ناشناس
سوال 1اقای مشاور من ۱۵سالمه دوست دارم کف پاهای زنا....
سوال 1
اقای مشاور من ۱۵سالمه دوست دارم کف پاهای زنا. رو بلیسم بو کنم بوس کنم دوست دارم زیر بغلشونو بلیسم عرق ریربغلشونو بوکنم وتمیزکنم دوست دارم کنیز اونا باشم دوست دارم سگ اونا باشم دوست دارم منو تحقیر وادیت کنن شکنجه و کمکم کنید خواهشا
سوال 2
سلام به همگی من هم متاسفانه علاقه شدیدی به جوراب زنانه دارم مخصوصا جوراب شیشه ای مشکی اونم وقتی بومیده...واقعا خیلی تو پای زنا خوشگله من هم جوراب زنانه میپوشم هم لباس های زیر و رو اونم فقط مال زن داییم چون لباساشو خیلی دوست دارم دوست دارم یک لختش کنم لباساشو بپوشم...دکتر منم راهنمایی کن؟؟؟؟؟
سوال 3
با سلام من به همین بیماری مبتلا هستم. من پسرم و همین روم تاثیر گذاشته تا همجنسگرا بشم و خیلی از دست خودم می رنجم لطفا جواب بدید و راه حل را بگید خواهش میکنم زندگی من داره از هم میپاشه من دوست دارم از هم جنس خودم مورد آزار و اذیت قرار داده بشم لطفا اگه زندگی یک انسان براتون مهمه کمکم کنید من از بچگی دوران سه چهار سالگی جوراب بقیه رو میخوردم و الان هم تو جمع اینو میگنو منو مورد تمسخر قرار میدن واقعا دوست دارم خود کشی کنم بگید راه حل مشکلو خیلی ممنون
مشاور: خانم صفری
باسلام ترجیح می دهم در پاسخ به سوالات این عزیزان شواهد علمی را معرفی کنم ابتدا به توضیح مشکلات جنسی سوال 1 و سوال 3 و سپس سوال 2 می پردازم و در نهایت راه های درمانی مشترک را خدمتتان عرض می کنم. آنچه در سوال 1 و سوال 3 مطرح شده در متون علمی به آزارخواهی یا مازوخیسم جنسی نام گرفته. مازوخیسم نام خود را از فعالیت های فئون ساخر مازوخ رمان نویس اتریشی گرفته است که شخصیت های داستانهایش از اینکه زنان با آنها بدرفتاری کنند و برآنها تسلط یابند لذت جنسی می بردند. مبتلایان به آزار خواهی جنسی اشتغال ذهنی تکراری با امیال جنسی و تخیلات مربوط به تحقیرشدن، کتک خوردن به بند کشیده شدن ، انجام کارهای تحقیر آمیز مثل بو کردن پایی که در کفش بوده، بو کردن عضوی که دارای عرق بدبوست و در برخی موارد بو کردن و چشیدن مدفوع انسانی و هر نوع رنجی در این زمینه دارند. یعنی فرد وقتی می تواند احساس جنسی را تجربه کند که در پی آن تنبیهی در کار باشد. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است در دوران کودکی تجاربی داشته اند که آنها را متقاعد کرده است که درد کشیدن پیش شرط لذت جنسی است. برخی از علل مطرح شده برای ایجاد گرایش مازوخیستی که می تواند مبنای درمان هم قرار بگیرد این است که احتمالا این افراد بین تحریک جنسی و تجربه ی درد یا گوشمالی رابطه برقرار کرده اند. شاید مورد توجه قرار گرفتن در جریان تأدیب شدن، تنها نوازشی بوده باشد که از والدین خود دریافت کرده باشند. شاید حتی کتک خوردن، به مورد بی توجهی قرار گرفتن ترجیح داده شده باشد در نتیجه بعدها فرد مازوخیست جنسی را ترجیح می دهد. سناریوی دیگر می تواند همایند شدن تنبیه بدنی با نوازش کردن و قوت قلب بعدی والدین باشد که باعث شده فرد درد را با محبت تداعی کند. تعریف مشکل در سوال 2: این اختلال به نام یادگارخواهی همراه با مبدل پوشی شناخته می شود. در یادگار خواهی کانون میل جنسی معطوف به اشیایی نظیر کفش، دستکش، جوراب شلواری و جوراب است که ارتباط نزدیکی با بدن آدمی دارند.در این اختلال مرد میل غیر قابل کنترلی برای پوشیدن لباس های زنانه دارندو این وسیله اصلی برای رسیدن به ارضای جنسی است. این ارضای جنسی کیفیت بی اختیار دارد و مقدار زیادی از انرژی هیجانی فرد را مصرف می کند. مبدل پوشی اغلب با استمنا یا خیال پردازی هایی همراه است که در آنها مرد تجسم می کند مردان دیگری مجذوب او به عنوان زن شده اند. در صورتی که چنین مردی لباس مبدل نپوشیده باشد به یک مرد معمولی شباهت دارد و ممکن است با یک زن آمیزش کند. رفتارهای مبدل پوشی بسیار متنوع هستند. برخی مردان فقط یک قلم لباس زنانه، مانند لباس زیر می پوشند و آن را زیر لباس مردانه ی خود بر تن می کنند. برخی دیگر کمدی پر از لباس های زنانه دارند و وقتی تنها هستند، خود را کاملا به صورت یک زن در می اورند مثلا از پستانهای ساخته شده از بادکنک های پر شده از آب یا پنبه ، لوازم آرایش کلاه گیس، کفش های زنانه و لوازم دیگر استفاده می کنند. در حالی که آنها خود را به این شکل در می آورند تصور می کنند شخصیت متفاوتی دارند. وقتی آنها تنها هستند احساس می کنند مبدل پوشی به انها آرامش می دهد و به هنگام آمیزش جنسی مبدل پوشی برانگیختگی جنسی آنها را افزایش می دهد. افرادی که دچار یادگارپرستی همراه با مبدل پوشی می شوند، معمولا مبدل پوشی را در کودکی یا نوجوانی آغاز می کنند. برخی از آنها ممکن است به عنوان نوعی تحقیر یا ارضا کردن خیال والدین که آنها عملا دختر هستند، مجبور به پوشیدن لباس های دخترانه شده باشند. برخی دیگر از روی کنجکاوی لباس مبدل پوشیده اند و این رفتار را لذت بخش یافته اند. به مرور زمان، مبدل پوشی که در ابتدا جنبه ی تفریحی داشته است، سرانجام به صورت بی اختیار در می آید. این رفتار خالی از تعارض نیست, و گاهی مبدل پوشان تمام لباس های زنانه را پاره می کنند یا آنها را دور می ریزند. تعداد نسبتا کمی از افراد با این دو مشکل درصدد کمک حرفه ای بر می آیند زیرا مایل نیستند رفتار مبدل پوشی خود را ترک کنند یا خجالت می کشند برای درمان اقدام کنند. به عبارت دیگر زمای که این مردان به قدر کافی پریشان می شوند که درصدد کمک برآیند معمولا به علت مشکل دیگری مانند افسردگی یا پریشانی ناشی از این احساس است که رفتارشان خارج از کنترل می باشد. مبدل پوشی معمولا وظیف کاهش دادن اضطراب فرد را برعهده دارند بنابراین درمانگر از طریق روان درمانی مرسوم، درمانجو را ترغیب می کند از استرس هایی که این رفتار را تشدید می کنند آگاه شوند. راهبردهای درمانی برای این دو مشکل : تاکنون پنج نوع مداخله روانپزشکی برای درمان افراد مبتلا به این مشکلات شناخته شده است: کنترل خارجی، کاهش سایق های جنسی، درمان اختلالات همزمان مثل افسردگی و اضطراب، درمان شناختی – رفتاری و روانکاوی. کنترل خارجی به این معناست که اگر اعمال مربوط به انحرافات جنسی در محیط کار یا خانواده رخ دهد، کنترل خارجی شامل مطلع کردن ناظرین، همتایان، یا سایر اعضای بالغ خانواده از این مشکل و توصیه به آنها در مورد از بین بردن موقعیت هایی است که شخص در آنها قادر به عمل بر اساس تمایلات خود می باشد. اگر مشکل جنسی همراه با سایر اختلالات روانپزشکی مانند افسردگی یا اضطراب باشد درمان داوریی شامل داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب ضرورت پیدا می کند و معمولا با بهبود اختلالات همزمان از شدت این مشکلات نیز کاسته خواهد شد. درمان شناختی- رفتاری به منظور از بین بردن الگوهای آموخته شده انحراف جنسی و تعدیل رفتارها به شکل قابل قبول از نظر اجتماع به کار می رود. این مداخلات عبارتند از آموزش مهارت های اجتماعی، اموزش جنسی، بازسازی شناختی(مواجهه و تخریب دلیل تراشی هایی که برای تایید قربانی کردن و آزار دیگران به کار می روند) و ایجاد همدلی. حساسیت زدایی خیالات، فنون آرام سازی و یادگیری عوامل محرک تکانه های مربوط به انحرافات جنسی جهت اجتناب از این محرک ها نیز آموخته می شوند. در روش تعدیل شده تمرین رفتار اجتنابی، بیمار از کنش نمایی مربوط به انحراف جنسی خود با یک مانکن تصاویر ویدئویی ضبط می کند. سپس بیمار با یک درمانگر و گروهی از سایر بیماران مشابه مواجه می شود و آنها در مورد احساسات، افکار، و انگیزه های همراه با عمل احراف جنسی از بیمار سوال می پرسند و مکررا می کوشند تحریف های شناختی بیمار را اصلاح کرده و فقدان همدلی با بیمار را به او گوشزد نمایند. همچنین انگیزه برای درمان بسیار مهم است . در صورتی که فرد برای تغییر یافتن انگیزه داشته باشد، درمان گران از روش های رفتاری، مانند شرطی سازی با ایجاد بیزاری، حساس کردن نا آشکار، و شرطی سازی مجدد ارگاسمی استفاده می کنند. یک روش درمان از راه ایجاد بیزاری است، که به موجب آن در حالی که فرد مشغول رابطه با شی یادگار خود می باشد او را در معرض تنبیه قرار می دهند مثلا دارویی که موجب استفراق می شود به او می دهند یا وی را هیپنوتیزم می کنند تا احساس تهوع کند. روش رفتاری دیگری که با فرایند بازاموزی دمساز است شرطی سازی مجدد ارگاسمی نامیده می شود(که می توانید برای شرح کامل آن به یک متخصص مراجعه کنید) همچنین روانکاوی از مدت ها پیش یکی از رویکردهای درمانی انحرافات جنسی بوده است. در این نوع درمان بیماران فرصت می یابند پویایی های خود و حوادث موجد انحرافات جنسی خود را درک کنند و به خصوص از حوادث روزمره ای آگاه شوند که سبب می شود آنها روی تکانه های خود عمل نماید (نظیر طرد شدن واقعی یا خیالی). درمان به آنها کمک می کند که با فشارهای زندگی بهتر کنار امده و ظرفیت آنها را برای برقراری ارتباط با شریک جنسی زندگی خود تقویت می کند. همچنین به بیماران این امکان را می دهد که عزت نفس خود را بازیابند و به این ترتیب بتوانند رابطه جنسی طبیعی تری با شریک جنسی خود داشته باشند. اما توجه داشته باشید که این درمان ها توسط خودتان نمی تواند انجام شود و لازم است همراه با یک متخصص در این زمینه به صورت گام به گام انجام شوند. متاسفانه در اصفهان مشاور خاص در این زمینه وجود ندارد ولی شما می توانید درمان را با دکتر آرش رمضانی یا دکتر بهنام اوحدی در تهران پیگیری کنید. موفق باشید.
