رابطه ی برادران و خواهران در خانواده های طلاق

 

با طلاق والدین از یک دیگر رابطه ی برادران و خواهران نیز ممکن است دستخوش تغییر شود. در حالی که بعضی از آن ها به یک دیگر نزدیک می شوند، سایرین ممکن است با جر و بحث های زیاد از یک دیگر فاصله ی عاطفی بگیرند. پیش بینی این که کودکان خانواده های طلاق چگونه به شرایط گوناگون طلاق پاسخ می دهند، کاری دشوار به شمار می رود.
فشارهای عاطفی که والدین به دنبال طلاق متحمل می شوند ممکن است به طور موقت باعث کاهش توجه آن ها به فرزندان شان شود، در نتیجه، بعضی از کودکان برای کسب حمایت و تغذیه ی روانی خود به سوی یک دیگر کشیده می شوند. از آن جایی که کودکان درباره ی طلاق احساسات مشابهی دارند، به خوبی قادرند تا عواطف و نگرانی های یک دیگر را بفهمند و برای یک دیگر احساس امنیت به وجود آورند. سایر کودکان، ممکن است بر عکس دچار تضادهای بیش تری با یک دیگر شوند. این کودکان ممکن است نسبت به تغییراتی که در خانواده رخ داده است، دچار سردرگمی و خشم شوند و احساسات منفی خود را به سایر کودکان خانواده انتقال دهند. درپاره ای از این نوع خانواده ها بعضی از خواهرها و برادرها برای جلب توجه والدین به رقابت های شدیدی دست می زنند که برخوردهای بیش تری به همراه می آورد. والدین این گونه خانواده ها می توانند با حرف زدن، گوش دادن و صرف زمان بیش تر برای کودکان شان به طور انفرادی با هر یک از آن ها رابطه برقرار کنند تا بتوانند بر چشم و هم چشمی میان فرزندان شان غلبه کنند.
والدین نیز بایستی به این نکته توجه کنند که خواهرها و برادرهای کوچک تر راحت تر نگرانی های خود را نسبت به خواهرها و برادرهای بزرگ تر ابراز می دارند. بنابراین، والدین بایستی با خواهرها و برادرهای بزرگ تر هم حرف بزنند، حتی اگر ناراحت به نظر نیایند. والدین بایستی در نظر داشته باشند که تشویق کودکان در انجام دادن کارهای منظم روزانه که در قبل از طلاق بنا نهاده شده است، باعث تقویت احساس پیوستگی و ثبات در زندگی آن ها می شود (لیون و کل 2004).
منبع مقاله: خدابخشی، رامین؛ (1388)، سرپرستی پس از جدایی (تلاشی آگاهانه برای جبران خطاهای خودآگاه و ناخودآگاه)، تهران: نشر قطره، چاپ اول