با سلام و عرض ادب دوست عزیز درست است که فوت یکی از والدین منجر به چنین واکنش هایی در کودکان می شود و بخشی از این واکنش ها برای مدتی طبیعی است اما ادامه این روند می تواند مسایل متعدد را برای او به همراه داشته باشد. مسلما در شرایط حاضر کودک شما به محبتی که از سوی شما می بیند بیش از هر فرد دیگری نیاز دارد اما دقت داشته باشید که با چنین کودکی نباید به گونه ای رفتار شود که با سایر کودکان تفاوت فاحشی دارد. چراکه گاهی اینگونه رفتارهای متفاوت و ترحم های بیش از اندازه و نابجا منجر به آسیب های غیر قابل جبرانی در این کودکان خواهد شد. در این شرایط شیوه تربیتی مقتدرانه البته نه به صورت افراطی می تواند به شما کمک کند. از هیچگونه محبتی به فرزند خود دریغ نکنید و او را بی قید و شرط دوست داشته باشید و این علاقه را در عمل و کلام به او نشان دهید اما در عین حال لازم است فرزند شما بداند که هریک از شما دو نفر وظایفی دارید که باید انجام دهید . شما موظفید در ساعات مشخصی از روز به سرکار بروید و درآن زمان ایشان نیز باید به مهد کودک برود. در سایر اوقات روز می توانید با هم باشید و بهترین اوقات را با یکدیگر بگذرانید. خوب بودن این اوقات مشروط به انجام وظایفتان است. پس روزی که کودک به مهد نرفته مسلما نمی تواند شبیه به روزی باشد که این کار را انجام داده است. البته در هر شرایطی در نظر داشته باشید که رفتارهای اشتباه او را هدف صحبت قرار دهید نه کل شخصیت او را. یعنی اگر دیدید که مثلا بیش از اندازه بی تابی می کند از صحبت هایی چون: چقدر بچه بدی هستی، چقدر بچه پردردسری هستی ، چرا اینقدر به من وابسته ای و غیره خودداری کنید. در این لحظه بهتر است بی تابی او را هدف صحبت قرار دهید مثلا اینکه گریه کردن بیش از اندازت من و خودت را ناراحت می کنه بهتره آرام باشی و الان مثلا به مهد بری یا پیش مادربزرگ بمونی. کودک باید بداند که در هر شرایطی شما به وظیفه خود عمل خواهید کرد و در عین علاقه ای که به او دارید از وظایف خود دست بر نمی دارید. به هر حال تغییر شرایط به خصوص برای کودکان در این شرایط نیاز به زمان و صبوری دارد و به سهولت و سرعت مکان پذیر نخواهد بود.