مغز 4000 ساله

مغز 4000 ساله ای که به خاطر جوشیدن در مایع بدن خود فرد از بین نرفته است
باورتان می شود که این تکه‌ی نیم‌سوخته یکی از قدیمی‌ترین بخش‌های باقی مانده از مغز انسان در جهان باشد؟ خوب، قاعدتاً باید باور کنید. چون این حقیقت دارد.
باستان شناسان در غرب ترکیه چند سال پیش چهار اسکلت انسان را در یک تپه‌ی تدفینی کشف نمودند، که به گفته آنها قدمت آن به 4000 سال پیش، عصر برنز، باز می‌گردد. پژوهشگران توانستند مغزهای آنها را از طریق ترک خوردگیها در جمجمه‌شان، که به نظر می رسید به همراه بقیه‌ی بقایای اسکلتی و دیگر اشیاء چوبی اطراف آنها سوخته است، ببینند. سوختن عموما برای بقایای دارای حیات نقشی مخرب دارد، ولی در مورد مغزی که در تصویر فوق مشاهده می شود، در واقع همین سوختن عامل حفاظت خوب از آن بوده است.
مجله نیو ساینتیست توضیح داده که چگونه شعله‌ی فرضی از این مغزها حفاظت نموده است:
شعله‌های آتش احتمالاً تمام اکسیژن موجود در مقبره را مصرف نموده و مغزها را در مایع بدن خود افراد جوشانده‌اند. در نتیجه، فقدان رطوبت و اکسیژن در محیط به ممانعت از فروپاشی بافت آن کمک نموده است.
ترکیب شیمیایی خاک در محل نیز به این وضع کمک کرده است. پتاسیوم، منیزیوم و آلومینیوم در خاک با اسیدهای چرب در بافت نرم مغز واکنش داده و به حفظ شکل مغز کمک نموده‌اند. (همین کیفیت خاک رس-مانند در شهر Kütahya در آن نزدیکی سبب شده تا این شهر به یکی از معروفترین مراکز تولید کاشی و سرامیک در اوتامان ترکیه تبدیل شود.)
بور (Boron)، که زمانی برای حفاظت از مومیاییها استفاده می شد، نیز در خاک پیرامونی این محل یافت می‌شود که سبب می شود تا مغزها به چیزی شبیه سرامیک انسانی یا "چینی زیستی" تبدیل شوند که محققان در مطالعه‌ی اخیرشان که در HOMO (ژورنال زیست شناسی انسانی مقایسه ای] منتشر شده است آن را با این عنوان توصیف نموده اند.
یافتن مغزهایی با این قدمت و این‌چنین حفاظت شده در باستان شناسی امروزی تقریبا بی‌سابقه است، و فرصتهای جدیدی را برای تحقیق درباره تومورها، خونریزیها و حتی تاریخچه‌ی اختلالات عصبی در دوران باستان ارائه می کند. و به نظر ما به گونه‌ای مشابه، ایده‌ی سرامیک انسانی امکان‌های جدیدی را به روی فیلمهای ترسناک می گشاید...