تألیف و ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری
منبع: راسخون
منبع: راسخون
دانشمندان ادعا مینمایند که میتوانند ماموتها و دایناسورها را به حیات برگردانند! آیا شما میترسید؟ آیا انجام چنین کاری امکان پذیر است؟ مطالب بیشتری را در باره ی همانند سازی حیوانات منقرض شده در گزارشی که در پایین شرح داده شده است بخوانید و جواب این سؤالات را به دست آورید.
آیا میتوانید تصور نمایید که روزی به جنگل وارد شوید و دایناسوری را بیابید که در انتظار خوش آمد گویی به شما است؟ احتمالاً شما پس از این که به تماشای فیلم تخیلی ژوراسیک پارک هالیوود نشستید قادر به تصور نمودن چنین موقعیت هراس انگیزی خواهید بود. این فیلم قطعاً علمی تخیلی بود که توانست اکثر ما را تا سر حد مرگ بترساند. همان گونه که در فیلم هم نشان داده شد، با ترکیب نمودن مواد ژنتیکی دایناسورهای منقرض گردیده و حیوانات دو زیست ابن امکان وجود داشت تا بتوان دو باره دایناسورها را به حیات باز گرداند! همانند سازی حیواناتی که میلیونها سال پیش وجود داشتند مانند دایناسورها از دههها قبل مبحثی بسیار داغ در رسانه ها بوده است.
نقاط مثبت و منفی جانوران منقرض گردیده
هیچ کس نمیتواند پیش بینی نماید که آیا میتوان دایناسورها را با استفاده از فرآیند همانند سازی به وجود آورد، اما دانشمندان در باره ی این واقعیت که بتوان جانوران و پستان دارانی که در طی چند دهه و سده ی اخیر منقرض گردیدهاند را با موفقیت مورد همانند سازی قرار داد خوش بین هستند! اما پس از آن، سؤال یک میلیون دلاری این است که، در صورتی که فناوری همانند سازی به دست افراد بدی افتد چه اتفاقی پیش خواهد آمد؟ آیا این امر برای بشریت مرگ بار نخواهد بود؟
نقاط مثبت
همانند سازی گونه های منقرض گردیده بسیار دشوار است، چرا که جمع آوری نمونه از گونه هایی که در هزاران سال پیش زیست مینمودند تقریباً غیر ممکن است. با این وجود، حفاظت به عمل آوردن از جانورانی که در چند دهه و یا سده ی آینده در معرض خطر انقراض قرار دارند را میتوان با استفاده از فرآیند همانند سازی به انجام رسانید. از این رو، یکی از مزایای همانند سازی جانوران منقرض گردیده در ارتباط با حفظ گونه های نادر جانوری است. فهرست گونه های در معرض خطر انقراض در جهان کنونی بسیار طولانی است و با بهره جستن از تکنیکهای همانند سازی میتوان جمعیت چنین گونه های جانوری ای را دو باره زیاد نمود. میزان انقراض چندین گونه ی جانوری طی دو دهه ی اخیر بسیار بالا بوده است. برای محافظت از چنین گونه هایی، ایده ی بدی نیست که از تکنیکهای همانند سازی بهره جوییم. با وجود این، هیچ یک از ما دوست نخواهد داشت تا جانورانی به مانند پاندای بزرگ، پلنگ، چیتا، پلنگ وحشی، ببر و گرگ خاکستری تبدیل به بخشی از کتاب داستانهای نسلهای آینده ی ما گردند. دانشمندان در حال تلاش در جهت باز گرداندن ببر تاسمانی و یا تیلاکین از طریق روش همانند سازی بودهاند، گونهای که در طی چندین دهه ی قبل و به علت شکار بی رویه منقرض گردید. گفته میشود که دانشمندان در حال استفاده از نمونه های بافتی ببرهای تاسمانی که در موزه ها نگهداری میشوند هستند. در مورد دایناسورها به نظر بسیار بعید میرسد که بدن دایناسورها در طول چنین مدت طولانی ای بدون آسیب باقی مانده باشد. به دست آوردن نمونهای که از نظر پزشکی حائز اهمیت باشد از اسکلت دایناسورها کاری بسیار سخت به نظر می اید.
نقاط منفی
اولاً، همانند سازی کونه های در معرض خطر انقراض منطقی به نظر میرسد، اما این که فرآیند همانند سازی تا چه اندازه میتواند موفقیت آمیز باشد چیزی است که تنها زمان میتواند پاسخگوی آن باشد. علاوه بر این، مشاهده شده است که گونه های همانند سازی شدههمواره بستگانی نا سالم به نسبت والدین خود هستند. این بدین معنی است که تنها برای حفظ کردن چنین گونه هایی، ما باید به ایجاد کردن حیوانات همانند سازی شدهای بپردازیم که ضعیف هستند و امکان دارد که حتی نتوانند مدت عمر معمولی خود را نیز طی نمایند. به طور مشابه، سؤال در باره ی همانند سازی جانوران منقرض شدهای مانند دایناسورها کاملاً غیر عقلانی به نظر می اید. دایناسورها و ماموتهای اعصار گذشته در زیستگاه های متفاوتی رشد و نمو میکردند. تغییرات بسیار زیادی پس از گذشت میلیونها سال به وجود آمده است و حتی در صورتی که بتوان آنها را همانند سازی نمود نیز آنها قادر نخواهند بود تا خود را با شرایط آب و هوایی دوران کنونی سازگار سازند. یکی دیگر از سؤالات سختی که نیاز به توضیح خوبی دارد این است که آیا دایناسورها و انسانها میتوانند در کنار یک دیگر هم زیستی نمایند. آیا شما فکر میکنید که بتوانید با وجود صدها دایناسور تنها در فاصله ی چند کیلومتری از محل سکونت خود به زندگی بپردازید؟ و چه مکانها و قفسهایی برای این که بتوانند فضایی مناسب را برای آزادانه زندگی کردن آنها فراهم آورند ساخته خواهند شد؟
همانند سازی جانوران منقرض گردیده به نظر یک طرز برخورد شورمندانه ی علم پزشکی برای "ایفا کردن نقش خدا" است، چرا که شرایط آب و هوایی و اجتماعی ای که در بیلیونها سال پیش وجود داشته است با شرایط حال حاضر یک سان نیستند. بله، قطعاً ما باید در تلاش باشیم تا با استفاده از فناوری همانند سازی از برخی از گونه های نادر حفاظت به عمل آوریم، اما باز هم با این وجود فناوری ما در همانند سازی برای موفق شدن هم چنان نیاز به صرف سالها تحقیق دارد. با این همه، به نظر منطقی نمیرسد که ببری را همانند سازی نماییم که در نهایت در تمام طول عمر خود بیمار باقی بماند و فاقد هر یک از خصوصیات واقعی یک ببر باشد. پس از مورد بررسی قرار دادن تمامی نقاط مثبت و منفی گوناگون همانند سازی، آیا تصور می‌نمایید که ما باید به همانند سازی حیوانات منقرض شده بپردازیم؟ نظرات خود را در قسمت پایین و در ستون نظرات با ما در میان بگذارید.
آیا میتوانید تصور نمایید که روزی به جنگل وارد شوید و دایناسوری را بیابید که در انتظار خوش آمد گویی به شما است؟ احتمالاً شما پس از این که به تماشای فیلم تخیلی ژوراسیک پارک هالیوود نشستید قادر به تصور نمودن چنین موقعیت هراس انگیزی خواهید بود. این فیلم قطعاً علمی تخیلی بود که توانست اکثر ما را تا سر حد مرگ بترساند. همان گونه که در فیلم هم نشان داده شد، با ترکیب نمودن مواد ژنتیکی دایناسورهای منقرض گردیده و حیوانات دو زیست ابن امکان وجود داشت تا بتوان دو باره دایناسورها را به حیات باز گرداند! همانند سازی حیواناتی که میلیونها سال پیش وجود داشتند مانند دایناسورها از دههها قبل مبحثی بسیار داغ در رسانه ها بوده است.
هیچ کس نمیتواند پیش بینی نماید که آیا میتوان دایناسورها را با استفاده از فرآیند همانند سازی به وجود آورد، اما دانشمندان در باره ی این واقعیت که بتوان جانوران و پستان دارانی که در طی چند دهه و سده ی اخیر منقرض گردیدهاند را با موفقیت مورد همانند سازی قرار داد خوش بین هستند! اما پس از آن، سؤال یک میلیون دلاری این است که، در صورتی که فناوری همانند سازی به دست افراد بدی افتد چه اتفاقی پیش خواهد آمد؟ آیا این امر برای بشریت مرگ بار نخواهد بود؟
نقاط مثبت
همانند سازی گونه های منقرض گردیده بسیار دشوار است، چرا که جمع آوری نمونه از گونه هایی که در هزاران سال پیش زیست مینمودند تقریباً غیر ممکن است. با این وجود، حفاظت به عمل آوردن از جانورانی که در چند دهه و یا سده ی آینده در معرض خطر انقراض قرار دارند را میتوان با استفاده از فرآیند همانند سازی به انجام رسانید. از این رو، یکی از مزایای همانند سازی جانوران منقرض گردیده در ارتباط با حفظ گونه های نادر جانوری است. فهرست گونه های در معرض خطر انقراض در جهان کنونی بسیار طولانی است و با بهره جستن از تکنیکهای همانند سازی میتوان جمعیت چنین گونه های جانوری ای را دو باره زیاد نمود. میزان انقراض چندین گونه ی جانوری طی دو دهه ی اخیر بسیار بالا بوده است. برای محافظت از چنین گونه هایی، ایده ی بدی نیست که از تکنیکهای همانند سازی بهره جوییم. با وجود این، هیچ یک از ما دوست نخواهد داشت تا جانورانی به مانند پاندای بزرگ، پلنگ، چیتا، پلنگ وحشی، ببر و گرگ خاکستری تبدیل به بخشی از کتاب داستانهای نسلهای آینده ی ما گردند. دانشمندان در حال تلاش در جهت باز گرداندن ببر تاسمانی و یا تیلاکین از طریق روش همانند سازی بودهاند، گونهای که در طی چندین دهه ی قبل و به علت شکار بی رویه منقرض گردید. گفته میشود که دانشمندان در حال استفاده از نمونه های بافتی ببرهای تاسمانی که در موزه ها نگهداری میشوند هستند. در مورد دایناسورها به نظر بسیار بعید میرسد که بدن دایناسورها در طول چنین مدت طولانی ای بدون آسیب باقی مانده باشد. به دست آوردن نمونهای که از نظر پزشکی حائز اهمیت باشد از اسکلت دایناسورها کاری بسیار سخت به نظر می اید.
نقاط منفی
اولاً، همانند سازی کونه های در معرض خطر انقراض منطقی به نظر میرسد، اما این که فرآیند همانند سازی تا چه اندازه میتواند موفقیت آمیز باشد چیزی است که تنها زمان میتواند پاسخگوی آن باشد. علاوه بر این، مشاهده شده است که گونه های همانند سازی شدههمواره بستگانی نا سالم به نسبت والدین خود هستند. این بدین معنی است که تنها برای حفظ کردن چنین گونه هایی، ما باید به ایجاد کردن حیوانات همانند سازی شدهای بپردازیم که ضعیف هستند و امکان دارد که حتی نتوانند مدت عمر معمولی خود را نیز طی نمایند. به طور مشابه، سؤال در باره ی همانند سازی جانوران منقرض شدهای مانند دایناسورها کاملاً غیر عقلانی به نظر می اید. دایناسورها و ماموتهای اعصار گذشته در زیستگاه های متفاوتی رشد و نمو میکردند. تغییرات بسیار زیادی پس از گذشت میلیونها سال به وجود آمده است و حتی در صورتی که بتوان آنها را همانند سازی نمود نیز آنها قادر نخواهند بود تا خود را با شرایط آب و هوایی دوران کنونی سازگار سازند. یکی دیگر از سؤالات سختی که نیاز به توضیح خوبی دارد این است که آیا دایناسورها و انسانها میتوانند در کنار یک دیگر هم زیستی نمایند. آیا شما فکر میکنید که بتوانید با وجود صدها دایناسور تنها در فاصله ی چند کیلومتری از محل سکونت خود به زندگی بپردازید؟ و چه مکانها و قفسهایی برای این که بتوانند فضایی مناسب را برای آزادانه زندگی کردن آنها فراهم آورند ساخته خواهند شد؟
همانند سازی جانوران منقرض گردیده به نظر یک طرز برخورد شورمندانه ی علم پزشکی برای "ایفا کردن نقش خدا" است، چرا که شرایط آب و هوایی و اجتماعی ای که در بیلیونها سال پیش وجود داشته است با شرایط حال حاضر یک سان نیستند. بله، قطعاً ما باید در تلاش باشیم تا با استفاده از فناوری همانند سازی از برخی از گونه های نادر حفاظت به عمل آوریم، اما باز هم با این وجود فناوری ما در همانند سازی برای موفق شدن هم چنان نیاز به صرف سالها تحقیق دارد. با این همه، به نظر منطقی نمیرسد که ببری را همانند سازی نماییم که در نهایت در تمام طول عمر خود بیمار باقی بماند و فاقد هر یک از خصوصیات واقعی یک ببر باشد. پس از مورد بررسی قرار دادن تمامی نقاط مثبت و منفی گوناگون همانند سازی، آیا تصور می‌نمایید که ما باید به همانند سازی حیوانات منقرض شده بپردازیم؟ نظرات خود را در قسمت پایین و در ستون نظرات با ما در میان بگذارید.
/ج
