دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور

دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور *** گلبانگ زد که چشم بد از روی گل به دور
ای گل به شکر آنکه تویی پادشه حُسن *** با بلبلان بیدل شیدا مکن غرور
از دست غیبت تو شکایت نمی کنم *** تا نیست غیبتی نَبُود لذّت حضور
گر دیگران به عیش و طرب خرّمند و شاد *** ما را غم نگار بود مایه ی سرور
زاهد اگر به حور و قصور است امیدوار *** ما را شراب خانه قصور است و یا حور
می خور به بانگ چنگ و مخور غصّه ور کسی *** گوید تو را که باده مخور گو هُوَ الغَفُور
حافظ شکایت از غم هجران چه می کنی *** در هجر، وصل باشد و در ظلمت است نور

تفسیر عرفانی
1.بار دیگر بلبل عاشق و شکیبا از شاخه ی سرو بلند قامت آواز سر دارد که چشم بد از روی گل دور باد؛ بلبل با آواز خود رسیدن فصل بهار را نوید می دهد.فصل عشق و مستی فرا می رسد.
2.ای گل سرخ!به شکرانه ی آنکه بر دل بلبل عاشق سلطنت می کنی و پادشاه جمال و زیبایی هستی، با این بلبلان عاشق و بیدل، تکبّر نکن.
3.از دوری و غیبت تو هیچ گله و شکایتی ندارم، زیرا تا غیبت و جدایی نباشد، وصال به یار و حضور در کنار او لذت بخش نخواهد بود.
4.اگر دیگران با عیش و عشرت شاد و خرّم هستند، برای ما غم عشق شیرین است و فراق از معشوق سبب سرور و شادمانی است و عاشق بودن بی وصال لذت محسوب می شود.
5.چنانچه زاهد و پرهیزکار آلوده به ریا، دل به حوریان و کاخ های بهشتی بسته و امیدوار است، اما قصد ما عاشقان میکده و حور ما معشوق زیباروی است.
6.همراه با آواز دلنواز چنگ، شراب بنوش و غم مخور.اگر کسی به تو بگوید که می نخور به این دلیل که کار گناهی است، بگو خدا بخشنده است و گناهکاران را می بخشد و خدا عاشقان را می بخشد.
7.ای حافظ!چرا از غم دوری شکایت می کنی؟ عاقبت، دوران فراق پایان می یابد و در پی آن وصل میسّر می شود و پس از دوران تاریکی روشنایی می آید.