با سلام خدمت شما . حدود 3 ماه میشود که با دختر خانمی 25 ساله آشنا شده و به خواستگاری اش رفته ام و حرفهای اولیه را هم زده ایم و قرار است با اطلاع خانواده ها کمی بیشتر با هم و با خصوصیات همدیگر آشنا شویم . ایشان دختر خانم خوبی هستند از نظر من از هر نظر ایده آل . ما هر دو به هم علاقه داریم فقط چند وقت پیش حرفی را از این خانم شنیدم که مرا کمی دو دل کرد . حدود 10 روز پیش داشتیم با هم صحبت میکردیم که این خانم گفت : راستش من آدم خودخواهی هستم و همیشه خودم را بیشتر از بقیه دوست دارم حتی اگر بچه دار هم بشویم باز من خودم را بیشتر از بچه ام دوست خواهم داشت! . راستش با شنیدن این حرف خیلی تعجب کردم چون اصلا همچین دختری نیست خیلی خونگرم و صمیمی با دلی پاک و مهربان و من واقعا توقع شنیدن این حرف را نداشتم . حالا میخواستم از شما کمک بخواهم و بپرسم بنظره شما این خصلت را میتوان نادیده گرفت و تن به ازدواج داد ؟ آیا این مورد آنقدر اهمیت دارد که پا روی عواطف و علائقم گذاشته و قید ازدواج را بزنم ؟ از وقتی این حرف را شنیده ام بدجور دچار دو دلی شده ام چون واقعا نمیدانم این حرفش را باور کنم یا خصوصیات دیگرش که اصلا با این حرفش جور در نمی آید ؟! ضمنا مطمئنم که من را دوست دارد و این حرف بهانه آوردن نیست . بطور کل میخواستم اینگونه افراد با این نوع نگرش چه جور آدمهایی هستند ؟ راستش را بخواهید خیلی گیج شده ام و بر سر دوراهی مانده ام که خوب است یا بد ؟ این خودخواهی عجیب را نادیده بگیرم یا خیر ؟ ممنون میشوم راهنمایی بفرمایید . سپاسگزارم