با سلام من الان پسری بیست ساله هستم که شدیدا نیاز به ازدواج دارم اما هنوز دانشجو هستم و کار و خانه و... ندارم البته بگم مشکل سربازی ندارم چون معاف هستم...مدتی با دختری خوب اشنا شدم اما چون هم من هم اون خیلی به رضایت خدا اهمیت میدیم با وجود علاقه ای که به هم داریم با هم صحبت نمیکنیم تا موقعیت مناسب ...البته اون خانم دختر17سال داره و الان واقعا به فکر ازدواج هم نیست به همین دلیل اصرار داره که رابطه هر از گاهی پیامکی هم نداشته باشیم میگه احساس گناه می کنه....اما من هم خیلی دوستش دارم چون واقعا دوست دارم باهاش ازدواج کنم.... رابطه ما دو تا بچه مذهبی اولش خیلی اتفاقی بود و واقعا الکی الکی با هم مدتی صحبت کردیمو بهم وابسته شدیم.... اما حسم میگه بعدکه این دختر خانم امد دانشگاه ی جورایی فکر ازدواج رو میکنه....تو رو خدا بهم نگین این احساس اتیشی هست فراموشش کنم....چون واقعا با عقلم عاشقش هستم...فقط راهنماییم کنید با شرایط موجود چه کار کنم که بتونم بهش برسم و در کنارش ارامش واقعی رو کسب کنم؟؟؟؟؟....در ضمن اینم بگم هر دومون تقریبا در یک سطح فرهنگی و اقتصادی هستیم ...با تشکر خدانگهدار