باسلام. خواهر عزیزم قبل از هر نکته ای باید خساست را تعریف کنیم تا با ویژگی های دیگر اشتباه نشود. گاهی مرد- عقل معاش یا مدیریت پول دارد به این معنا که اهل ریخت و پاش نیست و منطقی خرج می کند- اما چون همسرش در خانه ای بزرگ شده است که این مدیریت- کمتر اعمال می شده یا پدرش فرد سخاوتمندی بوده است- شوهر را با پدر مقایسه کرده و او را فرد خسیسی می داند به همین خاطر بهتر بود در مورد این خصوصیت ایشان حداقل دو مثال عملی می زدید. مثلا ممکن است مرد برخی از مخارج را ضروری نمی داند ولی در موراد لازم هم کوتاهی نمی کند یا اصلا نمی داند شما چه نیازهایی دارید و لازم است در این موارد با او صحبت کنید- در این صورت نیز نمی توان ایشان را خسیس دانست. گاهی هم خانم ها انتظار دارند همسرشان در دوران عقد مانند زندگی رسمی نیازهای او را برآورده کند و چون پاسخ مثبتی از شوهر نمی بیند او را خسیس می پندارد. به نظر مشهور فقیهان- نفقه ی زن بر مرد متوقف بر تمکین خاص است و چون زن در دوران عقد معمولا تمکین نمی کند نفقه اش بر مرد واجب نیست . گاهی مرد در دوره ی عقد کمتر هدیه می خرد و برای تامین نیازهای اصلی زندگی مشترک صرفه جویی می کند یا توان خرج کردن و هدیه خریدن را ندارد در این موارد هم نمی توان شوهرتان را خسیس دانست - اما اگر این موارد منتفی و شوهر شما به معنای واقعی خسیس باشد و مثلا از یک بستنی و غذای رستوران یا کرایه ی تاکسی در دوران عقد دریغ بورزد با ورود به زندگی مشترک بدتر خواهد شد و اگر خود شما چنین روحیه ای نداشته باشید بسیار رنج خواهید برد و چنانچه فرد سخاوتمندی باشید- فشارهای روحی تان بیشتر خواهد شد. اگر شاغل و دارای استقلال مالی هستید یا پشتوانه مالی دارید یا پدرتان هنگام نیازمندی حمایتتان خواهد کرد ممکن است زندگی با چنین همسری را تحمل کنیددر غیر اسن صورت زندگی بسیار سختی خواهید داشت. در مضیقه بودن از نظر امکانات رفاهی- میهمانی دادن- تغذیه فرزندان و تامین نیازهای آنها قسمتی از این مشکلات است. و به ندرت احتمال دارد که این ویژگی شخصیتی تغییر کند. البته گاهی خساست جزئی از ویژگی های اختلال شخصیت وسواسی است یعنی این افراد ضمن خسیس بودن کمال گرا نیز هستند و زمان بسیاری را صرف جزئیات بی اهمیت می کنند- اعتیاد گونه وقف کار می شوند و در دور انداختن اشیای بی ارزش ناتوان انند. پس در صورت مشاهده این خصوصیات همراه با خساست توصیه می کنم همراه با همسرتان به یک روانشناس بالینی جهت بررسی های کامل تر مراجعه کنید.