشید، نشاط و انرژی پیدا خواهد کرد.
4. نزد دیگران از او تعریف کنید، اگر همسر شما احساس کند به او افتخار می کنید، خوشحال و شادمان می شود و اعتماد به نفس زیادی پیدا می کند.
5. گاهی با خرید هدیه ای کوچک او را غافلگیر کنید. اگر همسرتان به گل علاقه دارد (که اغلب زنان این گونه هستند) با گل به خانه بیایید، یا اگر می دانید روز پرکاری داشته، از بیرون شام تهیه کنید.
6. گاهی از همسر خود بپرسید، چه چیزهایی او را خوشحال می کند، آنگاه سعی کنید همان را برای او فراهم کنید. هیچ وقت خواسته های همسرتان را دست کم نگیرید و به دیدگاه ها و سلیقه هایش احترام بگذارید.
7. پس از اتمام کار منزل و خانه داری، از او قدردانی کنید.
8. به ذوق و سلیقه همسرتان در آرایش، لباس، زینت و... توجه نمایید. زنان، مردانی را می پسندند که به احساساتشان علاقه نشان دهند، زنی که همسرش متوجه آرایش و لباس او شود و بگوید: چقدر رنگ لباست زیباست. چقدر زیبا شده ای، چقدر این لباس به شما می آید؛ احساس آرامش و نشاط می کند، به شرطی که تعریف واقعی و حقیقی باشد، نه ساختگی.
9. کاری کنید که همسرتان احساس کند مورد لطف و توجّه شماست و بدون او نمی توانید زندگی کنید.
10. به هنگام رنجش از همسرتان، سعی کنید نکات مثبت او را که در او می پسندید، به یاد آورید.
11. عکس او را در کیف پول خود نگهدارید.
12. در برابر رفتارهای مناسب و نامناسب همسر واکنش نشان دهید؛ اگر رفتار مثبتی از او دیدید، او را تشویق کنید و از کارهای خوب او تشکر و قدردانی نمایید و اگر رفتار نامناسب دیدید، به گونه ای به او بفهمانید که رفتارش مناسب نبوده است؛ همچون، سنگین برخورد کردن، رو ترش نمودن و تذکّر دادن، تا همسر بداند، حرکات و رفتارهای او برای شوهرش مهم است.
13. زن ها، با درد دل کردن، تخلیه می شوند؛ این فرصت را هر روز به آنان بدهید تا احساس خوبی پیدا کنند؛ راه حل ندهید، فقط گوش کنید.
14. وسایل زندگی را به گونه ای برای همسر خود فراهم کنید که او فکر نکند، زندگی اش در خانه ی پدری بهتر بوده است.
15. وقتی، با شما حرف می زند، به کار دیگر، مشغول نشوید و تمام توجه تان به او باشد.
حدّ و مرز محبّت
1. سعی کنید در محبّت به همسرتان متعادل باشید؛ زیرا افراط و تفریط در محبّت به همسر موجب می شود زن به محبّت های شوهر بی تفاوت شود.2. فقط به اظهار محبّت به همسرتان اکتفا نکنید، بلکه رفتار خود را نیز هماهنگ با گفتارتان سازید.
3. انعطاف پذیر باشید و انتقادها را با جان و دل بپذیرید.
4. کارهای بیرون خانه را به خانه نبرید، بگذارید، خانه، جای آرامش باشد!
5. به خاطر رضایت و محبّت به همسر، مرتکب معصیت نشوید.
پیامبر(ص) در این باره می فرماید:
«إِیَّاکَ أَن تَدَعَ طَاعَةً وَ تَقصِدَ مَعصِیَةً شَفَقَةً عَلَی أَهلِک»(2)
بپرهیز! از این که، به خاطر محبّت به خانواده ات طاعت الاهی را رها کرده و یا معصیت مرتکب شوی.
در مورد خویشان
1. رابطه ی عاطفی خود را با والدین خویش بیشتر کنید و سعی نمایید رابطه ی همسرتان با پدر و ماردتان صمیمی تر باشد.2. گلایه های مادر و خواهر خود را به همسرتان انتقال ندهید و از تعریف و تمجید آنان نسبت به شخصیّت خوب عروسشان سخن بگویید و این خود زمینه ی پدید آمدن نگرش های مثبت و رفتارهای خوشایند در خانواده شما خواهد شد.
3. هنگام تنش اختلاف بین همسرتان با والدین و خواهر و برادرتان، سعی کنید کاملاً بی طرف باشید و از هیچ کدام طرف داری نکنید.
4. به خانواده و نزدیکان همسرتان احترام بگذارید.
5. مسائل اختلافی و تنش های زندگی را به پدر و مادر همسرتان منتقل نکنید، سعی کنید با تدبیر مناسب خودتان تضادها را حل کنید.
6. هرگز از خانواده ی خود عیب جویی نکنید و آنان را نزد همسرتان سرزنش نکنید.
7. با بستگان خود محترمانه رفتار نمایید و نقطه ضعف به دست همسرتان ندهید، همان گونه که همسرتان چنین اجازه ای را به شما نمی دهد.
8. اگر خدمتی برای خانواده همسرتان انجام دادید، فراموش کنید و به رخ او نکشید.
9. رابطه همسر خود را با خانه ی پدر و مادرش قطع نکنید چرا که هرگز شما را نخواهد بخشید.
10. ضعف های همسرتان را به پدر و مادرتان نگویید، مگر در برخی موارد که آنان می توانند نقش اصلاحی داشته باشند.
11. اگر با پدر و مادرتان، در یک خانه زندگی می کنید، به گونه ای رفتار کنید که حسّاسیت آنان نسبت به همسرتان تحریک نشود!
توجه به نیازهای همسر
1. در زمان عادت ماهانه ی همسرتان، رعایت حال او را بکنید؛ به ویژه در روز اول عادت، او همچون بیماری است که به مراقبت و حمایت نیاز دارد، محبّت ها و حمایت های شما در این زمان نقش زیادی در شیرینی زندگی دارد.2. در بیماری ها و سختی ها به داد او برسید.
3. بدون این که او از شما درخواست پول کند به مقدار توان، پول در اختیارش بگذارید.
4. حداقل روزی بیست دقیقه وقت خود را در اختیار او بگذارید و کار دیگری انجام ندهید.
5. نسبت به نیازهای خانه و همسر بی تفاوت نباشید و برای این که فراموش نکنید، همیشه نیازهای زندگی را بنویسید و در حد توان، آن ها را فراهم نمایید.
6. به ترقّی همسرتان کمک کنید؛ زیرا، او مانند شما به ترقّی و تکامل نیاز دارد.
7. از همسرتان بخواهید، فهرستی از کارهایی را که دوست دارد، برایش انجام دهید، تهیه کنید؛ سپس، به نحو شایسته به آن عمل کنید.
8. از دادن وعده های بی اساس به همسرتان بپرهیزید!
9. زنان دوست دارند، در ارتباط با امور مربوط به خانه و مصالح عمومی خانواده، نظرشان مورد توجه قرار گیرد.
10. کاری کنید که همسرتان احساس کند، در کانون لطف و توجّه شماست و بدون او نمی توانید، زندگی کنید.
هنگامی که در خانه هستید
1. به همسرتان پیله نکنید؛ زیرا در اغلب اوقات هر چه بیشتر به او پیله کنید، او بیشتر جبهه گیری می کند.2. آن چه خانواده ی عروس، به میزان توان خود، همراه دخترشان به خانه ی بخت فرستاده، هدیه است، به آنها با چشم محبّت و عنایت بنگرید و تحقیر نکنید.
3. هیچ گاه به عنوان قهر و اعتراض خوابگاه خود را تغییر ندهید.
4. هنگامی که در خانه هستید به همسر خود در کارهای خانه کمک کنید، امام علی(ع) در این باره می فرماید: «هر کسی به خانواده اش کمک کند، خداوند نام او را در دیوان شهیدان ثبت کرده و برای هر شبانه روزش پاداش هزار شهید رحمت می کند».(3)
اگر او همیشه ظرف ها را می شوید، گاهی پیشنهاد کنید که ظرف ها را شما بشویید؛ به ویژه وقتی که همسرتان خسته است.
5. اگر از شما درخواست کمک و حمایت کرد به او پاسخ مثبت دهید البته تا اندازه ای که موجب سوء استفاده نشود.
6. هر اندازه از نظر علمی یا اجتماعی در سطح بالایی هستید عناوین و موقعیت های خود را در خانه فراموش کنید و خود را هم سطح همسر خویش بدانید.
7. در بیرون خانه، خودتان را با خوردن چیزهای مختلف سیر نکنید تا بتوانید، از دست پخت خانم خود استفاده کنید! بی میلی به غذا در خانه، همسر را دلسرد و ناراحت می کند. پیامبر(ص) در این باره می فرماید:
«المُؤمِنُ یَأکُلُ بِشَهوَةِ أَهلِه»(4)
مؤمن، به میل و سلیقه ی همسر خود غذا می خورد.
حفاظت از زندگی
1. اجازه ندهید رابطه ی شما با همسرتان در وضعیت اورژانسی قرار گیرد تا به آن رسیدگی کنید.2. نگذارید رنجش ها و آزاردگی های کوچک ریشه دار شود.
3. هرگز از مسائل دلسردکننده سخن به میان نیاورید، مانند: می خواهم زن دیگری بگیرم، تو را دوست ندارم، می خواهم تو را طلاق بدهم، در ازدواج موفّق نبودم و...
4. مسائل محرمانه ی دوران تجرد را برای همسرتان نگویید.
5. سعی کنید گناه به زندگی تان راه نیابد.
مشورت با همسر
1. در تصمیم گیری های زندگی، با همسرتان مشورت کنید.2. در امور مربوط به زن و مصالح عمومی خانواده، با همسرتان به تبادل نظر بپردازید.
3. در تصمیم گیری ها اگر همسرتان ایده و نظری خاص داشت بگویید: با کلّیات افکار و اعمال شما موافقم، مدتی با او هماهنگ شوید، آن گاه به تدریج نظر خود را مطرح سازید؛ برای مثال اگر همسر شما می گوید به پارک برویم، اگر شما چنین تصمیمی ندارید، ابتدا بگوئید: آری، من هم دوست دارم به پارک برویم. بعد از مدتی بگویید: راستی میل داری به زیارت، دیدن بستگان و یا... برویم؟
در مقابل اشتباهات همسر
1. برخی از گفتار و رفتارهای نامناسب او را نادیده و ناشنیده بگیرید.2. در برابر رفتارهای مناسب و نامناسب همسرتان واکنش نشان دهید؛ اگر رفتار مثبتی از او دیدید، او را تشویق کنید و از کارهای خوب او تشکر و قدردانی نمایید و اگر رفتار نامناسبی دیدید به گونه ای به او بفهمانید که رفتارش مناسب نبوده، همچون سنگین برخورد کردن، روترش نمودن و تذکر دادن، تا همسرتان بداند حرکات و رفتارهای او برای شوهرش مهم است.
3. هرگز ناتوانی های همسر خود را مورد ملامت و سرزنش قرار ندهید.
4. انتظار نداشته باشید همسرتان روش زندگی والدین شما را دنبال کند.
5. انعطاف پذیر باشید و انتقادها را با جان و دل بپذیرید.
ب) عروس خانم ها بخوانند
خانم ها برای این که همسری مناسب باشند به نکات زیر توجه کنند:نکاتی درباره بدرقه و استقبال از همسر
1. هنگامی که شوهر با خستگی محل کار، به خانه می آید و تلافی خستگی و ناراحتی خود را سر شما خالی می کند، خونسرد باشید، او نمی تواند گریه کند، در درونش گریه می کند و عکس العمل ناراحتی او احساس عصبانیت است، در این حال بیشتر از هر موقعی به محبّت و حمایت شما نیاز دارد، اگر هم صحبت نکرد، سر به سرش نگذارید.2. مرد دوست دارد هنگامی که به خانه برمی گردد سختی و سردی کار را با گرمی و عاطفه و احساس همسرش برطرف کند، ابتدا او را تحویل بگیرید.
3. صبح ها پیش از شوهرتان از خواب برخیزید، تا وقتی که او سر سفره می آید، کارهای خود را انجام داده باشید.
4. بساط چایی و صبحانه را طوری تمیز و با سلیقه بچینید که شوهر با میل و رغبت برای صبحانه سر سفره حاضر شود.
5. پس از مراجعت شوهر به منزل، کارهای خود را حتی الامکان کنار بگذارید و در حضور او بنشینید و با سخنان دل نشین به گرمی از او پذیرایی کنید.
6. هنگامی که مرد خسته از سر کار بر می گردد، باید با زنی روبه رو شود که زیبا، آراسته و معطر باشد.
نکاتی درباره ی آرامش
1. دشواری های زندگی بر دوش شوهر است، او در برابر مشکلاتی که دارد، به دلسوزی و مهربانی و آرامش نیاز دارد، به گونه ای با او رفتار کنید که روح او آرامش یابد.2. سعی کنید غم خوار شوهر باشید، وقتی از مشکلاتی می گوید، فقط گوش کنید، او در این لحظه محتاج پند و اندرز نیست، هیچ گاه از اشتباهش چماقی بر ضدّ او نسازید.
3. تا حدّ امکان وسایل رفاه و آسایش او را آماده نمایید.
4. ضعف های او را به رخش نکشید و به او طعنه نزنید.
5. گلایه و ناراحتی های خود را با متانت و گرمی، با شوهرتان در میان بگذارید.
6. همواره به همسرتان امید و انرژی مثبت بدهید.
رازداری
1. آنچه در خانه می گذرد، امانت است، روا نیست که آن چه میان شما و همسرتان می گذرد به دیگران بگویید.(5)2. اختلاف و مسائل خود را به بیرون از خانه نبرید.
3. هرگز اسرار زندگی او را برای دیگران فاش نسازید.
4. مسائل و مشکلات خانه را بیرون نبرید.
نکاتی درباره مقایسه کردن همسر
1. پس از ازدواج فقط به شوهر خود فکر کنید و روی افکار و آرزوهای گذشته خط بطلان بکشید، خواستگاران گذشته را فراموش کنید و شوهر خود را با دیگران مقایسه نکنید.2. در حضور شوهر خود از مردان دیگر تعریف نکنید و وضع او را به رخش نکشید؛ به ویژه بستگان خود؛ زیرا شوهر با این تعریف ها نوعی زدگی و حسّاسیت به آنان پیدا می کند.
3. شوهر خود را سرزنش، و تحقیر نکنید، به ویژه در برابر بستگانش.
4. موقعیت های برتر دیگران را به نشانه ی تحقیر همسرتان بیان نکنید.
نکاتی درباره جلب محبّت
1. با شیوه های مختلف، شوهر خود را جذب کنید؛ با آرایش، لباس، خوش زبانی، خوش رفتاری، ترتیب لوازم منزل و... سعی کنید بیش از حد آرایش نکنید؛ زیرا مردان از زنان جلف و عروسکی خوششان نمی آید.2. در برابر شوهر خود غرور و تکبّر نداشته باشید، سعی کنید غرور کاذب و بی جای خود را کنار بگذارید.
3. سعی کنید همیشه پیش شوهرتان شاداب و خندان باشید، به ویژه صبح، هنگام خوردن صبحانه؛ زیرا خوش رویی باعث قوّت قلب شوهرتان می شود و محبّت شما را در قلب او بیشتر می نماید.
4. از خدمات و احسانش با محبّت قدردانی کنید، زیرا قدردانی کردن، بهترین راه جلب توجه و محبّت مرد است.
5. سؤال های مکرر و بی ربط از شوهرتان نکنید؛ بگذارید، او خودش شروع به صحبت کند!
حمایت از همسر
1. بگذارید شوهرتان احساس کند که پشتیبان او هستید.2. به حرف بدگویان گوش ندهید و حامی شوهر خود باشید.
3. در حضور جمع با احترام با او صبحت کنید و به نظراتش احترام بگذارید.
4. مردم به همان چشم به شوهرتان نگاه می کنند که شما او را معرفی کرده اید، شایسته است شوهرتان را به خوبی معرفی کنید.
5. سعی کنید با خوش رویی، شوهرتان را به انجام کاری تشویق کنید نه با توهین و پرخاش.
6. به شوهر خود وفادار باشید و همیشه با تشویق و تحسین او را بستایید.
7. به ترقی و رشد شوهر خود کمک کنید.
8. به شوهرتان وانمود کنید همان مرد لایقی است که می خواستید و خوبی هایش را در نظرش مجسّم سازید.
معاشرت و خویشان همسر
1. برای جلب اعتماد مادرشوهر و خواهرشوهر خود، گاهی برای آنها هدیه و کادو بخرید، در مناسبت ها و مهمانی های خود، به آنها توجه داشته باشید.2. به خویشان و بستگان همسرتان، احترام بگذارید.
3. در رفت وآمد و معاشرت با بستگان شوهر خود، پیش قدم باشید.
4. همسر خود را در معاشرت با اقوامش محدود نکنید.
5. بدون موافقت قبلی همسرتان، نه به جایی وعده بدهید، نه کسی را دعوت کنید.
آزادی دادن به همسر
1. شوهر نیاز دارد هر از چند گاهی از قید و بند زندگی زناشویی آزاد باشد؛ به او آزادی بدهید تا به دلخواه خود ساعاتی را آزاد باشد.2. با رفتن او به سفر، یا بودن در کنار دوستانش، مخالفت نکنید.
3. کاری نکنید که شوهرتان دروغگو شود، برای مثال گاهی زن از شوهر می پرسد برای مادرت چه چیزی خریدی؟ شوهر می گوید:
یک انگشتر طلا. اگر زن حساسیت نشان دهد، شوهر ناچار می شود هدایا و کمک های خود را به مادر و پدر مخفی کند و یا دروغ بگوید و همین طور اگر زن نسبت به دیگر مسائل زندگی، حساسیت زیادی نشان دهد، شوهر ناچار می شود، دروغ بگوید.
مخارج زندگی
1. پولی که همسرتان در اختیارتان می گذارد را برای خرج های پیش بینی نشده و اتفاقات ناگوار، صرفه جویی و پس انداز کنید؛ این کار موجب اعتماد و الفت بیشتر با همسر می شود.2. امکانات مالی و درآمد همه ی افراد یکسان نیست، همه نمی توانند در یک سطح زندگی کنند؛ بنابراین، هر زنی باید به میزان درآمد همسرش خرج کند و شوهرش را به قرض و نسیه وادار نکند، توقعات بی جا نداشته باشد؛ زیرا تقاضای بی جا و توقعات بی مورد معمولاً به تلخی زندگی منجر می شود. بنابراین توقعات خود را کم کنید تا تحملتان بیشتر شود.
3. از اسراف و زیاده روی در مخارج خودداری کنید.
4. از بذل و بخشش مال شوهر به دیگران خودداری نمایید.
5. برای شوهرتان خرج تراشی نکنید. پیامبر(ص) در این باره می فرماید:
«ایُّما اِمرأَةٍ اَدخَلَت عَلی زَوجِها فِی اَمرِ النَّفَقَةِ وَ کَلَّفَتهُ عَلی ما لا یُطیقُ لا یَقبَلَ اللهُ مِنها صَرفاً وَ لا عَدلاً حَتّی تَرجِعَ»(6)
هر زنی که در امور زندگی، با شوهرش مدار نکند و هزینه های سنگینی، بر همسرش تحمیل نماید، تا وقتی که از این راه باز نگشته و توبه نکرده است خداوند، هیچ فضل و بخشش و کار عبادی او را قبول نخواهد کرد.
در روایت دیگر می فرماید:
«هر زنی که در مسائل مالی و امور زندگی، با شوهرش سازش نکند و او را به بیش از طاقتش مجبور سازد، خداوند، نیکی هایش را قبول نمی کند و در حالی خداوند را ملاقات می کند که از او غضبناک است».(7)
کارهای منزل
1. کارهای منزل را به وقت انجام دهید، همچون شست و شو، پخت و پز و نظافت و... بسیارند نوعروسانی که وقت خود را به تفریح و خوش گذرانی و نگاه کردن به تلویزیون می گذرانند و به کارهای خانه رسیدگی نمی کنند، به گونه ای که جای تمیز، ظرف تمیز، لباس تمیز ندارند. آیا شوهران چنین بانوانی از زندگیشان لذت می برند؟!2. برای هر چیزی در خانه جایی معین کنید تا سرگردان نشوید و مدت زیادی از وقت شما صرف پیدا کردن آن نگردد.
3. اصول خانه داری همچون، خیاطی، آشپزی، گل دوزی و... را فرابگیرید.
4. برای علاقه مند کردن مرد به خانه و زندگی، بهتر است، او را در خانه راحت بگذارید و زندگی را بر او تلخ نکنید! مردان، از زنان سخت گیر، حساس و زودرنج گریزانند!
صبور باشید
1. در سختی های زندگی صبور باشید و با همسر خود بسازید.2. هنگام بیماری شوهرتان صبور باشید.
3. اشکال و بهانه گیری، برای مرد خسته کننده است. سعی کنید، کم تر ایراد و بهانه بگیرید!
4. زود قضاوت نکنید؛ برای مثال، اگر شوهر شما، دیر به خانه آمد، نگویید، بی احساس، بی مسئولیت و... شاید، مانعی برای او پیش آمده باشد، اجازه دهید، خودش توضیح بدهد!
نکاتی متفرقه
1. به شوهر خود دستور ندهید؛ زیرا مردان امر و نهی را دوست ندارند و به ویژه در برابر بستگان فرد.2. در مواقعی که همسرتان از نظر روحی آماده نیست، خواسته ی خود را مطرح نکنید.
3. وقتی قرار است با شوهرتان به مهمانی یا تفریح یا کاری بیرون بروید، سعی کنید نیم ساعت به وقت رفتن حاضر باشید و سبب معطلی شوهرتان نشوید؛ زیرا حوصله ی مرد آن قدرها نیست که تشریفات را تحمّل کند.
4. در صورت دیر آمدن مرد به خانه، ضمن سؤال از علت دیر آمدن، سعی کنید، به گونه ای برخورد نکنید که مرد احساس کند، بازخواست می شود. مردی می گفت: «کارم طوری است که بیش تر اوقات، نمی توانم، سر ساعت به منزل بروم؛ گرچه، همسرم، از این وضعیت باخبر است؛ امّا، تا به خانه می رسم، غرولند می کند. من، دیگر به این رفتارش عادت کرده ام و دیگر تلاش نمی کنم، سر وقت به خانه برسم».
5. نیازهای جنسی شوهر را بی پاسخ نگذارید. به گونه ای، در برابر شوهر ظاهر شوید تا چشم و دل شوهر از دیگران بی نیاز شد.
پیامبر(ص) در این باره می فرماید:
«خَیرُ نِسَائِکُمُ... العَزِیزَةُ فِی أَهلِهَا، الذَّلِیلَةُ مَعَ بَعلِهَا... وَ تُطِیعُ أَمرَهُ وَ إذَا خَلَا بِهَا بَذَلَت لَهُ مَا یُرِیدُ مِنهَا»(8)
بهترین بانوان شما، زنی است که نزد بستگانش عزیز و نفوذناپذیر و پیش شوهر رام و فروتن باشد. فرمان شوهرش را بپذیرد و هنگامی که با او تنها می شود، هرچه می خواهد، در اختیارش بگذارد.
آقادامادها و عروس خانم ها با هم بخوانند:
بایستگی های مشترک
1. از نسبت دادن القاب نامناسب به یکدیگر بپرهیزید!مانند: بدقول، شلخته، بی احساس، بی مسؤولیت، بی عاطفه، یک دنده، لجباز، زورگو، خودخواه.
2. با مسائل زندگی، احساسی برخورد نکنید.
3. خطاهای یکدیگر را در حضور دیگران، مانند: پدر و مادر، بستگان، و... خود بازگو نکنید.
4. در روابط زناشویی، به جای در نظر گرفتن ویژگی های منفی، بهتر است، ویژگی های مثبت یکدیگر را در نظر بگیرید.
5. از تندی و پرخاشگری بپرهیزید.
6. در هنگام گفت و گو با یکدیگر، از کلمات زیبا و عاشقانه استفاده کنید.
7. در هنگام بحث و جدل، به دنبال محکوم کردن هم نباشید.
8. اسباب آرامش و آسایش یکدیگر را فراهم نمایید.
9. هر روز را طوری بگذرانید که گویی آخرین روز زندگی است.
10. گاهی، در فضای محرمانه و صمیمانه، رفتار یکدیگر را ارزیابی کنید و انتظارهای خود را به یکدیگر بیان نمایید.
11. در هر زندگی، ممکن است، اشتباه و لغزش پیش آید؛ بهترین راه این است که زود کوتاه بیایید.
12. یک نواختی، آفت بزرگ زناشویی است؛ حتّی برای کسانی که بسیار خوشبخت هستند. به هر شکلی که می توانید، در زندگی خود، تنوّع ایجاد کنید: در پوشش، غذا، تفریح، دیدن اقوام، مسافرت، تغییر دکور خانه، و....
13. بدانید، زندگی زناشویی، فقط خواب و خوراک و تفریح نیست! باید، خود را آماده ی پدر شدن یا مادر شدن کنید؛ اصلاح اعمال و رفتار خویش، مشورت با بزرگ ترها، مطالعه کتاب های همسرداری و... همواره در حال رشد و تکامل معنوی سیر کنید.
14. سعی کنید، همیشه آمادگی نسبی برای آمدن میهمان داشته باشید، چه از نظر نظافت خانه و چه داشتن لوازم پذیرایی در کم ترین وجه.
15. برخی از هدایایی را که برای شما آورده اند، برای مناسبت های احتمالی دیگران نگهدارید تا در زمان مناسب کادو ببرید.
16. در میهمان نوازی، از تشریفات زیاد خودداری کنید.
17. زمینه های سوءتفاهم را برطرف نمایید.
18. هرگز، حسرت زندگی خوب دیگران را نخورید؛ بلکه، از زندگی آنان درس بگیرید و در روابط زناشویی خود از آن بهره ببرید.
19. بکوشید، در طول زندگی و در رویارویی با مسائل مختلف، رازدار همسرتان باشید و برای هر کسی سفره ی دلتان را نگشایید.
20. هرگز، توانایی های خودتان را به رخ همسرتان نکشید و یا برای اثبات خوبی های خود اطرافیان خود را تحقیر ننماید.
21. اختلاف زن و شوهر اجتناب ناپذیر است؛ امّا، وسیله ای است برای این که دو طرف حرف های منطقی خود را بزنند و خشم و ناراحتی و عدم رضایت پنهان خویش را آشکار کنند؛ در حقیقت، هر دعوایی با آن که یک ناهماهنگی است، خود، باعث هماهنگی بیش تر می شود، به شرطی که کوتاه بیاییم؛ زیرا، در مناقشات خانوادگی، برنده کسی است که زود کوتاه بیاید، نه کسی که ماجراجویی کند.
22. خانواده، در پرتو عشق تشکیل می شود؛ باید، با همان عشق اداره شود وگرنه اداره ی زندگی از راه قوانین و مقررات خشک، زندگی را به جهنمی سوزان تبدیل می کند؛ بنابراین، سعی کنید، به یکدیگر عشق بورزید.
23. همیشه، مراقب باشید تا اختلافات جزئی را هر چه زودتر برطرف سازید؛ زیرا، اختلافات جزئی مانند آتش زیر خاکستر است که هر چه کهنه تر شود، خطرناک تر می شود.
24. از همسر خود، انتظار نداشته باشید که بی عیب باشد؛ زیرا، خودتان هم بی عیب نیستید.
25. پیش از آن که در حال خشم، سخنی بر زبان برانید، تأمّل کنید و تا صد بشمارید یا صد صلوات بفرستید؛ و یا منزل را برای چند دقیقه ترک کنید، یا یک لیوان آب بنوشید.
26. به جای به کار بردن ضمیر من، همیشه از ضمیر ما استفاده کنید.
27. از حادثه ها، جریان نسازید.
28. وعده بیهوده به یکدیگر ندهید.
29. ادب در برخورد، رفتار و گفتار را برنامه زندگی خود قرار دهید.
30. میانه رو باشید و در هیچ یک از امور زندگی، خود را به افراط یا تفریط نیندازید.
31. از معنویات که عامل آرامش روح و روان هستند، فاصله نگیرید.
32. در رؤیا و خیال زندگی نکنید، به آنچه دارید، قناعت کنید؛ ولی، دست از فعالیت و تلاش برندارید.
33. در حضور همسر، به دوستان و بستگانتان محبّت زیاد نکنید.
34. در زندگی، لجباز و کینه توز نباشید.
35. اگر از همسر خود گله مند شدید، یا گذشت نمایید و یا در فضای مناسب با او سخن بگویید.
زوج های موفق و نمونه
1. امام خمینی(ره)
همسر حضرت امام خمینی(ره) می گوید:«آقا، در آغاز زندگی مان دو چیز به من سفارش کرد و دیگر تا آخر عمر درخواستی نداشت. فرمود: مراقب واجب و حرام باش، مستحبات و مکروهات شما به من ربطی ندارد. اداره ی داخل منزل، به ذوق و سلیقه شماست، به من ربطی ندارد».(9)
خانم فریده ی مصطفوی دختر امام خمینی(ره) می گوید:
«برخورد حضرت امام، با همسرشان، در عین صمیمیت و محبّت، بسیار محترمانه بود. در تمام مسائل شخصی و خانوادگی، نظر خانم محترم بود و هیچ گونه دخالتی در امور داخلی منزل نداشتند. البته خانم هم خیلی مقید بودند که هیچ کاری برخلاف میل و رضای آقا انجام ندهند».(10)
امام، در زندگی سختی گیری نمی کردند.
همسر امام خمینی(ره) می گوید:
«امام، به من خیلی احترام می گذاشتند، ایشان در اوج عصبانیت، هرگز، به من بی احترامی و اسائه ی ادب نمی کردند. تا من وارد اتاق می شدم، او جای خود را به من تعارف می کرد و تا من سر سفره ی غذا آماده نمی شدم، غدا نمی خورد و به بچّه ها هم می گفتند، صبر کنید تا خانم بیاید.
تا وقتی که او در خانه بود، نمی گذاشت، من به زحمت بیفتم و در جارو کردن خانه یا شستن لباس و کارهای منزل همکاری می کردند و از بچّه ها می خواستند، به مادرشان کمک کنند».(11)
2. شهید هاشمی نژاد(ره)
شهید حجت الاسلام سید عبدالکریم هاشمی نژاد، از یاران امام خمینی(ره) زندگی آرام و خدا پسندانه ای داشت. همسرش خانم ابطحی، درباره ی شوهرش می گوید: «او همسری بی نظیر بود. از ابتدای زندگی، به من می گفت: مرز بین من و تو خداست. خدا، در زندگی ما حاکم است؛ من تا زمانی از این زندگی راضیم که خدا راضی باشد».(12)3. علاّمه محمد حسین طباطبایی(ره)
مرحوم علاّمه طباطبایی صاحب تفسیر المیزان می فرمود:«در طول زندگی، هیچ گاه نشد که خانم کاری کند که من حداقل در دلم بگویم: کاش این کار را نمی کرد، یا کاری را ترک کند که من بگویم: کاش این عمل را انجام می داد».(13)
خانم نجمه ی طباطبایی دختر علاّمه ی طباطبایی درباره ی پدرش می گوید:
«ایشان، اخلاق و رفتار محمدی(ص) داشتند. هرگز عصبانی نمی شدند و هیچ وقت صدای بلند ایشان را در حرف زدن نشنیدیم. برنامه زندگی را طوری تنظیم کرده بودند که هر روز یک ساعت بعد از ظهرها در کنار اعضای خانواده باشند، در این مواقع، به قدری مهربان و صمیمی بودند که آدم باورش نمی شد، رفتارشان با مادرم، بسیار احترام آمیز و دوستانه بود. همیشه طوری رفتار می کردند که گویی مشتاق دیدار مادرم هستند، ما هرگز بگومگو و اختلافی بین آن دو ندیدیم. به قدری نسبت به هم مهربان و فداکار و باگذشت بودند که ما گمان می کردیم، این ها هرگز با هم اختلافی ندارند. آنان واقعاً مانند دو دوست با هم بودند. پدرم همیشه از گذشت و تحمّل مادرم تمجید می کرد و می فرمود: این زن، در طول زندگی همه سختی ها را تحمل کرده، ما از آغاز ازدواج همیشه با هم یکرنگ و یکدل بوده ایم.
در خانه اصلاً مایل نبودند، کارهای شخصی شان را دیگری انجام دهد. وقتی میهمان می رسید، سعی می کردند، به مادرم کمک کنند. وقتی، مادرم مریض می شد، اصلاً اجازه نمی دادند، از بستر بلند شود و کاری انجام دهد.
مادرم پیش از فوت، حدود 27 روز در بستر بیماری بود و در این مدّت پدرم از کنار بستر ایشان لحظه ای بلند نشدند. تمام کارهایشان را تعطیل کردند و به مراقبت از او پرداختند. بسیار وفادار و عاطفی بودند. تا سه یا چهار سال پس از فوت مادرم هر روز سر قبر او می رفتند، و بعد از آن هم که کم تر فرصت داشتند، به طور مرتب، دو روز در هفته بر سر مزار مادرم می رفتند و ممکن نبود، این برنامه را ترک کنند».(14)
4. شهید مطهری(ره)
همسر استاد مطهری می فرماید: «رفتار صمیمانه ای بین من و ایشان بود. هرچه از صفا و محبّت ایشان بگویم کم گفته ام. در طول زندگی یاد ندارم که به من گفته باشند، یک لیوان آب به ایشان بدهم، عاطفه و مهر عجیبی بین ما وجود داشت.آن قدر، استاد با من صمیمی بودند که رنج و ناراحتیم را نمی توانستند تحمل کنند؛ یادم هست، یک بار، برای دیدن یکی از دخترانم به اصفهان رفته بودم و پس از چند روز با یکی از آشنایانم به تهران برگشتم؛ حوالی سحر بود، چون وارد خانه شدم، مشاهده کردم، بچه ها خوابند و آقا بیدار است؛ چای حاضر نموده، میوه و شیرینی چیده بودند و منتظر بودند، دوستم از دیدن این وضع تعجب کرد و گفت: همه ی روحانیون این قدر خوبند؟ پس از سلام و علیک، آقا فرمودند: ترسیدم یک وقت من نباشم و شما از سفر بیایید و بچه ها خواب باشند و کسی نباشد که به استقبالتان بیاید. بدین جهت تا این ساعت بیدار ماندم».(15)
5. شهید بهشتی(ره)
بانو عزت الشریعه مدرس، همسر شهید بهشتی می فرماید:«چیزی که در 29 سال زندگی مشترکمان دیدم، ملایمت و صبر ایشان بود. قدری صبر و متانت و خونسردی خرج می داد که انسان را خجالت زده می کرد. در سراسر زندگی مشترکمان به یاد ندارم، این مرد مبارز و با تقوا، لحظه ای عصبانیت بی مورد داشته باشند. در کارهای خانه به من کمک می کردند. در خرید لوازم مورد نیاز و برخی اوقات شستن ظرف های آشپزخانه مرا یاری می دادند».
6. علاّمه محمدتقی جعفری(ره)
مرحوم علامه جعفری در مواجهه با همسر، جایگاه علمی و اجتماعی خویش را فراموش می کرد. هیچ گاه سختی ها و مشکلات مربوط به کارها را به خانه نمی آورد و اگر هم خسته بود، به سخنان همسرش نیکو گوش می داد؛ اظهارات معقول و منطقی همسرش را می پذیرفت؛ مدام در مناسبت های مقتضی از کوشش های همسرش، قدردانی می کرد و محیط خانه را چنان از صفا و صمیمیت آکنده می کرد که منزل، برای اعضای آن از هر جایی بهتر و لذت بخش تر بود.(16)روزی، اختلافی جزئی بین استاد و همسرش پیش آمد و عبارات نسبتاً تندی در میان رد و بدل شد. پس از گذشت لحظاتی چند، هنگامی که استاد، به بیرون از منزل عازم بود، به نهایت تواضع آمد و دست همسرش را بوسید و عذرخواهی کرد.(17)
روزی، به ایشان اعتراض شد که چرا در حالی که به بسیاری از شخصیت های علمی ایرانی و غیرایرانی و نیز برخی نهادها و گروه ها به دلیل تراکم برنامه هایتان نمی توانید، وقت بدهید، وقت خود را صرف کودکان دبستانی می کنید؟
ایشان فرمود: «ممکن است، قرار گرفتن آنان در این فضای ملاقات و گفت و گو، با توجّه به معصومیت و استعدادی که در این سنین دارند، اثری مثبت داشته باشد».(18)
7. سردار شهید سید محمد جهان آرا(ره)
همسر سردار شهید محمد جهان آرا، فرمانده پیروزمند سپاه خرمشهر درباره همسرش می گوید:«مبنای زندگی ما این بود که هر کس، در عملی که در زندگی می خواهد، انجام دهد، معیار اسلام را در نظر داشته باشد، نه این که طرف مقابل خوشش بیاید.
خدا را در تمام مسائل زندگی ناظر می دانست و هیچ کاری را بدون این که خدا را در نظر بگیرد، انجام نمی داد، این جزء مسائلی بود که زندگی ما را پربار می کرد و دیگر به سایر مسائل در کنار آن نیازی نبود.
زندگی را از فقر شروع کردیم، با ساده ترین امکاناتی که می شد، زندگی کرد. ایشان اعتقاد زیادی داشت به این که اگر جایی غذا می خوریم، افراد آن، اهل خمس باشند، پولی را که به دست می آوریم، مشکل نداشته باشد، به لقمه حلال خیلی تأکید داشت».(19)
آن که جهان پیچیده ی آدمیان را با دستان قدرتمند خود آفرید، خود، با شگفتی تمام، مردان و زنان را در کشاکش لحظه ها به نیروی تراوشگر روحی و روانی، به ویژه، بندگی های جنسی تجهیز کرد و با نوآوری تمام خلق نمود.
هرگز این روابط جنسی متعالی را سخیف و حیوانی صرف مپندار که دنیایی از اندیشه و شناخت را به همراه دارد.
بدان که آغوش گرم و اندام دلپذیر زن را وسیله ای برای دفع خواهش های نفسانی مرد قرار داد تا کرامت انسانی خود را با طمع ورزی بر دیگران به چالش نکشد! عشوه های گوارای آنان را چنان زیبنده و فریبنده کرد تا مردان را در حراست کانون خانوادگی خویش، محکم تر و استوارتر گرداند. شوریدگی را بر هر دوی آنان ارزانی داشت تا در سایه ی آن، از شررهای بیگانگان و رهزنان طریق معرفت و معنویت در امان مانند.
مرد را تکیه گاه و پناه زیباترین لحظه های زندگی زن قرار داد تا در این رهگذر، بر فردی واحد تکیه زند و قدر کوه استوار و عمود خیمه زندگی خود را بداند و زیبایی های روی و اندام خویش را، فقط، برای او هدیت کند. همه می دانیم که یگانه راه رسیدن به سر منزل مقصود، برای مردان و زنان، اتحاد و همبستگی معقول و مشروع است که حضرت ایزد منان، آن را به یکجا هبه کرده است...
پی نوشت ها :
1. کافی، ج1، ص52.
2. بحارالأنوار، ج77، ص2.
3. بحارالأنوار، ج104، ص132.
4. همان، ج59، ص291.
5. وسائل الشیعه، ج14، ص154.
6. مکارم الاخلاق، ص203.
7. روضة المتقین، ج9، ص388.
8. وسایل الشیعه، ج14، ح2، ص14. در وسائل، بابی مستقل است که می گوید: بر زن واجب است، در هر حال که شوهرش بخواهد، خود را در اختیار وی بگذارد.
9. برداشت هایی از سیره ی امام، ج1، ص39.
10. پا به پای آفتاب، ج1، ص96.
11. مجله دیدار آشنا، خرداد 73، ص58.
12. فریادگر شهادت، یادنامه شهید سید عبدالکریم هاشمی، ص323؛ مجله پیام زن، سال2، ش23 و ش91 سال 8، ص202.
13. آیینه ازدواج و روابط همسران، ص287؛ یادنامه علامه طباطبایی، ص129.
14. ماهنامه قرآنی آیات، ش5، ص38.
15. سرای اهل صفا، ص195.
16. سرای اهل صفا، ص269.
17. روزنامه رسالت، علیرضا، 8 دی ماه 1377.
18. همان.
19. مجله ی پیام زن، سال9، ش7، 1/ 7 /1379.
