وفات ام سلمه
اُم‌سلمه فضایلى دارد که او را از دیگر همسران پیامبر صلی الله علیه و آله به جز خدیجه کبرى علیهاالسلام متمایز کرده است: بارها عایشه را در پیروى از امام على بن ابی‌طالب علیه‌السلام نصیحت مى‌کرد ولى او نمى‌پذیرفت.
حدیث «نحن معاشر الانبیاء لانورِّث...» را که ابوبکر آن را به دروغ به رسول خدا صلى الله علیه و آله نسبت داد بود، تکذیب کرد.
هنگامى که امیرالمومنین علیه‌السلام براى جنگ جمل حرکت کردند، ام‌سلمه پسرش عمر بن ابى‌سلمه را براى یارى آن حضرت فرستاد و به آن حضرت پیغام داد: که «اگر پیامبر صلی الله علیه و آله همسرانش را به ملازمت خانه‌ها امر نفرموده بود، مى‌آمدم و در نصرت و یارى شما کوتاهى نمى‌کردم».
هنگام حرکت امام حسین علیه‌السلام از مدینه به مکه اُم‌سلمه آمد و خبر شهادت آن حضرت را که از پیامبر صلى الله علیه و آله شنیده بود با اندوهى فراوان بازگو کرد. امام حسین علیه‌السلام محل شهادت و موضع دفن خود اصحابش و... را به معجزه به او نشان دادند. سپس مقدارى از خاک آن بقعه طیبه را به اُم‌سلمه دادند، آن خاک نزد ام‌سلمه بود تا روز عاشورا که پیامبر صلى الله علیه و آله را با حالتى ناراحت در خواب دید، عرض کرد: یا رسول اللّه، این چه حالتى است که در شما مى‌نگرم؟ فرمودند: «اى ام‌سلمه، حسین مرا کشتند...» و قتى از خواب بیدار شد، دید خاکى که به او داه بودند به خون تبدیل شده است و غیره فضایلى که براى اُم‌سلمه بیان شده است.
منبع: تقویم شیعه، عبدالحسین نیشابوری، صفحه 25.
