امضاي توافقنامه سازش ميان ساف - تل ‏آويو (1993م)

بعد از جنگ‏هاي چهارگانه اعراب و اسرائيل و عدم موفقيت كشورهاي عرب در حذف رژيم اسرائيل و نيز اوج‏گيري اختلافات در ميان سران اسلامي، طرح صلح با اسرائيل مطرح گرديد. دولت مصر به رهبري انور سادات در سال 1979م اين طرح را عملي نمود. چند سال بعد از آن، ياسر عرفات نيز سلاح را زمين نهاد و به جرگه مدافعان صلح با رژيم غاصب صهيونيستي پيوست. در همين راستا در سيزدهم سپتامبر 1993م توافق‏نامه سازشي بين ياسر عرفات رهبر سازمان آزادي بخش فلسطين و اسحاق رابين نخست‏وزير وقت رژيم صهيونيستي در واشينگتن به امضا رسيد كه به توافق غزّه - اَريحا، موسوم شد. در اين توافقنامه كه دو سال پس از آغاز گفتگوهاي به اصطلاح صلحِ اعراب و اسرائيل منعقد شد، سازمان آزادي‏بخش فلسطين و رژيم صهيونيستي، يك‏ديگر را به رسميت شناختند. هم‏چنين اين رژيم، پس از اخذ امتيازات متعدد از ياسر عرفات، موافقت كرد تا از 90 درصد از اراضي كرانه باختري رود اردن عقب‏نشيني كند و تا سال 1999م، پيمان‏هاي نهايي ايجاد يك دولت فلسطيني در محدوده نوار غزه تا شهرِ اريحا در كرانه غربي رود اردن را امضا كند. علاوه بر آن، براساس قرارداد غزّه - اَريحا، شهرك سازي صهيونيست‏ها در سرزمين‏هاي اشغالي نيز بايد خاتمه يابَد، زندانيان فلسطيني آزاد شده و مذاكره در مورد بازگشتِ آوارگان فلسطيني و تعيين خطوط مرزي آغاز گردد. علي‏رغم خوش‏بيني رهبرانِ سازمان آزادي‏بخش فلسطين، سرانِ رژيم صهيونيستي تقريباً به هيچ يك از تعهّدات خود در قرارداد غزّه - اَريحا پاي‏بند نماندند و در مقابل، نه تنها ياسر عرفات را به دادن امتيازات متعدد وادار كردند، بلكه با انعقاد اين قرارداد با وي، جبهه متحد اعراب را در مذاكرات با تل آويو، متفرق نمودند.

تاریخ رویداد : 13 سپتامبر