نویسنده: دکتر نرگس شمس علیزاده
داروهای خواب آور به طور گسترده ای در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می گیرند. این داروها نباید به صورت خودسرانه استفاده شوند. و پزشک نیز تنها بعد از بررسی کامل مشکل خواب و دلایل احتمالی آن و بررسی بهداشت خواب می تواند این داروها را تجویز کند. استفاده از حداقل میزان دارو در کوتاه مدت ترین دوره توصیه می شود. عوارض این داروها شامل خواب آلودگی در طی روز، نامشخص ماندن علت بی خوابی و بازگشت شدیدتر بی خوابی به دنبال قطع مصرف آن هاست. باید توجه داشت که در افراد مسن و بیماران کلیوی مصرف این داروها ممکن است منجر به خواب آلودگی در طول روز، بروز اختلالات شناختی یا سقوط شود.
نکته ی مهم دیگر این است که به تدریج نسبت به اکثر داروهای خواب آور تحمل ایجاد می شود، یعنی اگر فرد با مصرف یک دارو به راحتی به خواب می رفت، ممکن است بعد ازمدتی به مصرف مقادیر بیش تری از آن دارو نیاز پیدا کند.
البته باید توجه داشت در مواردی که بی خوابی ثانویه بر اثر بیماری های دیگر، مثلاً افسردگی یا اضطراب، روی می دهد، مصرف دارو برای رفع مشکل زمینه ای الزامی است.
منبع مقاله :
شمس علیزاده، نرگس، (1388)، اختلال خواب(شناخت اختلالات و آشنایی با بهداشت خواب)، تهران: نشر قطره، چاپ اول
