با سلام.اینجانب 27 ساله می باشم.مدت یکسال است که توی فکر ازدواج هستم.چند وقت پیش یه دخترو توی خیابون دیدم که خیلی ازش خوشم اومد .هم از نظر حجابش و هم از زیبایی چهره به دلم نشست.رفتم جلو که باهاش حرف بزنم ،نذاشت و فکر کرد که من می خوام بهش شماره بدم و دنبال دوس دختر هستم.راستش می خواستم بهش شماره بدم تا لا اقل با من آشنا بشه و نظرشو در مورد من بگه .ولی همونجا گفت که نامزد داره.ولی من مطمینم این رو از روی حیا گفت و اصلا نامزد نداره.خلاصه اینکه بدون اینکه اطلاعاتی ازش بگیرم رفت.خیلی تو فکرش بودم نه اسمشو بلد بودم نه آدرس خونشونو.چون ما توی یه شهر خیلی کوچیک زندگی می کنیم یه روز اتفاقی دم در یه خونه ای دیدمش فهمیدم خونشون همون جاست.شاید خواست خدا این بوده.با اینکه هم از نظر حجاب و هم از نظر زیبایی تاییدش کردم ولی می ترسم عاشقش نباشم.راستش اون حس آتشین رو که همه می گن یه عاشق باید داشته باشه رو ندارم.می ترسم دچار هوس شده باشم و با عشق اشتباهش گرفته باشم.چون نیاز شدید جنسی دارم می ترسم که عاشقش نشده باشم.و این احساس زود گذر باشه. الان هم نمی دونم چه کار کنم .کار و خونه ندارم.آدم خجالتی هم هستم.می ترسم هنوز شرایط زندگی متاهلی رو نداشته باشم و نیاز جنسی این احساسو درونم نسبت به این دختر بوجود آورده باشه.خیلی چهرش به دلم نشسته.تو تحقیقاتی که کردم دختره خونواده خوبی داره و باباش هم فوت کرده.راستش فکر کنم از من خوشش اومده.از نگاهش این فکرو می کنم.سه چهار بار که تو خیابون دیدمش وقتی نگام می کنه یه تبسم کوچیک همراه با حیا داره که روش نمیشه نگام کنه. ولی از روی حیا دوبار که خواستم باهاش تو خیابون حرف بزنم اجازه نداد.به هیچ کس تا حالا این موضوع رو نگفتم تا حالا.ولی خانواده خوب و آبرو داری دارم.موندم حالا که نه پول دارم نه کار،از طرفی خجالتی هم هستم ،چه جوری برم خواستگاریش؟راستش از نظر چهره همون دختریه که همیشه تو ذهنم بود .نمی تونم از دستش بدم .نمی تونم تو فکر دختر دیگه باشم و این دخترو ول کنم.فکر میکنم دیگه دختر به این خوبی گیرم نمیاد.راستش احساس می کنم دارم بیشتر از اینکه از روی احسای حرف بزنم و عاشقش شده باشم ،این دخترو به صورت عقلانی انتخاب کردم .از این می ترسم چون آشنایی مون خیابونی بوده بعدا تو زندگی به هم شک کنیم و زندگیمون به هم بریزه.نمی دونم چه کار کنم .لطفا کمکم کنید .با تشکر