صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

1. ای باد صبا! اگر به سرزمین یار من گذر کردی و بر پیچ و تاب زلف عطرآگین او وزیدی، بوی خوشی از گیسوی معشوق را برای من به ارمغان بیاور. بهترین هدیه برای عاشق، بوی خوشی از معشوق است.
2. ای باد صبا! سوگند به جان دوست که اگر پیامی از او برایم بیاوری، به شکرانه ی این کارت، جان خود را به رسم هدیه نثار خواهم کرد.
3. ای باد صبا! اگر اجازه ی ورود به بارگاه معشوق را نیافتی، دست کم اندکی از غبار کویش را برایم بیاور تا آن را مانند سرمه به چشم بکشم و چشمانم را روشنی بخشم. غبار کوی معشوق، روشنی چشمان عاشق است.
4. من گدا و آرزوی رسیدن به معشوق؟! این چه آرزوی محال و دوری است! به بیداری او را نخواهم دید، مگر اینکه به خواب ببینم.
5. این دل من در آرزوی قامت موزون و زیبای یار، مثل بید لرزان است و آرام و قرار ندارد.
6. اگرچه ما در نظر یار، بی قدر و ارزش هستیم و او به ما لطف و عنایتی ندارد، اما او در نزد ما چنان ارجمند و با ارزش است که یک تار موی او را به یک دنیا نمی دهیم.
7. حالا که حافظ بینوا و فقیر، غلام و بنده ی معشوق است، اگر دل عاشق او نیز از بند غم و درد رهایی پیدا کند و به وصال او برسد، چه می شود؟! خدا کند که معشوق، عشق مرا بپذیرد.