نقش خانواده در احساس خوشبختي

مسلماً همه ي ما مي دانيم که عوامل مختلفي در سعادت و خوشبختي انسان ها نقش دارند، ولي يقين بدانيد که تأثير خانه و خانواده در زندگي و سعادت، بيش از ساير عواملي است که در حيات آدمي دخيل اند.
خانه جايي است که انسان نخستين درس هاي زندگي را در آن مي آموزد، رشد و نمو مي کند و اغلب اوقاتش را در آن سپري مي کند. خانواده مسئول تکوين شخصيت ماست و قدرت ما براي کار و زندگي از آن منشأ مي گيرد. بزرگ ترين مسئوليت در خانواده به عهده ي پدر و مادر است و آن ها سکان دار کشتي عظيم خانواده هستند و بايد آن را به سر منزل مقصود رهنمون سازند.
نخستين گامي که لازم است پدر و مادر براي سعادت و خوشبختي فرزندان خود بردارند، ايجاد يک محيط گرم و پر از مهر و عاطفه در کانون خانواده است. زيرا محيط سرد خالي از مهر و عاطفه، زمينه ي مساعدي براي فرار فرزندان از محيط خانواده و ريشه گرفته احساسات نامطلوب از قبيل خصومت و کناره گيري از اجتماع و حس انتقام جويي و بالاخره بدبختي و تيره روزي است.
پدر ومادر علاوه بر تأمين نيازهاي جسمي و رفاهي کودکان، لازم است به نيازهاي روحي آن ها نيز توجه داشته باشند. کودکان خود را بشناسند و براي شان ارزش قايل شوند. استعدادهاي آنان را جست وجو کنند و براي شکوفا شدن اين استعدادها تلاش نمايند. اگر داراي نقطه ضعف و نواقصي باشند، بايد در حد توانايي خود در جهت رفع آن ها برآيند.
امنيت و صلح و صفاي خانوادگي مستلزم بيداردلي و روشن بيني بسيار است. بنابراين پدر و مادر فهميده نبايد در برابر کودکان خود مشاجره کنند. البته به طور کلي نمي توان از وقوع اختلافات خانوادگي جلوگيري کرد ولي مهم اين است که به رغم اختلافات، پدر و مادر هماهنگي خود را به هيچ وجه از دست ندهند. پدر ومادر بايد صفات خوب و پسنديده مثل گذشت و فداکاري، صبر و بردباري و شجاعت و شهامت در برابر مشکلات را به فرزندان خود نشان دهند و بياموزند و با فرزندان خود به عدالت رفتار کنند و بين آنها فرق نگذارند و به آن ها احترام بگذارند.
محيط خانواده بايد بهشت تمام افراد خانواده باشد. وظيفه ي افراد خانواده همکاري با يکديگر و فراهم نمودن محيطي صميمانه براي خوشبخت ساختن همديگر و رفع نيازمندي هاي هم است. افراد خانواده بايد مواظب روحيات يکديگر باشند و به سليقه ها و خواسته هاي هم احترام بگذارند. خودخواهي را کنار گذاشته و از همديگر توقع نابجا نداشته باشند.
پژوهش هاي فراوان در باره ي روابط خانوادگي نشان داده است کساني که داراي خاطرات شيرين و نقش هاي مطبوع و دلپذيري از دوران کودکي و پدر و مادر خود هستند، عموماً در تحصيل موفق تر، در شغل پيروزتر، در زناشويي کامياب تر و در اجتماع سازگارتر هستند و به طور کلي در زندگي شادکام بوده و احساس خوشبختي مي کنند. منبع مقاله :
اميري، شاهرخ؛ (1387) خوشبختي- بدبختي انتخاب با توست! تهران: نشر قطره، چاپ اول.